We zijn vandaag voor de derde dag op rij in Dinant geweest, maar deze keer om de stad echt te bezoeken. We zijn met de wagen naar de Citadel gereden, waar je gratis kan parkeren. Je kan er een package kopen voor bezoek aan de Citadel, kabellift h/t naar de benedenstad en een boottocht op de Maas (17€ pp-laagseizoen) We gingen direct naar beneden wegens geen volk in de liftjes en deden eerst de boottocht. Die was bijzonder mooi met een goede beknopte uitleg in 4 talen. Wie van Keulen naar Parijs rijdt moet via het hoge viaduct dat jullie zien op de foto’s. We reden er gisteren over op weg naar Falaën en de view naar beneden was fabuleus! De oude brug met de twee bogen staat op de plaats waar de Lesse in de Maas vloeit en het is ook daar dat de afvaart van de Lesse begint. De gespleten rots is de Rots Bayard. Ze heeft de vorm van een enorme menhir die net los staat van de rotswand. Slechts één rijstrook van de weg loopt tussen Bayard en de bergwand, de andere richting is om de ‘menhir’ heen. De rots dankt zijn naam aan de mythe van het ros Beiaard en de vier Heemskinderen. Volgens de mythe is de scheiding tussen de twee rotsformaties ontstaan doordat het ros Beiaard, die werd achtervolgd door Keizer Karel, door de rotsformatie heen sprong en hiermee de scheiding teweegbracht. In werkelijkheid is de scheiding gemaakt door de troepen van Lodewijk de 14de die hiermee de toegang tot de stad vereenvoudigden.
Koning Albert, die de dood vond tijdens het rotsklimmen in Marche-les-Dames, zou de rots beklommen hebben. Dinant is ook de stad van Leffe. Het wordt ook elders gebrouwd ondertussen (na wat omzwervingen bij Stella Artois in Leuven), maar er is hier een bezoekerscentrum met tasting. We hebben het niet gedaan, maar dronken al eens op cafe een goede Leffe.
De kerk aan de voet van de rots is de Collegiale kerk onze-lieve-vrouw van Dinant en heeft al heel wat moeten doorstaan, maar ze is samen met de Citadel en de saxofoon zowat het symbool van de stad https://www.wawmagazine.be/nl/de-collegiale-onze-lievevrouwkerk-van-dinant
Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon werd hier geboren en hij en zijn instrument zijn alom tegenwoordig hier. Er is een bezoekerscentrum dat gratis te bezoeken is en het is op de plaats waar zijn geboortehuis moet hebben gestaan. Het was uitzonderlijk gesloten vandaag wegens technische problemen en dat is bijzonder jammer. Ik had het graag bezocht! Sommigen onder jullie weten dat ik een kleine dertig jaar geleden dapper notenleer gaan volgen ben en mij een tenorsaxofoon heb gekocht. Helaas heeft een gebrek aan oefendiscipline mij genekt en is het instrument vandaag slechts een stuk van mijn interieur. Mijn vroegere buurvrouw Brigitte en bestie Christelle, die meelezen moeten nu ongetwijfeld een glimlach onderdrukken want het heeft voor de nodige hilariteit tijdens onze feestjes gezorgd in mijn ‘sax-periode’ 😂
Achter het bankje met het beeld van Adolphe zien jullie het restaurant waar we gisterenavond aten op aanraden van de eigenaar van ons verblijf. Een instituut dat al sinds 1969 van generatie op generatie culinaire klassiekers serveert. Ik at er kalfszwezeriken in archiducsaus met frieten. Waar kun je zo een zondig gerecht nog eten de dag vandaag? Ook Danny was in de wolken met zijn lekker stuk vlees.
Deze middag aten we een heerlijke 3-gangen lunch voor geen geld en onderweg naar huis kochten we lekker brood, kaas en een flesje wijn voor thuis. Dat komt niet goed op mijn bascule 😱
Na de lunch gingen we met de kabellift terug naar boven en bezochten dan de citadel. Het zou me te ver leiden om ook daar nog over uit te weiden, maar hier kan je er alles over lezen https://walloniebelgietoerisme.be/nl/content/citadel-van-dinant-versterkte-burcht-van-de-maasvallei en https://www.visitardenne.com/nl/het-beste-van-de-ardennen/hoogtepunten/de-citadel-van-namen/citadellen-ardennen
Het was een bezoek waar we een beetje stil van werden. De gruwel van de oorlog en vandaag nog steeds brandend actueel, hetzij op een andere manier. Daarboven is er ook een kerkhof voor de gesneuvelde Franse soldaten in 1914.
De koek in de vorm van een saxofoon is een ‘couque de Dinant’ Deze befaamde koeken zijn bekend omdat ze steenhard zijn. Gedurende het jaar nemen de koeken verschillende vormen aan, afhankelijk van het seizoen en van de festiviteiten. Het deeg wordt telkens gemaakt met 3 basisingrediënten: tarwebloem, honing en suiker. Je mag niet op de koeken bijten, want je riskeert er je tanden op te breken! Je moet de stukjes koek in je mond laten smelten als een snoepje. Ik kon daar natuurlijk niet aan weerstaan en ik maak seffens een kamilletheetje om dat eens te proberen.
En tot slot nog de kalfjes die in onze achtertuin grazen en waar we maar niet op uitgekeken raken. Waarom at ik gisteren in hemelsnaam die kalfszwezeriken?

Geschreven door Annicks.traveladventures