Steven en ik zijn deze ochtend naar de mis gegaan in de Basiliek van Anchiskhati, de oudste nog bestaande orthodoxe kerk van Tbilisi. De kleine kerk dateert uit de zesde eeuw en is niet ontworpen om te imponeren, maar is gebouwd met de akoestiek in gedachten. We waren er eergisteren al op onze stadswandeling, maar ik had gelezen dat er tijdens de mis op zondagochtend lithurgische gezangen te horen zijn, gezongen door de priesters. Toeristen mogen komen, mits het respecteren van de dresscode en men verwacht niet dat je participeert aan de rituelen. Ik heb een kort filmpje gemaakt voor de gezangen, maar durfde niet zo demonstratief staan filmen en heb me gefocust op de kaarsjes. De zang aan het einde van de mis heb ik niet meer opgenomen, maar was nog mooier.
Jullie weten dat ik niet religieus ben en we weten allemaal wat religie kan aanrichten, maar waar ik wel van hou is het observeren tijdens mijn reizen hoe mensen hun religie beleven. En wat altijd terugkeert is dat religie mensen verbindt en doet stilstaan. Dus daarom wou ik graag naar die mis.

https://youtu.be/_O5SOxtAisI?feature=shared

Daarna gingen we naar het mooie Museum voor Schone Kunsten. Vrij nieuw en heel groot. Een koele oase op zondagvoormiddag! Mooie werken, maar niets dat ons omver blies. We zagen er ook het werk van Givi Vashakidze en dat is de ontwerper van het beeld van ‘Moeder van Georgië’ Sommige van zijn werken deden ons aan Rene Magritte denken. Hij is naast Pirosmani de belangrijkste kunstenaar in Georgië.
Lieven en Echa hadden het een beetje gehad met de Georgische ontbijten en gingen naar een fancy koffieshop en vervoegden ons in het museum.

Dan reden we met een taxi naar Fabrika. Dat is een voormalige Sovjet-naaigarenfabriek en een echte hipsterspot. Het is een cultureel centrum, hostel en er zijn wat winkeltjes. En ook wat leuke horeca natuurlijk. De jongens aten Aziatisch en ik ging voor een lekkere pizza met ansjovis en kappers. Het gebouw zelf en de hele buurt is een waar streetart paradijs. Ik deed er nog een laatste fotoshoot en meer dan ooit in Tbilisi trok ik de parallel met het hippe Berlijn.
Ik zag er ook weer de Oekraïnse vlag en dat zagen we op heel veel plekken in Georgië. De mensen voelen zich heel erg betrokken bij die oorlog en ik kan me daar iets bij voorstellen. Wat als Oekraïne valt? Zijn zij de volgende dominosteen die valt onder Poetin? De Russen hebben nu al twee deelrepublieken van Georgië geannexeerd. Zo is het ook in Oekraïne begonnen. En de overheid die enerzijds dolgraag bij Europa wil, maar zich anderzijds laat domineren door de Russen begint meer en meer druk uit te oefenen op het culturele leven en de vrijheid van de burgers. Daarom wou ik deze reis ook liefst niet te lang uitstellen…

We keerden ruim op tijd terug, met alweer een taxi naar het hotel voor het luchthaven transport, dat inbegrepen is bij onze reis. Er rijdt hier nochtans een metro in de stad en ook bussen, maar voor dat geld en dan nog gedeeld door vier kan je echt niet sukkelen. Mocht ik hier wonen ik deed alles met de taxi 😂

Op de luchthaven waren er alweer problemen voor Echa 🥲 Het is echt zijn Belgische verblijfsvergunning in combinatie met het Indonesisch paspoort dat verdacht is blijkbaar. Jammer dat het zo moest eindigen ook en tussen Echa en Lieven en Georgië gaat het niet meer goedkomen, vrees ik.
Maar we konden nog snel iets drinken alvorens te boarden en ik zag Echa alweer wat ontspannen met zijn Aperolleke ❤️

Steven en ik zijn hier wel heel graag geweest en kunnen niet meteen zeggen waar we nu het liefste waren. Ik vond Armenië, niettegenstaande iets minder ontwikkeld, wel wat verfijnder en meer afgeborsteld dan Georgië. En was de natuur al zeer mooi in Armenië, dan zou ik hem echt spectaculair durven noemen in Georgië.
En dan dat lekkere eten overal! In beide landen zijn de mensen wat gereserveerd en gesloten, hoewel ik persoonlijk dat het minst ervaren heb in Georgië. Maar ik ben natuurlijk een zestigjarige vrouw met wit haar en het respect voor de wat oudere medemens was er duidelijk op de meeste plaatsen.
Iemand vroeg ook hoeveel kilometers we zouden afgelegd hebben tijdens deze reis. Dat zal nog meevallen: Armenië is iets kleiner dan België en Georgië iets kleiner dan twee keer Nederland, maar in Georgië deden we lang niet alle toeristische bestemmingen aan. Steven schat dat we absoluut minder dan 1.000 km gereden hebben.
Tbilisi is een speciale hoofdstad en best groot! Het is een stad met vele gezichten en eentje die traag, maar zeker onder je huid kruipt. Ik was hier zeer graag en Steven en ik zijn zeer volledig geweest in onze exploraties. Gelukkig had hij dat fort van gisteren al bezocht bij zijn vorig bezoek aan Tbilisi, of we waren er ook nog naar toe gemoeten 😂
Het land heeft een kleine vier miljoen inwoners en een derde daarvan woont in de hoofdstad.
Nog een laatste weetje: in Georgië gaat bijna elk kind naar de muziekschool en je hoort overal muziek en je ziet veel straatmuzikanten. Leren schaken maakt ook deel uit van de opvoeding en je ziet dan ook overal schaakborden staan.

En ja, ik ben moe. Zowel mentaal als fysiek, maar superblij met onze reis en zo leuk dat we dat alweer met ons vieren konden beleven. En ik heb nog even respijt vooraleer ik terug moet werken. Nu kijk ik vooral heel erg uit naar het weerzien met Danny en dat is geheel werderzijds, hoorde ik aan de telefoon ❤️
Wel fijn, dat we via Whatsapp zo gemakkelijk contact konden houden met het thuisfront.
Bedankt voor het volgen en de vele fijne reacties langs verschillende kanalen. Ik laat het blogboek met de foto’s altijd afdrukken en dat wordt alweer een zeer mooie souvenir!
Dat is ook de reden waarom ik zo uitgebreid blijf schrijven. Het is soms een uitdaging om het voor elkaar te krijgen, maar achteraf ben ik steeds blij dat het alweer gelukt is.
En hierbij sluit ik met veel voldoening mijn fabuleus reisjaar af! See you in 2025 👋

Geschreven door Annicks.traveladventures