Gisteravond rond 20u30 kwamen we dan aan in Hakone, een bergstadje dat een kleine 100 km ten westen van Tokyo ligt. In plaats van de kers op de taart, leek het wel of de taart als een plumpudding in elkaar zakte. We zaten op een lege trein en kwamen aan in een verlaten stationnetje. Pikdonker, het regende en geen mens op straat. Ons hotel was nog een hele klim, wat we met al die bagage niet zagen zitten. We zagen dan toch licht in een restaurant en de broers zijn gaan vragen om een taxi te bellen. Zo geraakten we toch nog vlot in het hotel. En toen zakte de taart nog een beetje meer in elkaar: een megagroot Oostblokachtig pension, vergane glorie, overal trappen en geen liften. En geen restaurant of eten te verkrijgen. De kamers ongezellig en koud, maar wel ruim en met goede bedden. Lieven en Echa zijn dan helemaal teruggelopen naar het station waar we een supermarktje hadden gezien en brachten allerlei junkfood en bier mee. En Steven had ook de verwarming aan de praat gekregen. We waren gered!! Ze hadden oa een vettige spaghetti Japanse stijl- mee en die moest opgewarmd worden. Twee verdiepingen onder ons was er een keuken met een microgolf en ik ging dat samen met een toast opwarmen. In het terugkeren moet ik een verkeerde afslag hebben genomen en ben ik hopeloos verdwaald in het pension. Ik liep daar maar te dolen met eten dat alweer afkoelende was en ben van pure miserie terug naar de 'receptie' gegaan en daar kreeg ik al de slappe lach wegens de absurditeit van de situatie. Ik wist mijn kamernummer ook niet meer 😂😂 Engels spreken ze hier niet echt en de bejaarde receptionist vond mij niet terug op de gastenlijst en moest samen met mij heel erg lachen. Ik wist nochtans zeker dat dit het hotel was waar ik een uur voordien had ingecheckt 😂😂
Ik mocht dan zelf de lijst bekijken en tussen al de Japanse tekens vond ik mijn naam terug. Ben dan met een routebeschrijving op mijn kamer geraakt, waar de jongens al ongerust waren geworden. Tranen met tuiten hebben we zitten lachen!! 😱 En zo was de dramatiek van onze nieuwe bestemming wat getemperd en zijn we vrolijk gaan slapen. Deze ochtend zijn we dan met de kabellift naar Owakudani gegaan. Dit is een vulkanische berg met kokende modder, rokende grond en een penetrante zwavelgeur. Een plaats waar je niet onmiddellijk aan eten zou denken. Men verkoopt er eieren, die gekookt werden in de kolkende modder en helemaal zwart zijn uitgeslagen en een subtiel zwavelaroma hebben. Dat kon ik niet laten liggen natuurlijk😉 Het was best lekker! Voor de rest kon je daar niet veel doen, want de 1000m hoge berg lag volledig in de wolken en alle wandelpaden waren gesloten door het gure weer.
http://www.youtube.com/watch?v=ER1ue9QYat0
Lieven en Echa wilden dan maar liever snel weg uit Hakone en vroeger terug naar Tokyo om nog wat te shoppen. Bovenop die berg hebben we dan afscheid van elkaar genomen en dat was best pakkend. Drie weken intens samen reizen en al die magische belevenissen delen, dat versterkt de banden.. Steven en ik hebben een kabellift in de andere richting genomen en hebben de omgeving verder uitgekamd. We hebben een pas voor alle vervoermiddelen hier. We deden een riviercruise op Lake Ashi en even leek het wat op te klaren. Ik begon alweer hoop te krijgen. Zouden we hem dan toch nog te zien krijgen?? Maar nee, het mocht niet zijn. Het maakt ons verlangen alleen maar groter om terug te komen! Ik heb de berg op een foto getekend waar hij had moeten staan.
We zijn dan naar het mooie POLA-artmuseum gegaan. Wat een klepper! Honderd kunstwerken zijn er te zien en ze zijn er allemaal: Dégas, Monet, Manet, Dali, Picasso, Matisse, Van Gogh, enzoverder enzoverder. Ook drie Belgen! De kunstliefhebbers onder jullie moeten maar eens de site bezoeken: http://www.polamuseum.or.jp/english/
Lieven en Echa hebben een leuke namiddag en avond in Tokyo gehad en we whatsapten onze dagbestedingen naar elkaar. Ze vliegen morgenochtend terug. Steven en ik keren morgenvoormiddag of rond lunchtijd (afhankelijk van het weer) terug naar Tokyo en hebben ook nog wat tijd daar, want we vliegen pas om 22u30. Ik schrijf nog een laatste overschouwend blogje vanop het vliegtuig en post het in België.

Geschreven door Annicks.traveladventures