We hebben allemaal vrij lang geslapen vandaag, uitgerekt ontbeten en zijn dan aangezet. De westkust van Sardinië met als middelpunt de stad Oristano is wat het toerisme betreft een van de minst ontwikkelde gebieden van het eiland. De belangrijkste bezienswaardigheden van de streek zijn Oristano en de opgravingen van de nederzetting Tharros. Dat laatste ligt op een boogscheut van ons vakantiehuis, dus hier kom ik zeker op terug. Oristano is omgeven door een aantal binnenzeeën waardoor de visvangst én bottarga een belangrijke rol inneemt. De geschiedenis van de stad gaat terug naar de 11de eeuw, toen Tharros door de ligging op het uiterste puntje van een schiereiland te zeer het doelwit werd van piraten en men besloot een nieuwe vesting te bouwen iets meer landinwaarts. In de loop der eeuwen werd Oristano meermaals geteisterd door pest en malaria en geraakte de stad in verval. Door de vele binnenmeren (stagni) in de nabije omgeving van de stad bleef malaria tot in onze recente tijd het gebied teisteren. Pas eind de jaren veertig kwam hier met de hulp van de Rockefeller Foundation een einde aan. Deze stad is de kleinste provinciale hoofdstad van de kleinste Sardische provincie. Het hart van de samenleving hier is de Piazza Eleonora. Aan de voet van het prachtige monument voor Eleonra d’Arborea ontmoeten de locals elkaar ‘s avonds voor de passeggiata. Eleonora, de beroemdste figuur uit de geschiedenis van het eiland was een Sardische voorloopster van Jeanne d’Arc en heeft zich persoonlijk met de strijd tegen de Spanjaarden bemoeid. Na haar dood in 1404 kwam uiteindelijk ook Oristano in Spaanse handen. Ze staat daar prachtig te staan op de Piazza Eleonora met geheven wijsvinger, alsof ze klaar is om een politieke speech af te steken. We deden een wandeling uit Sonia haar reisgids en ik had gisteren een aanlokkelijk restaurant gevonden op het internet voor een late lunch. Ik zou durven zeggen dat het onze beste trattoria maaltijd van de trip was en het zal moeilijk zijn om het nog te overtreffen, denk ik. Een heerlijk menuutje met 6 voorgerechten om te delen, een zalige pasta met bottarga, koffie en water inbegrepen voor 30€ pp. Om duimen en vingers af te likken!!
Cabras, waar we ons boodschappen doen is een pittoresk vissersstadje dat aan de gelijknamige binnenzee ligt. Deze heeft een oppervlakte van 20 km2 en is daarmee de grootste van Sardinië. Oorspronkelijk gebruikten de vissers kleine, helemaal van riet vervaardigde bootjes, de vassoni. Tegenwoordig worden deze alleen nog op feestdagen en voor speciale gelegenheden gebruikt. We kochten er oa verse ricotta en aangezien we niet veel brood meer hebben voor morgenochtend, ga ik daar iets mee maken met gerief uit onze stock voor het ontbijt💡
Bij onze thuiskomst haastten Sonia en ik ons naar het strand om nog wat te genieten. Ik deed een zwemke en we lazen wat tot het tijd was om ons te gaan installeren op het boventerras voor de sunset en geen wolkjes deze keer😇 We zijn ondertussen al geacclimatiseerd in het huis en het valt eigenlijk best wel mee. Danny en ik zitten boven en hebben een badkamerke zonder douche. Vanavond namen we een douche op de binnenkoer in de buitendouche voor na het strandbezoek en dat was eigenlijk zalig. Ik draaide ook een wasje in de wasmachine, want Danny en ik zaten wat door onze kleren heen. Rondreizen met twee uit één valies is een beetje een uitdaging, maar noodzakelijk om de bagage in de autokoffer te krijgen. Topdagje alweer en we kijken al uit naar morgen😍

Geschreven door Annicks.traveladventures