Gisteren een minder spectaculaire dag, maar daarom niet minder mooi! Er is één groepsactiviteit per dag en deze voormiddag had ons groepje vrij. Jos, de reisleider, wisselt elke dag van groep en zat gisteren bij ons. Eergisteren zat hij bij ons aan tafel en we hebben hem gezegd dat wij graag eens wilden langlaufen, maar dat eigenlijk niet kunnen. Christelle en ik naderen met rasse schreden de zestig en het is een beetje nu of nooit, dachten we. We mogen in het hotel gratis het materiaal gebruiken en hij maakte er prompt een kleine groepsactiviteit van voor in de voormiddag. Hij gaf eerst een kleine initiatie en dan gingen we op pad. Ik voelde direct dat het niet zo mijn ding was, wegens te houterig en angst om te vallen. Christelle en Valerie gingen als eerste neer, maar deden dapper verder. Toen iedereen het stappen goed onder de knie had werd er een tandje bijgestoken, werd het ook licht heuvelachtig en moesten we echt beginnen glijden. Op dat moment heb ik besloten om af te haken en terug te keren. Ik voelde dat het fout ging gaan en Christelle en Valerie besloten ook te stoppen. Op de terugweg ging ook ik tegen de vlakte, maar gelukkig zonder gevolgen. Maar we zijn superblij dat we het geprobeerd hebben!
In de verte zagen we Nadia de kop nemen en zeer elegant en snel langlaufen. Het helpt natuurlijk dat ze skiet en net nog bezig was met vervolmakingslessen, maar toch mooi om te zien.
Christelle en ik zijn nog eens tot de ijsvissersgroep gelopen, die aan het afronden waren.
Onmiddellijk na de lunch moest ons groepje gaan ijsvissen op de bevroren rivier. De ijslaag van de rivier ‘s winters hangt af van een aantal factoren, waaronder de gevallen neerslag in combinatie met de temperatuur en de sterkte van de stroming. Volgens de gids gisteren is twee centimeter ijs voldoende om één mens te dragen en tien centimeter voor een sneeuwscooter. IJsvissen is een zeer populaire bezigheid tijdens de weekends in Zweden en Finland. Meestal zit de visser bij het ijsvissen in de buitenlucht op een rendiervel of op een stoeltje bij het gat, maar bij langere periodes worden ook wel tenten gebruikt om in te wachten tot er een vis aan de haak wordt geslagen. In de zomer passeert hier de trek van de zalm en ook veel forellen, maar die zijn er nu niet. Wel baars en snoek. Nadia en Valerie besloten omwille van wat fysieke ongemakken niet mee te doen. Eerst werden we voorgetoond hoe we met een handboor een gat in het ijs moesten boren. Wegens de extreme koude van enkele dagen geleden verliep dat niet van een leien dakje, maar het was wel eens leuk om te zien en te doen. En daarna konden we vissen met een mini vislijntje. Geen mens die iets gevangen heeft en Christelle en ik hebben deze kelk een beetje aan ons voorbij laten gaan. Maar we zijn wel gebleven, want het was heel gezellig aan het kampvuur met warm bessensap en een kaneelbol die we konden opwarmen boven de vlammen. Er werd zelfs gezongen aan het eind en nog juist een gitaar ontbrak. Zalige namiddag!
Ik maakte ook wat foto’s van de anderen, want dat wordt nu allemaal in die WhatsApp groep gezet. Onze noorderlicht foto’s van gisterenavond krijgen veel appreciatie in het groepje 😉
Onze reisleider Jos, een gewezen paracommando en zeer aimabele man overigens, liet zijn machogedrag even de bovenhand nemen tijdens mijn fotoshoot 🙈
Op de foto’s zien jullie soms een rokende schouw staan en dat is de schouw van de afvalverbrandingsoven en gans het stadje, inclusief het hotel, hangt af van dit gigantisch centrale verwarmingssysteem voor zijn verwarming. Het zorgt steeds voor mooie beelden in combinatie met het snel veranderende licht gedurende de dag.
De rest van de dag deden we het rustig aan en deze keer geen noorderlichtalarm, waardoor we zonder opwindende toestanden op een deftig uur in ons bed lagen.

Geschreven door Annicks.traveladventures