We hebben zalig geslapen in onze cabanes en Steven zijn ogen waren nog maar goed en wel open, of hij ging alweer zwemmen in het meer.
We hadden een vrij kalme dag vandaag met weinig kilometers en moesten pas om 11u vertrekken. We zijn lang aan het ontbijt gebleven en hebben nog wat genoten van de omgeving. Bij het ontbijt speelde er muziek van Aznavour en het is misschien het moment om daar eens dieper op in te gaan. Het overlijden van Aznavour was niet alleen in Frankrijk groot nieuws, ook in Armenië stonden veel mensen bij zijn dood stil. De chansonnier was dan wel in 1924 in Parijs geboren, zijn ouders waren migranten uit Armenië. Velen zagen hem hierdoor als een van de meest succesvolle en bekende vertegenwoordiger van de Armeense diaspora.
Verspreid over Armenië zijn tal van straten en pleinen naar Aznavour vernoemd, ook in de hoofdstad Jerevan. Op het Charles Aznavourplein zijn de mensen toen samengestroomd om bloemen neer te leggen bij zijn ster terwijl zijn muziek door luidsprekers weerklonk.
Aznavour heeft altijd nauwe banden met het geboorteland van zijn ouders onderhouden. Na de verwoestende aardbeving van december 1988 in het noorden van Armenië richtte hij een comité op om geld voor de slachtoffers in te zamelen.
Begin 1989 schreef hij het nummer "Pour toi Arménie" op de muziek van zijn vriend en componist Georges Garvarentz. Hij nam het samen met 90 artiesten op en verkocht meer dan 1 miljoen exemplaren. De opbrengst ging eveneens naar de slachtoffers van de aardbeving.

https://youtu.be/IXqu6yFL3Kk

“Pour toi Arménie" was vaak te horen in de straten van dorpen in de getroffen regio en gaf de lokale bewoners hoop.
Aznavour was de permanente ambassadeur van Armenië bij de Unesco en was ook ambassadeur in Zwitserland. In 2004 bekroonde president Robert Kosjarjan hem met de titel "Held van Armenië". Hij reisde vaak naar Jerevan op 24 april, de internationale herdenkingsdag van de Armeense genocide uit WO I. "Ik ben misschien de meest Franse van alle Armeniërs ter wereld, maar ik ben fier op mijn Armenië en dat zal ik nooit verbergen", zei hij ooit.
Onze goede vriendin Heidi, met wie we alle vier samen in Hongkong waren in 2016 en die jullie kennen van mijn blogje in Thessaloniki was heel erg fan van Charles Aznavour. Ze is jammer genoeg anderhalf jaar geleden overleden , maar ze is wel een beetje mee met ons op deze trip ❤️

Al onze stops vandaag waren rond het Sevanmeer. Er is nog een belangrijk weetje ivm het meer: vroeger lag het 20 meter hoger, maar dubieuze irrigatiemethoden van de Sovjets hebben het waterpeil flink doen dalen. Daarbij kwamen dan wel heel wat oude dorpen en kerken weer bloot te liggen. Ondertussen stijgt het waterpeil opnieuw, wat een positief effect heeft op het visbestand. Het meer is 80km lang en op zijn breedst 30km (in het zuiden)
Aangezien Armenië helemaal ingesloten ligt, is dit de zee voor de inwoners. Wij hebben gisteren een hele detour gedaan, maar eigenlijk ligt het meer niet zo heel ver van de hoofdstad. Arthur vertelde mij deze ochtend dat de locals voor dagtripjes of korte vakanties naar het meer gaan en voor langere vakanties naar Batumi aan de Zwarte Zee in Georgië. Dat is dan ongeveer 7 uur rijden.

Noratus was de eerste stop. Honderden vaak eeuwenoude kruisstenen staan op een enorme begraafplaats met oude en nieuwe graven. Dit moet het Père-Lachaise van Armenië zijn!
We deden ook nog twee kloosters aan, maar hierover ga ik gewoon de beelden laten spreken. Kwestie van jullie niet kloostermoe te maken. En we liepen ook nog even door het vakantieoord Sevan.

Voor een late lunch stopten we aan een soort wegrestaurant met een gigantisch eet aanbod. We kregen er een beetje keuzestress van, maar Steven en ik lieten ons bijstaan door Arthur en hij raadde ons aan om een bbq visbrochette te nemen met vis uit het meer. Die was zeer lekker met gegrilde champignons erbij en wat frieten. We wilden niet al teveel eten en Steven en ik deelden een schotel. Het was jammer genoeg een beetje mislopen ivm de nummers voor de afhaling en daardoor was het eten al wat afgekoeld. Lieven en Echa deelden wat kip met rijst en we rondden af met een schaaltje baklava. Maar we hebben wel spotgoedkoop geluncht vandaag.

De locale munteenheid is de DRAM en het rekent het makkelijkst als je het bedrag deelt door tien en dat resultaat is dan het bedrag in oude Belgische franken. Ik leef alweer volledig in de ‘franken wereld’ 😅
Voor Echa onmogelijk natuurlijk en Lieven en Steven rekenen om naar Euros. Ze zijn natuurlijk ook een stuk jonger dan mij.

Onze nieuwe slaapplek is in Dilidzjan oftewel ‘Klein Zwitserland’ volgens mijn reisgids. Dit is een populair gebied voor wandelaars en natuurliefhebbers. In de communistische tijd was dit bergplaatsje een populair kuuroord onder de Sovjetelite. Het was een verzamelplaats van schrijvers, componisten en andere kunstenaars uit de hele Sovjet-Unie. Ze hadden speciale vakantiewoningen en eigen sanatoria waar ze de vakantiemaanden doorbrachten. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie viel deze vaste cliëntéle weg en geraakte Dilidzjan in verval. Inmiddels kwam dit alles weer in de plooi en is het plaatsje uitgegroeid tot een van de aantrekkelijkste toeristische verblijfplaatsen in Armenië. De sfeer is ontspannen en er is een groot aanbod aan leuke eethuisjes. We zijn hier twee nachten en onze kamers zijn top! Het hotel ligt op een helling en heeft een leuke tuin ook. Deze namiddag zijn we nog naar het plaatselijke kunstmuseum geweest en in het stadje gebleven om te eten, maar morgennamiddag en avond gaan we hier genieten. We gingen eten in een slow-food restaurant, waar het grootste deel van het eten in kleipotten in een steenoven bereid wordt. De chef is een hippe Armeense die teruggekeerd is uit het verre Chicago en zich verdiept heeft in deze oude manier van koken in Noord-Armenië. Man, man, man wat een schranspartij alweer 🙈
Volgens de Lonely Planet een van de beste restaurants van het land!

Geschreven door Annicks.traveladventures