Buenos Tarde Amigo,s,
Ik kan weer wat km wegstrepen. Gisteren 38 km van Tricastella naar Portomarin en vandaag van Portomarin naar Melida ook 38 km gewandeld.
Gisteren begon ik 8 uur na eerst een kop koffie en cake kunnen nemen bij de bar waar ik de avond ter voor ook heb gegeten. Het is er stil in de bar. Veel pelgrims bereiden zich voor om te vertrekken. Toch kom ik weinig pelgrims tegen op mijn pad. Loop in de nabijheid van ongeveer 5 pelgrims. Eerst een flinke klim. Als het zo stijl is heb ik het moeilijk. Weer mijn dag niet. Als ik boven ben zeg ik dat mijn volgende Camino een platte camino moet zijn. De pelgrims om me heen begrijpen wat ik zegt. Dan weer verder. Een half later als de zon er is en ik boven on de bergen zit met zo mooi uitzicht. Dan zeg ik, Kijk Liet daar doe je het voor. Zo mooi. Boven de zon beneden zwaar bewolkt en er hangt een dichte mist. Loop zo te genieten in mijn afdaling dat ik er achter komt dat ik verkeert loopt. Verdorie. Ik ga niet terug en kijk op mijn gps dat als ik lekker blijft lopen vanzelf weer op de route komt. Wat is gps toch fijn. Het heeft me al zoveel geholpen om mijn route te vinden. Het is echt heel geruststellend. Geen paniek. Waar zit ik? Hoe gaan we het oplossen? Erg fijn. Moet terug denken dat ik een keer met Corry heel fout liep. Dat we gewoon niet wisten waar we zaten. We snapte van het hele gps niet zoveel. Toen hielden we een boer aan die in zijn auto ons passeerde. Hij bracht ons toen naar begin punt waar we die ochtend gestart waren. Schoot dus niet op. Hebben toen maar een taxi genomen.
Er is een hoop een stuk makkelijker geworden. Vroegen had je geen mobiel, je moest naar een internet cafe en ga maar door. Nu kan Jan mij helemaal volgen. Waar ik loop, waar ik een foto maakt en of ik mijn bestemming ben gearriveerd. Maar eerst naar Sarria. Het is behoorlijk mistig. Soms kan ik geen 20 meter voor me zien
In Sarria starten veel pelgrims om hun Compastella te krijgen. Je moet minimaal 100 km lopen om deze te kunnen ontvangen. Vanaf Sarria is het ongeveer zo 110 km.
Loopt de stad door langs de kerk en wil een kaarsje aansteken. Dat gaat niet want het is er druk van mensen. Er wordt iemand begraven. Ik loop verder en een km verder ontmoet ik weer al die mensen bij de begraafplaats. Mijn doorgang wordt er door belemmerd maar ik hou afstand en wacht tot de mensenmassa de begraafplaats oplopen. Dan begin ik rond 12.30 te wandelen naar Portomarin. Loop veel in corridors, soms een stukje klimmen en dan weer dalen. Veel kastanjebomen en dennenbomen. Ook passeer ik veel kleine dorpjes. Nog steeds geen blaffende honden. Het is allemaal zo rustig en vooral met de middag zijn er weinig pelgrim meer op pad. Alleen de diehards zijn nog op de route. De rest zit al achter een glas bier of liggen te maffen.
Ik loop in een corridor en er loopt een persoon voormij. Ik twijfel of het man of een vrouw is. Heeft legging aan met.een lange trui en een staartje. Als ik voorbij gaat zie ik dat het een man is. We wensen elkaar een Buen Camino. Dan valt er een appel uit een boom en die rolt voormij voeten. Ik zeg, zo dat is een mooi appeltje voor de dorst. Hij zegt, hoor ik Nederlands praten? We raken aan de praat en hij vertelt mij dat hij op.de camino loopt om mensen te helpen. Hij wil ook mij helpen. Ik zeg dat ik geen problemen heb. Dan begint hij te vragen waarom ik de Camino loopt? Ik vertel hem wat de reden is dat ik dit doe. Dat ik.zo af en toe behoefte heb om een poosje na te denken waar ik thuis niet aan toe komt. Dat ik altijd iemand wil helpen en mezelf wegcijferd.
We lopen langs een bankje en hij vraagt zullen we hier even gaan zitten dan ga ik jou helpen. Laat het maar gebeuren en doe mijn rugzak af en ga zitten. Hij haalt uit zijn zak een pendel en hij vertelt mij wat hij ziet en voelt. Mijn ziel verkeert in het hoogste niveau. Dat houdt in dat ik veel mensen kan helpen. Om.mensen goed te.kunnen helpen is het belangrijk om jezelf niet te vergeten. Je eigen weg kunnen gaan. Mijn blijschap is 62% Daar moet ik aan werken. Hij vraagt of ik in reïncarnatie geloof? Ik zeg dat ik dat niet weet. Hij zegt dat ik in het laatste leven zit. Dat ik alles heb gehad en niet meer terug keert na mijn dood. Verder weet ik het allemaal niet meer. Hij was wel aardig. Kreeg zijn emailadres en als ik vragen had. Ik had natuurlijk ook mijn vragen naar hem toe. Waar woon u enz. Hij woont al jaren in Spanje. Kom met zijn auto naar de Camino en loopt dan een stuk om pelgrims te helpen. Hij slaapt in zijn auto. Hij is ook bij Dalai Lama geweest. Heeft een aantal jaren in India gewoont..Ik vraag hoe oud hij is. Hij zegt, 10 januari hoop ik 80 te worden. Nou dat is dan ook wel.toevallig. Dan zijn we weer bij.de realiteit en zadel ik.het paard weer want ik moet nog km maken naar Portomarin. Gelukkig afdalend. Kom langs km paal.van de laatse 100 km voor Santiago. Rond half 6 zie dan het stadje voormij verschijnen. Krijg nog een verschrikkelijk slecht stuk waar ik zowat mijn nek breekt. Ik heb een bed boven een cafetaria. Douche en hapje eten. Probeer nog een verslag te schrijven maar het lukt me niet. Ogen dicht en slapen.
En dan begint er weer een te snurken. Ik heb vannacht voor het eerst mijn oordoppen in gedaan. Maar daar kwam.het gesnurk nog doorheen. Heb toch nog wat kunnen slapen. Rond half 7 gingen de eerste al pakken. Kwart over 7 was ik.zover en kon koffie drinken beneden. Half 8, hartstikke donker vertrek ik. Al.gauw zie ik pelgrims maar we lopen verkeerd. We besluiten om de weg te volgen want dan komen op de route. Zorgen dat ik bij die.mannen blijft in de donker. Heb lopen praten met iemand maar kon zijn gezicht niet zien. Zo donker was het. Zo rond half 9 komen we op de route en lopen we weer ons eigen tempo. Was wel mooi. Hoorde uilen in het bos dat overgaat in hanen gekraai als we een dorpje naderen. Weer klimmen. Het eerste stuk naar Hospital de la Cruz. Koffie met Tortilla. Daarna jas uit en richting Palas de Rei. Ook de eerste eucalyptusbomen zie ik verschijnen. En dan door naar Melida. Daar heb ik een kamer voor mezelf gereserveerd. Even weer op mezelf..Vandaag ben ik.wel.een.paar keer de man met de hamer tegen gekomen. Vooral.vanmiddag. Kon ook niet anders. Loopt al een paar dagen veel km. Rond half 5 ben ik Merida. Ik kan Merida helemaal niet herrinneren. Ben er vlgs mij nooit geweest. Heb een prachtige mooie kamer met alles aanwezig voor 30 euro. Midden in het centrum. Douchen, biertje drinken, Jan bellen en hapje eten Verslag schrijven. Maar het eind.is nu.echt inzicht. Nog 52 km. Morgen 27km. en Dinsdag 27km. Heb al.op site,s gekeken voor mij terug vlucht. Is moeilijk ivm Corona.wordt er niet op Amsterdam gevlogen . Maar daar kom.ik wel.uit. Komt altijd goed..
Lieve mensen. Het gaat goed met mij. Ben zeer gelukkig en erg dankbaar dat mijn lichaam lief voor.me is. Geen pijntjes. Mijn schoenzolen moeten nog zo 140 km mee. Want Finnisterre blijft mijn eind doel. Daar hoop ik zaterdag of zondag te zijn. Dan duik ik de zee in en zal.dit avontuur nooit vergeten. DIKKE kus van mij. Lida

Geschreven door Lida.op.pad