Buenos Tarde Amigo, s,
We zijn weer 2 dagen verder en ik moet zeggen het gaat fantastisch. Inmiddels zo 75 km gemaakt sinds ik woensdag morgen vertrok uit El.Gonso.Die nacht had ik niet zo goed geslapen. Het licht moest al vroeg. Ik was nog niet moe en lag met grote ogen naar het matras wat boven mij lag te kijken. Bij het draaien maakte het bed zoveel herrie. Het kraakte verschrikkelijk. Die vrouw uit Californië die zo zuchten, begon nu
vreselijk te snurken. Ik wist niet dat vrouwen zo hard kunnen snurken. Af en toe ging ik hoesten, want dan hield ze even op. De wekker liep om7 uur af en toen ging ze rekoefeningen doen op een matje op de grond. Ja, en wat gebeurd er? Nou begint ze te kreunen. Ik kon even mijn lach niet inhouden. Gauw maken dat alles weer in mijn rugtas zit en zonder rekken en strekken wegwezen. Ik had in mijn gedachten naar Ponferrada te lopen. 38 km. Als het niet zou lukken, stop je gewoon een dorp eerder. Dat kan op de Camino Francés. Half 8, aarde donker. Ik kan kiezen op de weg of het pad. Dat laatste doe ik. Met mijn 2 stokken moet het lukken om op een donker pad te lopen. Auto,s rijden zo hard met groot licht. Om 9 uur ben ik in Rabanal de Camino. En wat kan koffie met tostia dan toch lekker zijn. Dan gaat het klimmen naar Cruz de Ferro beginnen. Rustig stap voor stap en let op mijn ademhaling kom ik in Foncebadon. De zon schijnt en het is zo 18 graden. Beneden hangt de bewolking. Foncebadon is een mooi pelgrims dorp geworden met een mooie Albergue en Pasada. Vroeger, ik ben er met Jan in 2005 geweest was het een oud zooitje.
Een verlaten dorp. Ook mis ik de bloemen op mijn pad naar boven. Met Mike had ik het gevoel dat ik langs het bloemencorso liep, nu is alles bruin. Heel soms een beetje hei in bloei. Dat is het verschil of je nu in het voorjaar of najaar loopt. Ik loop de laatste 2 km naar de berg stenen waar een groot kruis boven op staat.
Cruz de Ferro. Onderweg bedenk ik dat ik geen steentje bij me heb. Dat is traditie.
Meestal staat er wat opgeschreven. Een wens of een gedachten die je kwijt wil. Ik spreek wel wat zijn mijn gedachten. Dan gebeurt het, met het klimmen krijg ik een steentje in mijn schoen. Zit niet lekker. Ik voel het als ik mijn stap maakt. Maar dit is wel mooi het steentje wat ik met me meedraagt naar boven. Wat ben ik blij als ik boven op de berg stenen ben. Trekt direkt mijn schoen uit en stort het steentje wat mijn zo plaagde op de hoop. Te klein om iets op te schrijven maar spreekt mijn wens uit dat het voor ieder van ons het leven mooi mag zijn Al zullen er ook moeilijke dagen zijn. Maar dat iedereen toch de kracht en troost zal krijgen om het licht te zien om verder te gaan en zich gelukkig voelt.
Dan de nodige foto,s maken want het is toch een mijlpaal waar ik nu ben. Dan weer verder Richting El Acebo. Een afdaling die bezaait ligt met grote stenen. Jeetje wat heb ik.mijn stokken nodig gehad. Lagen die stenen in 2012 er ook. Dan denk ik weer aan Mike. Wat heeft hij een prestatie geleverd. Ook kom ik langs Manjarin. Die hospitalero, een vrouw had toen geen tanden in haar mond maar wel een sigaret. Het was er zo vuil dat we toen zijn verder gelopen. Bij elke pelgrim die voorbij loopt trek ze aan een bel. Dat is dan wel.weer leuk.
El Acebo eet ik een lekker salade mixte in een tuin achter een restaurant. Heerlijk de zon erbij en genieten. 13.00 uur zadel ik het paard weer en ga naar het mooiste dorpje langs de camino. Molinaseca. Het is echt een plaatje. Pauze en dan nog 7 km naar mijn gereserveerd bed. Ik reserveer altijd als ik denk dat ik daar ga komen. Een jeugdherberg. 7 personen op een kamer maar nu met de Corona maar 4. Ik ben alleen. Ziet er goed uit schoon uit. Om 6 uur komt er toch nog een Duitse pelgrim. Jonge vrouw is erg moe. Dit is haar 2de Camino. Heeft camino Porto gelopen. Zet haar backpack op transport naar Het volgende overnachtings plaats. De stad ga ik verkennen want tot nu toe is het vreemd voormij. Toch hebben wij hier in 2012 ook een overnachting gedaan. Ja dan zie iets en weet ik het weer. Heerlijk op een pleintje lasagne gegeten. Jan belde en het was nog even gezellig aan tafel Heb echt geen moeite om alleen te eten.
Daar ben ik wel aan gewend.
Dan naar mijn mandje. Mijn kamergenoten was nog niet thuis. Even op mezelf. Liggen we rond kwart voor 10 op ons bed met onze mobieltjes in de hand zwaait ineens de deur open en stormt een pater binnen met zo bruine jurk met een wit koord om zijn middel. Groot en zwaar en jong. Hij is overhit en trek direkt zijn jurk uit. Hij draagt gelukkig onder zijn jurk een broek en t-shirt. Weet ik ook weer. Vroeg me wel eens af wat ze nou onder die jurk dragen. Maar ik schrok wel. Hij ging eerst zijn bed opmaken. Toen ging hij weg. Komt hij om half 12 terug. Mijn ogen zijn op dat moment erg nieuwsgierig. Kon er niets aan doen. Dat maak je misschien nooit meer mee dat zo iets naast je slaapt. Eerst dacht ik nog te vragen of hij nog touwtje ging springen met zijn koord.
Gekheidje moet kunnen op camino?
Ook benieuwd of hij nog op zijn knieën een gebed ging doen voor het slapen. Mooi niet. Hij liet zijn broek zakken en dook zo in bed.
En wat denk je? SNURKEN.. Daar is mijn zwager nog een kleintje bij. Heb toch nog wat kunnen slapen. Vsnmorgen half 8.bij het weggaan sliep hij nog Dat zo jonge pater op Camino mag van zijn overste. Hij ontmoet van alles indie slaspzalen. Misschien heb hij.het nodig. Twijfel hij of hij de juiste keuze maakt? Vandaag naar Villafranca del Bierzo. 24 km. Misschien verder als ik zin heb. Het is weer een hele optocht met vertrekkende pelgrims. Sommige herken en ik word herkend. Ook weer even opletten met de stad uitlopen. Het is nog donker en mistig. 10 graden. Foto,s hoef ik niet te maken en kan lekker door stappen. Eerst komt Cacabelos. Leuk stadje waar de kerk open is en ik een kaarsje opsteek.
Om half1 ben ik in Villafranca en ik besluit om.verfer te gaan..In Villafranca staat een cathedraal die lijkt op de cathedraal in Santiago maar een stuk kleiner. Ik zie wel waar ik stop. Moet wel een pet op want het wordt nog aardig warm. De route naar is langs een weg. Boven mij is een snelweg en hoort de auto,s daar rijden. Naast mij de Rio Valcare die ik hoor stromen. Dat compenseert het nog een beetje. In Trabadelo stoppen de meeste pelgrims maar ik loop door. Wil naar de 40 km.
15 uur, Moet lukken, nog 7 km. Vega de Valcarce is mijn einddoel voor vandaag. Bij 38 km kom ik bij een weg hotel restaurant en besluit om hier te blijven. Ziet er goed uit en vraagt naar de prijs voor een kamer 1 nacht. 27 euro. Prima. Ik had verschillende hostal en albergue gebeld In dat stadje waar ik naar toe wilden maar nog niet gelukt. Vol of ze nemen de telefoon niet op. Ik had min of meer besloten om dan maar in een Casa Rural te gaan zitten voor 50 euro omdat ik even alleen wilde zijn. Geen snurkers. Geen paters.
Ik heb nu een pracht kamer. Alles aanwezig. Zelfs heb ik een föhn. Ik kan beneden alles eten wat ik wil. Lig lekker tv te kijken. Heerlijk, ik geniet. Morgen een ontbijtje en dan weer stappen. Morgen loop ik langs O Cebreiro. Ook weer herinneringen. Zonet heerlijk beneden gegeten. Ga nog even.een wijntje halen, want dan slaap ik lekker.
Lieve Lieve mensen het gaat opschieten. Aantal sommigen jullie zelf uitrekenen. Bij de laatste 50 km zal ik verslag van maken. Maar het eind komt steeds dichterbij. Ook.bedankt voor alle lieve reacties Dat geeft mij veel.kracht en energie. Morgen hoop ik.Triacastella te zijn. Dat is in de provincie Galicia.
Dan krijgen al die leuke dorpjes. Ik vind het nu echt druk op de camino. Slaapplaats is moeilijker. Maar ik heb maar 1 bed nodig en vertrouw erop.dat dit gewoon lukt.
Nogmaals heel veel dikke zoenen en tot mijn volgende verslag.

Geschreven door Lida.op.pad