Hallo allemaal, het is weer tijd om jullie wat te vertellen over mijn prachtige camino. Via de la Plata.
Gisteren morgen 6 uur opgestaan. Kwart voor 7 loop ik met Frea een stuk terug om de route weer op te pakken. Meestal liggen albergue op de route maar deze keer dus niet. Ik heb vanmorgen wel geluk gehad. Ik had namelijk mijn schoenen vergeten naar binnen te halen gisteren avond. Ik zet mijn schoenen na het lopen altijd buiten, kunnen ze luchten. De zooltjes haal ik er dan uit en zet deze rechtop in mijn schoenen. Er was ook een pelgrim die zijn schoenen vergeten was binnen te halen. Maat laat er nu nog een schoen staan. Een van mijn zooltjes was uit mijn schoenen gehaald en lag een paar meter verder. De schoen van die Italiaan was nergens te bekennen. Wat nu. Waarschijnlijk een hond of een kat weg gesleept. Wat moet je met een schoen. Het is nog donker en zoeken erna is moeilijk. Later op de dag hoorde we dat de schoen in een greppel aan de overkant lag. Gelukkig maar. Voormij een leerles Schoenen binnen halen!
Het was gisteren weer mooie route door een steeneiken lanschap met veel mooie bloemen langs de route. Als je s,morgens vroeg gaat lopen zijn alle bloemen nog in slaap. Als de zon door gaat komen en de temperatuur gaat stijgen gaan alle knoppen open. Echt prachtig. Op een gegeven moment moesten we de rivier de Jerte oversteken. De schoenen hoeven gelukkig niet uit. Maar wel stap voor stap over de wiebelende stenen. Om 2 uur kwamen we in Galisteo. Een prachtig oud ommuurd stadje. Ook weer uit het Romeinen tijdsperk
We hadden een herberg gereserveerd. De eigenaar was er nog niet. Wel een telefoonnummer. Gebeld en we konden de sleutel uit de brievenbus halen. Mooie herberg met 8 slaapplaatsen, alles zag er fris uit. Later kwam de zeer vriendelijke hospitalero die goed Engels sprak. Er kwamen er er nog 3 Italianen bij. In het restaurant konden we pas om 9 uur eten. Dat is te laat voor pelgrims. We hebben iets gehaald bij de supermarkt wat we in de magnetron hebben opgewarmd. S.middags hebben we het stadje wezen bekijken en prachtige foto,s gemaakt. 9 uur naar ons mandje want morgen staat 30 km te gaan. Frea gaat de eerste 10 km met een taxi. Zij vindt het het teveel voor een dag. Heeft vandaag wat last gehad van haar schouders. Ik ga ervoor!
Ben ik net in mijn eerste slaap kom ik er achter dat mijn schoenen.nog buiten staan. Ik er uit. In mijn onderbroek loop ik vlug naar buiten om mijn schoenen binnen te halen. Valt de deur dicht en kon er niet meer in. Balen! Wat nu? Ik kloppen op de deur. Kom Pipo, een pelgrim uit Italië de deur gelukkig open doen. Mensen wat dom toch. Nu slapen.
Vandaag 6 uur opgestaan. Ontbijtje op. Wat kaakjes met yoghurt en ben ik gaan lopen. Muziekje aan en gaan. 10 km. Frea zou in Carcaboso op mijn wachten bij de herberg Dňa Elena. Een Icoon langs de Via de la Plata. Deze oudere dame zet zich in voor de pelgrims. Ik werd gepasseerd door de taxi en kon nog instappen. Ik had lekker de gang er in dus zwaaien tot straks. S.morgens is het zo heerlijk om te lopen. Was wel koud. 8 graden gaf mijn mobiel aan en ik liep daar met mijn korte broek. Kwart voor 9 was ik in het dorpje. Koffie met tosta en daarna de resterende km lopen. Elena heb ik niet gezien. Lag waarschijnlijk nog op bed. Onderweg lopen we weer door de ons nu bekende weiden met talrijke steeneiken. De weide zijn afgezet met kilometers lange stapelmuurtjes die we lange tijd volgen. Regelmatige moeten hekken open en sluiten of over wildroosters lopen. Prachtig. Grote zwerfkeien. Daar zijn de hunnenbedden niets bij. Volgens het boekje is het een van de mooiste plekken van de Extremadura. Frea en ik vinden het zo mooi dat we denken dat we in het paradijs zijn beland. Maar Adam hebben we niet gezien. Op een gegeven moment op een wat smaller pad zien we in de verte de Triomfboog van Caparra. Óók weer iets uit d Romeinse periode. Het is vierbogige triomfboog. 9 meter hoog en eronder liep en loopt nu nog in de Via de la Plata. Prachtig. Dit hebben we maar weer bereikt.
Omdat er weinig slaapgelegenheid is en ik al 30 km achter me heb besluiten we ons op te laten halen door een taxi van een dichtbij gelegen hostel langs de N-630.
Ik heb een kamer voor mezelf. Morgen zoeken we de camino weer op en lopen dan naar Baños de Montemayor.  Het landschap begint te veranderen. De bergen komen steeds dichter bij en het einde van Extremadura is in zicht.
Hoera, ik ben ongeveer 420 km op weg!
Buen Camino😘😘😘

Geschreven door Lida.op.pad