Bon Giorno,
Maandagmorgen staan we 7 uur op. Het regent en het uitzicht wordt belemmerd door de laaghangende bewolking. Ik heb slecht geslapen omdat ik gisterenavond 3x de verkeerde pincode gebruikte voor mijn simkaart te ontgrendelen in mijn mobiel. En dan heb je een pukcode nodig. Wat een ellende. Alles staat in je mobiel. De route, gps en gaat zo maar door. Door de schrik ben je ook acuut al je wachtwoorden vergeten. Jan bellen is ook geen optie want mannen kunnen niet zoeken. Je ben echt afhankelijk van iemand die zijn mobiel uitleent om je mobiel weer aan de praat te krijgen. Vanmorgen dit dus eerst opgelost. Contact gezocht met mijn provider en hier kreeg ik de informatie waar ik mijn pukcode kon vinden. Ze geven het niet meer door met een berichtje of telefonisch.
Uiteindelijk vertrokken we om 9 uur met de regencape aan.
We kregen advies mee van het hotel om niet door het woud te gaan. Het zou er erg slecht zijn om dat te bewandelen. Ook hebben we geen uitzicht over de bergen enz. Dus volgen we het advies op en blijven laag op de weg lopen. Het is vandaag een route van ongeveer 15 km en het is alleen maar dalen. Na zo 8 km zouden we dan op de officiële route komen die we volgen van Kees Roodenburg. We zouden vandaag alleen maar dalen naar ongeveer 500 meter. Consuma ligt op 1100km. We lopen 2x verkeerd en precies een vervelend stuk. Erg stijl in de blubber naar beneden en dan wordt het ook weer in de blubber weer omhoog. Van nuaf zeggen we tegen elkaar kijken we goed of bij een afslag op gps of het goed gaat. Om 12 uur begon het van zachtjes regen kei hard te plensen met ook nog wat onweer erbij. We waren gelukkig al wat in de buurt waar wat huizen staan. Dus konden we schuilen onder een afdak. Om half 2 waren we in Stia waar eerst een hap gingen eten. Het werd een bord pasta want we hadden koolhydraten nodig. Daarna ingecheckt bij Hotel Faterona. De Duitse pelgrim zit ook bij ons in het hotel. Maria-Anne is haar naam. Zij is alleen van Florence vertrokken. Is in Peru geboren, haar moeder was Duitse, zij woont Bonn. Stia is een middeleeuws stadje en zijn hier ook nog wel toeristen die hier komen voor te wandelen in het nationale park Casentina wat 7x groter is als ons nationaal.park de Hoge Veluwe.
S, Avonds gaan we gezellig met zijn drietjes een hapje eten.
9 uur doen we het licht uit en ik val direkt in slaap. Had ook nog wat in te te halen. Vanmorgen om 6 uur wakker en ben alvast begonnen aan mijn verslag. Half 8 naar het ontbijt waar ik contact krijgt met een Nederlands echtpaar. Zij zijn ook van Florence vertrokken. Ze vinden dat de route heel slecht is aangegeven. Ik zelf vind van niet en vertel hun dat ik gps gebruikt en dat dit erg goed werkt. Zij weten niet om te gaan met hun mobiel en mw zit tegen haar man te zeggen dat hij mijn moet vragen om het op zijn mobiel te installeren. Die man raakt geïrriteerd en doet erg lelijk tegen zijn vrouw en daar reageert zij weer op hem. Lekker gezellig denk ik. Als hij opstaat voor nog een broodje komt mw naar mij toe en zegt dat haar man anderhalf jaar geleden een herseninfarct heeft gehad waar door zijn karakter sterk is veranderd. Dat ik maar niet op hem moet letten. Hij heeft het moeilijk dat hij ook niet alles meer kan. Later zie ik toch dat hij met zijn been iets trekt en zijn hand wat bibbert. Ik heb even snel een gps app geïnstalleerd en uitgelegd hoe het werkte. Een op een gesprekje ging beter. Ik heb grote bewondering voor zulke mensen die op deze omstandigheden het avondtuur zoeken om de Franciscus route te lopen. Ook heb ik grote twijfels of zij er wel zullen komen. Misschien met veel hulp van pelgrims onderweg. Ik hoop natuurlijk dat dit gebeurd. Misschien komen we ze nog tegen. Om half 9 gaan we de deur uit en het is droog, geen zon maar de mist is opgetrokken. Volgens het boekje gaan we vandaag een flinke klim maken. Nou ik ben er klaar voor. Stuk brood gekocht met blikje tonijn en 2 tomaten beginnen we aan onze tocht. De route staat goed aangegeven.
Als er twijfel is dan raadpleeg ik de gps.Na ongeveer 8 km begin de klim. Een bospad met veel stenen. Het is zwaar maar geloof in mezelf dat het allemaal gaat lukken. Corrie heeft het moeilijk maar blijft ook doorgaan. Elke stap is er een. We eten ons broodje op een grote steen. Bankjes of zo zijn er niet. Het is bewolkt en ongeveer zo 20 graden. Ideaal om te lopen. Op een gegeven moment hoor ik brom geluiden en het lijkt wel een beer die ergens achter een struik zit. Ik loop snel door en als Corrie er voorbij komt hoor ze ook de zelfde geluiden. Zij blijft stil staan om te kijken waar het vandaan komt. Ik zie wel allemaal sporen van zwijnen. Zo zie je maar wat ene wel durft en de ander niet. Zo zijn we een goed koppel en hebben veel steun aan elkaar. We hebben geklommen naar 1250 meter en gedaald naar 900 meter. Mijn pols horloge geeft aan dat ik 159 trappen heb ge lopen en 24000 stappen gezet heb. Bij Corrie zijn het 26000 stappen maar die maakt kleinere stapjes. Om 3 uur vanmiddag arriveren we bij het klooster Eremo di Calmaldoli ook wel de kluizenarij van Calmaldoli genoemd. Franciscus verbleef hier een poosje na een wandetocht. We vragen of we er kunnen overnachten. Ja er is plaats en krijgen een stempel in ons pelgrims paspoort en worden de tijden door gegeven van de versper en avondgebed vanavond. Daarna worden naar het slaapvertrek gebracht. Het is een zaaltje met 8 stapelbedden. Het is er koud en ongezellig. Heel iets anders als de hotels waren we al 3 nachten hebben geslapen. Maar hier is donativo en mag niets verwachten. We gaan douchen en in een winkeltje bij het klooster kopen we een ketting met het Tauteken wat het symbool franciscaanse route is. Wat de schelp voor de camino Santiago de Compastela is is dit voor deze route die we lopen. Maria-Anne ariveert ook dus zijn we met zijn drietjes.
Om 7 uur zitten we in de kerk voor de verpers. Tot mijn verbazing zit het echtpaar ook in de kerk. Later tijdens de maaltijd vertellen zij dat ze om half 6 hier arriveerde.
We raken gezellig aan de praat met Hans en Mary. Het eten is zeer goed. Er staat zelf wijn op tafel. Heerlijk linzensoep met salade. We hoeven zelfs niet af te wassen. Er zijn nog andere mensen. Die hier een paar dagen in het klooster komen voor meditatie. Het avondgebed laten we voorbij gaan.Daarna mijn verslag schrijven. We hebben hier slecht bereik. Misschien dat ik het morgen pas kan versturen maar dan is het in ieder geval klaar en hebben jullie weer wat te lezen. Het gaat dus goed met ons. Ik geniet van elke stap en morgen weer een nieuwe dag. Groetjes en dikke kus. Lida
Pace e bene.

Geschreven door Lida.op.pad