Buongiorno,
Wat een dag. We hebben veel km gemaakt. Om half 8 gisteren stonden we buiten het klooster waar we die nacht alleen waren geweest.De route opgezocht en lopen richting Rome. Vandaag onze aankomst in Rome. Samen waren we er nog niet zo mee bezig. Eerst maar die 17 km maken en dan de bus in. Er waren weer veel loslopende honden. Ik schrik telkens weer. En sta direkt met mijn stokken omhoog. Na een klimmetje zagen we Rome liggen. Dat is ons doel vandaag. We hadden de pas er stevig in en zien helemaal in de middle of nowher een vrachtwagen geparkeerd staan. Hoe kan deze hier nou komen? Het pad was voor ons al moeilijk om te belopen. We hadden ook al een auto van de parkpolitie gezien. Die chauffeur van die vrachtwagen had zeker zijn gps op wandelen staan en zou zo op dit pad gekomen moeten zijn? Politie vertelde ons ook dat er grote problemen waren. En dat die sinds gisteren hier staat.
Via dat mooie bospad kwamen we het plaatsje Cinquine. Eerst koffie en daarna nog 6 km voor dat we de bus zouden nemen. Om 13.00 uur zaten we in de bus richting Termine. Daarna gingen we eerst naar onze overnachtings adres hier in Rome. We konden daar 2 nachten blijven was ons vertelt. Google Maps gaf aan 3 km lopen naar het klooster. Dat dachten we? Staan we weer bij een verkeerd klooster en daar waren we niet welkom. Inmiddels half 3 geweest en 15.00uur moesten we inchecken anders zou er niet meer zijn. Taxi genomen naar het klooster de Pelligrina. De drukte van het vele verkeer om mijn heen maakte me onrustig. Ik heb het warm en eigenlijk mag het vanmij wel afgelopen zijn. De taxichauffeur zetten ons bij het juiste adres af. Wij aanbellen en de poort zwaait open. En wie zien we daar zitten? De hospitalero van het klooster waar afgelopen nacht geslapen hadden. Ze staat op en kom naar ons toelopen. Eerst erg vriendelijk en toen het gezicht op onweer. Wat waren wij wel voor pelgrims om zonder te betalen te vertrekken uit Monterotondo? Ze overdonderde ons zo hiermee en wij wisten van niets. In de gids stond vermeldt dat het donativo was. Wij hadden 20 euro gedoneerd en zelf eten gekookt. Alles hebben we schoon achtergelaten. Nee, of we nog eventjes 40 euro bij wilde betalen. Dit gedaan en zonder ons dag te zeggen vertrok ze. Dat was natuurlijk voor ons geen beste binnenkomer bij dit pelgrimhuis. Nu dat hebben we ook gemerkt. We moesten ons stempelkaart voor de controle zien of we wel alles gelopen hadden. Ze gingen uitrekenen hoe veel km we dagelijks gelopen hebben. Ik voelde me net of ik ondervraagd werden door de politie. Echt verschrikkelijk. Het verhoor duurde 3 kwartier. Toen liep man weg en kwam terug en zei, dat hij een oogje dicht zou knijpen. We mochten blijven. Corrie was er helemaal klaar mee. Die wilde al opstappen. Ik had zoiets ze kunnen ons toch niet wegsturen. De spullen bij ons bed gebracht en nu de laatste 2 km maken naar het Vaticaan. Tijdens die 2 km stuurde ik om de 5 minuten een foto door naar de familie App. Zodat het thuisfront mee kon kijken en genieten hoe we het Vaticaan naderde. Fantastisch en met tranen van blijdschap stapte ik het Sint Pietersplein op. Het was heel druk op het plein. We hebben foto,s gemaakt en ik heb Jan en mijn kinderen gebeld. Dat ik in goede gezondheid na zoveel km Rome gehaald heb. Ik heb vele keren voorover geleund op mijn stokken om weer op adem te komen na een klim. Misselijk geweest van vermoeidheid. Mensen het was heel zwaar, maar het is het allemaal waard geweest. Het is prachtig geweest. Tijdens mijn voorbereiding kwam ik in contact met iemand die de Franciscus voetreis al gelopen had. Hij had al veel camino,s gelopen maar noemde deze tocht " De Kersen op de Taart"
Nu dat is het! Zo heb ik het ook beleeft. Prachtig wat was het mooi.
18.00 uur gingen we richting het Pelegrino verblijf hier in Rome. We mogen er 2 nachten blijven. Het is weer een soort kloosterorde die deze herberg runnen. Onze rechtervoet werd weer gewassen en na het afdrogenvan de voet kregen we er een kus op van de man die een paar uur eerder ons zou lastig viel met het verhoor. Corrie en ik keken elkaar en vonden het eigenlijk allemaal poppenkast. Daarna eten met elkaar. Er waren nog 3 andere pelgrims. Een Duitser. Vreselijke man. Hij beweerde als je geen Italiaans spreekt heb je niets zoeken als pelgrim in Italië. Hele arrogant man. Hij zat vreselijk veel te eten en te drinken. Ik heb hem vannacht 3 x horen braken. Vreselijk wat een man. Daarna met 6 man slapen op een zaal. Dit hebben we heel erg weinig meegemaakt dit jaar op ons pad. Lieve mensen dit was het verslag van gisteren 17 oktober. Vandaag zijn we Rome wezen bezoeken. Dat schrijf ik in mijn volgende verslag. Door de drukte loop ik even een dag achter.
Groetjes en bedankt voor alle lieve felicitaties. Dikke kus Lida

Geschreven door Lida.op.pad