Buenas Tardes,

Eindelijk tijd en puf om aan mijn verslag te werken. Als pelgrim heb je het soms zo druk. Inschrijven , douchen, wasje doen en eten. Ook weer zorgen voor morgen dat je proviand in je tas heb. Daarnaast je rugzak in orde en uitrusten. Want met middag temperaturen die nu hier soms boven de 30 graden zijn is het erg warm om te lopen en vraagt veel energie. Zondag heb ik voor het laatst geschreven. We zaten toen in Villenueva de.Campean. Daar zaten we in een herberg dat was echt een varkenshok. We hadden een slaapkamer met 2 bedden. Het was net een kast waar we in lagen. Vies en de bedden kraakte enorm. Naast ons lagen 2 mannen uit Noorwegen. Ze hadden een een smal twee persoons bed. Op een gegeven moment hoorde ik iemand fluiten. Ik zeg tegen Frea hij fluit en vraagt of het vogeltje op zijn takje komt zitten. Toen kreeg we alle twee vreselijk de slappe lach. Als we s,morgens lopen horen vaak hier hop. Mooi vogeltje. Ik zei nog even hop hop hop. Toen was hek helemaal van de dam. Wat hebben wij gelachen. Er werd geroepen dat we stil moesten zijn. We voelde ons net puppers. Half 7 zijn we opgestaan. We hadden niets te eten. Op zondag zijn de winkels gesloten. We hadden in een bar gisteren gevraagd of ze voor ons een broodje met kaas konden maken. Daar moes ik het mee doen. We hadden nog 2 benanen en wat kaakjes.
7 uur vertrokken we. We zouden tot Zamora lopen. Na een prachtige zonsopkomst waren we van genoten arriveren we om half 9 in een klein dorpje waar alles nog gesloten was. Behalve de kerk, daar stonden de deuren wijd open. Dan maar een kaarsje opsteken voor Jan. Jan kan ze korte broeken niet vinden.( Het bekend dat mannen niet kunnen zoeken) Misschien helpt dat wel en is Jan weer geholpen. Daarna weer de route op. We liepen langs veel mooie bloemen. Ook langs het spoor van de hoge snelheids trein wat men momenteel aan het aanleggen zijn. Om half 12 waren we 20 km in Zamora aan. We kwamen de stad in via de oude Romeinse brug. In de stad zijn veel kerken. Zamora is ook bekend door de Semana Santa. Het lijden van Christus herdenken. Deze boeteprocessies vindt plaats in de week voor Pasen. De herberg ging pas om half 3 open. We hadden onze rugzakken voor de deur gezet en zijn de stad ingegaan. Eerst wat eten en daarna wat boodschappen gedaan. Frea moest nieuwe sokken en ik ging voor een loopstok kopen. Ik heb een stok en ik dacht dat dit wel voldoende was maar nu ik wat last heeft van mij knie is het misschien beter om met 2 stokken te gaan lopen.zo dat mijn knie wat meer ontlast wordt. Dus vanaf nu, loop ik met 2 stokken. Om half 3 zijn.we terug gegaan naar de herberg en we hebben een 4 persoons kamer die we delen met de 2 Belgische dames die we al eerder ontmoet hebben. Het weer is prima en s.avonds eten we pasta op Plaza de Mayor. Boodschappen gedaan voor het ontbijt morgenochtend en proviand voor de rest van de dag. We zouden weer niets tegen komen. Ik viel direct in slaap en rond 5 uur ben ik wakker. Vandaag dinsdag en ik heb er weer zin in om op pad te gaan. We gaan voor 20 km. We lopen kwart voor 7 de stad uit. De stad uitlopen is nooit de mooiste route. Het is al flink warm. We lopen langs een vuilnisbelt en autosloop bedrijf. Daarna lopen we weer van die vreselijke lange stukken waar geen eind aan komt. Muziekje aan en gaan. Het lopen met 2 stokken gaat lekker en we lopen flink door. We lopen over kaarsrechte veldwegen tussen korenvelden en akkerbouwgronden. Op afstand zien we het dorpje liggen waar we zouden overnachten. Als je zulke lange paden zit en je ziet dan in de verte een dorpje opduiken dan duurt het altijd lang voordat je er ben. Om 12 uur zijn we er. De herberg ligt buiten het dorpje. Het is al behoorlijk warm. Frea gaat eerst douchen en daarna gaan we wat drinken en eten halen. De belgen zijn er ook in het dorpje en we drinken wat met zijn viertjes. Mieke loopt met een kar achter zich en die proberen we samen uit. We komen tot de conclusie dat we toch voor onze rugzak gaan. Daarna gaan we eten in onze herberg. We maken gebakken eieren met tomaat. Na eten krijgen we het plan om onze spullen te pakken en verder te lopen. De hospitalero is nog niet langs geweest om ons in te schrijven, we hebben nog niets betaald. Kom we gaan.
2 uur lopen we het dorpje uit. Het is broeierig warm. We hebben afgesproken om rustig van start te gaan. We lopen in een gebied waar veel nieuwe wegen zijn aangelegd. We moeten steeds klimmen en dalen voor hoge viaduct bruggen. Rond half 4 zien we de lucht betrekken en in de verte we flitsen van onweer. De lucht wordt paars en we horen het donderen. We gaan sneller lopen. De onweersbui komt onze kant op en wij lopen op de grote vlakte. Ik zeg tegen Frea moeten we niet op de grond gaan liggen of met je hoofd tussen je knieën. Ik vind het behoorlijk spannend. Er gaat van alles door mij hoofd. Straks word ik getroffen door de bliksem. Ik bid maar een schietgebedje. Dan gaat het ook nog vreselijk hard waaien. We zien grond en zand opwaaien en zien echt niets meer. We gaan steeds sneller lopen. Als we geen rugzak hadden zouden we misschien wel weggeblazen worden. Het laatste stuk begint het te druppelen en hebben gelukkig voor de wind. Rond 5 uur komen we in een dorpje aan en worden opgewacht door een vrouw waar we gereserveerd hebben. Zij verteld dat er 3 andere in de herberg zijn. Ze brengt ons naar de herberg en wij komen tot conclusie dat er nog maar een bed vrij is en het is er erg ongezellig. Ze Belgen zijn er ook en zij bieden aan om 3 matrassen op de grond te leggen en dan met zijn vieren erop slapen. Naast de herberg is een bar en wij besluiten om daar naar toe te lopen en informatie te krijgen over een taxi naar het volgende dorp. De onweersbui was inmiddels afgezwakt en het was een stuk frisser. De barkeeper zei dat er geen taxi zijn. De taxi moet helemaal uit Zamora komen en dat doen ze niet. Dat hebben wij weer. Wat nu. We hebben 34 gelopen en verder lopen is geen optie. Er zitten een aantal mannen te kaarten in die bar. We vroeger aan de barkeeper of hij niet iemand wist om ons 12 km verder te brengen. Hij wist het echt niet. Ik dacht er moet toch wel iemand zijn? Ik naar die mannen en vroeg in mijn besten spaans.
Yo necesito un taxi. Ze keken mijn aan of met een blik van die is even gek geworden.
Er zat nog een man met een dicht oog aan de bar en die zij dat hij het wel wilde doen. Wat waren wij blij. Onze grote amigo. Snel onze onze rugtassen en instappen. 12 km verder naar de herberg. In de herberg van Granje de Moreruela troffen we veel pelgrimsvrienden die we eerder al hadden ontmoet. Alles toch nog goed gekomen. Heerlijk douchen en toen met 12 man heerlijk zitten eten. Het was een spannennde dag geweest. Geen tijd gehad voor mijn verslag. Ook Jan niet gebeld. Zou hij hij ze korte broeken hebben gevonden?
Afgelopen nacht slecht geslapen. Waarschijnlijk toch allemaal te spannend geweest. Vanmorgen eerst ontbijten in de bar. We hebben geen boodschappen gisteren kunnen doen. Hierdoor gaan we pas 8 uur lopen. We hebben afgesproken naar Tabara te lopen.27 km.
We starten heuvelachtig en plotseling wordt het een boslandschap. Eindelijk iets anders dan de Meseta. Dan komen we bij een stuwmeer bij de Rio Esla. Deze ontspringt in het noordelijke gebergte en komt uit in de Duero. Een prachtig langgerekt stuwmeer. We gaan klimmen en klauteren over rotsen. Wat ben ik blij met mijn 2 stokken. Daarna komen we weer in de bossen. Mooie steeneikenbomen. Het weer is prachtig. Warm. Goed smeren en camino hoed op. Dan komen we op een pad kaarsrecht 3 km naar een dorp. In de verte zien we pelgrims lopen. Frea zegt hoe lang denk jij dat we daar overdoen. Ik zeg 40 minuten. We zijn gaan lopen. Eerst is Frea de haas en dan ik. Zo wisselde we elkkaar steeds. In 30 min waren we in het dorpje. Daar hebben een uur gerust.
Toen nog de laatste 7km . Nu zitten we in Tabara. We hebben vanmiddag al warm kunnen eten. Vandaag zijn we van de Via de la Plata afgegaan en lopen nu op de camino Mozarabe. We zijn links afgeslagen en lopen boven Portugal langs naar Santiago. De zon heeft een andere stand nu gekregen. We hebben hem niet meer achter ons met de middag. Nu links van ons. Lieven mensen het is weer een heel eind om te lezen. Maar als ik eenmaal zit te schrijven dan kan ik niet meer ophouden. Ik bekleed ook zoveel op een.dag. Elke dag is voor mij een Pracht dag op de Camino. Dikke kus Lida

Geschreven door Lida.op.pad