Buonasera,
Vandaag weer een super dag gehad. Vanmorgen vertrokken we om 8 uur uit Spoleto.ik had gelezen dat er ook roltrappen waren om in de bovenstad te komen. Daar gingen we eerst naar op zoek. Het is voor de Italianen niet te doen als je in de oude bovenstad werkt om elke dag naar boven te lopen. Ik moet er ook niet aan denken om 20 trappen te moeten nemen als ik naar mijn werk bij humanitas gaat om op kantoor te komen. En dan weer naar beneden om naar de cliënten te gaan. Mijn collega,s zijn super meiden met heel veel energie die super lief zijn voor elkaar. Altijd erg zorgzaam en behulpzaam. Wat zou het leuk zijn om jullie allemaal nog eens mee te nemen op een van mijn wandelingen. Maar ja dat zal niet gebeuren. We kunnen niet tegen de cliënten zeggen, we zijn er even niet. Mijn hart ligt ook bij de cliënten. Ik doe het werk zou graag. Het is zo mooi werk. Jammer dat ik al op leeftijd ben en dat ik er geen 10 jaar meer zal werken bij humanitas. Mijn motto is: Ik ga niet eerder bij een cliënt weg voordat ik een glimlach gezien heb. Ik hoop dat de jeugd dit vanmij overneemt. Ik beleef zulke mooie momenten in de zorg. Er leven zoveel lieve mensen met mij mee. Collega,s vertel maar dat het goed met mij gaat. Dat ik als ik terug ben prachtige verhalen kan vertellen over mijn voetreis naar Rome. Nu weer terug naar de roltrappen. We hebben ze gevonden en het waren er 8 lange roltrappen om boven te komen. Boven hebben we genoten van een prachtig uitzicht. Foto,s gemaakt en toen weer terug met de roltrappen om aan onze route te beginnen. 10 km naar Patrico. Wel een klim van 260 meter naar 1100 meter. De route is omgelegd ivm zwaarbeschadigde aquaduct door de aardbeving in 2016. Ponte delle Torri. De pijlers zouden 2 pelgrims uit Olanda niet kunnen verdragen. Nee, dat is natuurlijk een gekheidje. Het mooist aquaduct in Italië is afgesloten voor iedereen. Het kan nog jaren duren voordat het aquaduct weer open gaat. Als omweg krijgen we een bospad met stenen wat omhoog loopt. We zien de burg liggen en zien er toch mensen oplopen. Wij komen op de zelfde hoogte als we een uurtje terug via de roltrappen kwamen. Van lieverlee gaat het vest uit. Het klimmen en de zon zorgen dat ik het warm krijgt. Om half 11 komen we op een geasfalteerde weg uit. Hier ga ik een klooster bezoeken van de minderbroeders van Monteluco. Het Convento Francescano di Monteluco. Heel indrukwekkend hoe die monniken onder erbarmelijke omstandigheden hier leefde. Er zijn 7 cellen te bezichtigen die werden bewoond tot begin van de vorige eeuw. De deurtjs om de cellen te betredden zijn maar 1meter 50 hoog en ongeveer 40 cm breed. De cel in ongeveer 4 bij 3 meter. Er waren waarschijnlijk geen monniken met obesitas vroeger. Daarna nog een stevige klim naar de familie Bartoli. Ons overnachtingadres voor vannacht. Onderweg is uitzicht zo mooi. Ik film het. We komen tot 1100 meter en zien zelf Assisi liggen. Het windje is stevig boven. Om half 2 arriveren we bij de familie. Het is erg gezellig en mw Bartoli staat al achter het fornuis te koken voor vanvond. Ze hebben er 12 kamers in diverse gebouwtjes rond de boerderij. Ik denk dat ze met deze kamers meer verdienen dan met de koeien melken. Na ons arriveren er nog 8 pelgrims. Onze buren zijn de Duitse 3 mannen die de was gaan doen. De sokken, onderbroeken en
t-shirt hangen later heerlijk in het windje. Leuk om die mannen van onze leeftijd zo bezig te zien. Ik zoek een plekje uit de wind en val in slaap. Zekker nodig? Heerlijk zo middagje. Onze buren vragen of we mee willen doen met jeu de boules. Nou daar ben ik niet zo goed in en ik ga alvast met mijn verslag beginnen. 8 uur vanavond gaan we eten. Als we 6 uur een wijntje gaat drinken in de boerderij, brandt er een vuurtje. Ja buiten is het fris hier boven. Het is ook al oktober niet te vergeten. Met een glas rode wijn, zetelt ik me dicht bij het vuur. Genieten! Corrie maakt mooie foto,s van de zonsondergang.
Om 8 uur schuiven we aan aan een lange tafel. Vader Bartoli aan de kop en al de pelgrims en zijn kinderen er om heen. Het wordt erg gezellig. Het eten is heerlijk en de wijn vloeit rijkelijk. Er worden foto,s gemaakt. Hebben lol met elkaar. Om 22.30 lig in mijn bed en val direkt in slaap. Morgen 20 km. Beetje klimmen. Meest dalen. Geen zware route na zo avond.
Groetjes van mij en natuurlijk weer een dikke kus voor jullie allemaal.Ik zou zeggen. Bene.
Lida.

Geschreven door Lida.op.pad