Buenas tardes amigos,

Vanmorgen weer vroeg opgestaan. Volgens de berichten zou het rond het middag uur zo 30 graden zijn. Dan wil je niet meer langs een weg lopen.
De nacht was rommelig geweest. De kamer naast mij , ik weet niet wat er aan de hand was maar veel gedraai met de deur. Het was gaan en komen. De sleutel in het slot dan gaf veel lawaai en even dacht ik dat ze bij mij naar binnen kwamen. Dat houdt je wel wakker.
Ik kon beneden ontbijten was mij gezegd maar kon alleen een croissant of een vruchten gebakje krijgen. Ontbijt in Spanje is natuurlijk niet zo als bij ons. Om kwart voor 7 buiten is nog donker en erg mistig. Dat wordt nog niet lopen. Veel te gevaarlijk. Ben op het terras gaan zitten en naar Wim zitten appen. Met Wim heb ik s,morgens altijd een app moment rond half 9. Dan meld ik even waar ik ben en maakt een foto van de omgeving. Dit is nu al weer de derde camino dat we dat doen. Altijd leuk.
Nog de krant gelezen en om kwart voor 8 durfde ik het aan. In het boekje staat vermeldt dat de ​etappe met een gentie-afdaling van de Segarre-regio naar de vlaktes van de Urgell-regio.  Een intens bebouwd gebied met akkers en irrigatiekanalen die de fruitproductie mogelijk maken. Het middeleeuwse centrum van Cerveta is het ontdekken waard
Nu ik kreeg een prachtig pad om op te lopen.
Wat heb ik genoten. Langs een bosrand, licht dalend, wat wil je nog meer. Geen mens kwam ik de eerste 7 km tegen. Dan kan lekker nadenken over van alles. De eerste dagen waren best zwaar geweest. En als ik eerlijk ben voelde ik met geradbraakt. Mijn spieren deden pijn s,morgens met het opstaan stond als strak. Dan ga je wel nadenken van ik word toch te oud voor dit werk. Je rugzak geeft ook wat pijntjes. Krijg je ook nog blaren. Mens wat narigheid. Je verliest het vertrouwen in jezelf. Maar vandaag voel ik dat het een stuk beter met mij gaat. Mijn blaren genezen. Pijn heb ik niet meer. Ik voel me happy. Ben ook echt heel dankbaar dat mijn lichaam zo snel hersteld. Je realiseer je ook dat er onder ons zijn waar dat niet zo is. Die worstelen elke dag met hun teleurstellingen, pijntjes en verdriet. Mensen zeggen wel eens dat het knap is wat ik doet maar dat vind ik zelf niet. Als je genoeg tijd heb kom je er vanzelf. Elke stap is er een zeg ik altijd. Als ik een misrekening gemaakt heb met de kilometers. Dan zeg ik dan is dat alvast gelopen.
Onderweg kwam ik van alles tegen om op de kiek te zetten. De eerste stop was in Pallerois. Daar staat een lief Jacobus kerkje. De bewoners slaapte allemaal nog. Geen mens gezien. 9 uur op maandagmorgen verwacht wat leven.
Wel kwam ik vandaag een diertje tegen op mijn pad. Ook heb ik van de bramen gesnoept. Daarna kwam ik nog langs een paar kleine dorpjes. Geen koffie of zo. Niets.
Van lieverlee kwam Cervera in zicht. Ligt op een heuvel. Dat wordt dan toch nog een stukje klimmen. Mooi stadje. Ik moest mij in het gemeentehuis mij in laten schrijven. Daar belde ze naar de albergue dat ik er aan kwam. Ik werd gezellig ontvangen door een jongen knul. Hij had een ijsmuts op. 🥵🥵🥵 Met deze hitte.
Het is een oud klooster waar ik nu slaap vannacht. Hier zijn geen nonnen meer. Wel lopen er een paar mannen die dit verzorgen. Ik zag iemand de tuin aanvegen. Mooie mannen zijn het niet. Een loop met een dicht oog en de andere heeft nog een paar tanden in zijn mond.
Maar ze doen hun werk.
Ben een hap gaan eten en daarna een poos op mijn bed gelegen. Het was echt heel warm. Later wat boodschappen gedaan. Ik vroeg aan die lui of ik geen water kon koken voor een kop thee. Ze namen me mee naar een soort keukentje waar een magnetron stond. Lief.
Ik heb toch nog een leuk gesprek gehad met een van die mannen. Hij vertelde mij dat hij in Marokko is geboren. Heeft geen Marokkaans uiterlijk. Natuurlijk over FC Barcelona. En toen kreeg het over de wereld kampioenschap voetbal dat wij verloren van Duitsland. Hij heeft familie wonen in Marokko.
Rond half 9 kwam er nog een pelgrim
die een slaapplaats zocht. Dus ik ben vannacht niet alleen. Leuke Spanjaard. Hij loopt een week. Hij vroeg of ik mee ging eten. Maar dat had ik al gedaan.
Dat is dan wel direkt anders. Als je alleen ben dan ben je eigen baas. Maar nu moet je rekening met elkaar houden. Vindt het wel weer spannend. Ik heb me tas al voor morgen ingepakt. Hij loopt langere afstanden. Morgen verliezen we elkaar weer uit het oog.
Nu liever familie, vrienden en bekenden ik ga nu stoppen want straks gaat het licht uit. Dikke zoen. En tot morgen maar weer.

Geschreven door Lida.op.pad