Buenes Tartes Amigos,
Dinsdag hebben we in de Albergue O Refugio geslapen 1,5 km voorbij Cea. Dat was voortreffelijk. Ik kan soms niet begrijpen dat de Spanjaarden nog aan ons verdienen. Na het ontbijt vanmorgen moest ik 21 Euro betalen. 10 voor het slapen 9 voor het heerlijke eten inclusief de vino tinto 1 fles en 2 euro voor het ontbijt. Het ontbijt stelt in Spanje niet zoveel voor maar deze keer wel. 2 x koffie en heerlijk brood met marmelade Schone lakens en een heerlijke handdoek. Het zag er allemaal keurig en brandje schoon uit. Kunnen jullie het begrijpen? Ik niet. In een overvolle herberg met snurkers ben je meestal 6 of 8 euro kwijt. Dat is verhouding veel duurder. Frea en ik zeggen steeds tegen elkaar dat we zoveel geluk hebben met het reserveren van een slaapplek.
Woensdagmorgen gaan we om kwart over 7 lopen. In Cea is de route weer gesplitst. De een gaat direct naar Castra Dozon en de andere over Oseria. (het klooster ) Castra Dozon 20 km verder is voor ons vandaag het einddoel. Luuk en Rita besluiten om niet naar het klooster te gaan en direkt naar Castra Dozon te lopen. Vanaf de herberg nemen we een alternatieve route naar Oseria. Anders moeten we 1.5 km terug lopen. We liepen langs kilometers verbranden bossen. Waarschijnlijk vorig jaar in de brand gestaan of nog langer geleden. Er groeide al weer varens en andere plantjes. Wat een contrast is dat zwarte bomen met groene varens. Om 9 uur kwamen we bij het enorme klooster. We waren de eerste en alles was nog gesloten. Hebben wat foto,s gemaakt en zijn rustig gaan zitten. Van lieverlee kwamen er ook nog andere pelgrims. 10 uur ging het open en kregen een rondleiding. Het is een groot abdijcomplex. Is herhaalden keren verwoest en weer opgebouwd. Het wordt nu gerestaureerd maar als ik het zo inschat zal er nog velen jaren aangewerkt moeten worden. De kerk is prachtig en een aantal zalen echt zijn schitterend. Het was echt de moeite waard en ik had er absoluut geen spijt van. Ik heb alleen geen non of pater gezien. Daarna wat gedronken en gingen we verder. Half 12 en nog 12 km te gaan. Inmiddels zo 24graden. Het begon direkt met een pittige klim over kleine weggetjes met grote stenen. Daarna weer dalen en vervolgens weer klimmen. Er kwam geen eind aan. Na een uurtje rustpauze eet ik mijn zelf klaargemaakt boterham met kaas op. Een bar is er niet. Er passeerde ons een groepje van 4 mannen die we de afgelopen dagen al vaker gezien hebben. Het zijn Spanjaarden en komen van de Canarische eilanden. Zijn ook al mannen op leeftijd. Tijdens het passeren heb ik het met een van hen erg te doen. Hij kijkt zo droevig en ik zie dat hij het moeilijk heeft. Hij heeft het warm en nogmaals die ogen zeggen mij dat hij aan het eind is van zijn latijn. Ze zijn met viertjes dus er zal wel op elkaar gelet worden. Ik kan niets voor hem doen en dat raakt mij. Wij halen ze later weer in en hij heeft het nog steeds zwaar. Ik heb het zelf ook zwaar maar kan eventueel nog wel wat voor een ander doen.
Om half 4 lopen we Castra Dozon in. Luuk en Rita zijn al gearriveerd en zitten aan een wijntje. We kunnen nog eten en dat doen we dan ook. Tijdens het eten sjokken de mannen voorbij en zijn nog met zijn viertjes. Het eten smaakt weer voortreffelijk en de wijn ook. Daarna boodschappen doen en naar de Albergue waar we weer een 1 kamer met 2 bedden hebben kunnen reserveren. Als ik ga douchen zie ik de mannen weer en ze zien er fris en fruitig uit. Zitten aan een wijntje en hebben lol met elkaar. Ik word er blij van en ik weet zeker deze man met steun van zijn vrienden de finish halen. Mooi hé.
Frea en ik heb besloten om morgen de lange afstand te lopen en niet vrijdag. We zien dan de Belgen dan pas in Santiago weer. Wij willen zaterdag, en zij zondag arriveren. We nemen afscheid van Luuk en Rita en gaan naar ons mandje. Morgen een lange dag en dat wordt vroeg opstaan.
Om half 7 vanmorgen gaan stappen. Het is nog donker en een half uur later zien we weer een prachtige zonsopkomst. Er wordt weer een foto getrokken en lopen verder. Al vroeg gaan de vesten uit en de zonnebrillen op. De route gaat over landweggetjes met weidsuitzichten en passeren kleine gehuchtjes en dorpjes. De vogels doen ook weer hun best en het is genieten. Om half 11 zijn we in Laxe en daar nemen we een lange pauze. Tijdens het lopen vanmorgen hebben we het er overgehad hoe snel het nu gaat. Dat je volgende week weer bij ah in de supermarkt staat en allebei zeggen we, nog even niet aan denken. Natuurlijk ben ik blij als ik Jan en iedereen weer ziet, maar wat zal ik het lopen missen. Dat kunnen jullie je misschien niet voorstellen maar het is echt zo. Elke ochtend als ik er weer op uit trekt dan voel ik mijn zo gelukkig. Ik kan niet beschrijven hoe dat voelt. Maar ja, hopelijk komt er voormij nog een zevende Camino. Voor degene die het niet weten dit is mijn zesde
Na de rustpauze stappen we 9,5 km naar Silleda. We lopen langs een afzetting van gaas ijzerdraad waar pelgrims kruisjes van stokjes hout in vlechten. Je ziet groten kruizen en kleine kruisjes. Iedereen heeft zo zijn kruis te dragen denk ik en inderdaad voor de een is die zwaarder en groter. Maar na kruis krijg je kracht je krijgt wat je dragen kan. Ik bid voor iedereen die het zwaar heeft en zal in Santiago voor ons allen een kaars opsteken. Ook zien we een verkeersbord met Santiago 44 km. Frea zegt " ze kunnen thuis de aardappels al opzetten" WE KOMEN ER AAN! Het wordt ook nog benauwd warm en als we Silleda aankomen gaat de lucht betrekken. Onze hostel ligt 500meter van de camino.we slapen bij Hostel Gonzales. Ook voor 10 euro pp. Als je in een hostel slaapt dan heb je minder contact met de pelgrims na het stappen maar dat vind ik nu niet meer zo erg. Ik zie ze genoeg onderweg. Douchen en eten. Daarna barst de onweer los. Gelukkig zijn wij binnen en hebben dus weer geluk. Uurtje slapen en ik ga mijn verslag schrijven. Frea gaat even naar een winkeltje en haalt voor morgen proviand voor onderweg. Nu nog 40 km. Morgen 20 en dan zaterdag de laatste 20 van de duizend. Mensen en ik vind het nog steeds leuk. Dikke kus Lida.

Geschreven door Lida.op.pad