Buenos Tarde Amigo,s,
Dacht dat ik de eerste zou zijn , die vanmorgen de deur uit zou stappen. Maar ik was de laatste. Allen schoenen waren al weg alleen de mijne stonden er nog. Je mag niet met je schoenen op de slaapzaal. Deze staan dan meestal vlak bij de deur in een rek. Ook je stokken moet je bij de deur in een bak zetten. Maar de laatste zullen de eerste zijn. Nee hoor ik heb niet hard gelopen maar ik loop altijd wel door. 8 uur sta ik buiten. De straat is schoongespoeld en het ruikt naar ontsmettingsmiddelen. Ik zag ze ook met een kethel op de rug langs gevels gaan om vloeistof te verspreiden. Vroeger zag je de tuiners ook met zo kethel vergif spuiten. Ze gaan hier nog heel serieus om met de voorzorg maatregelen tav Covid om.
Eerst de stad uit komen. Ik loop langs een bank waar ik kan pinnen. Ik realiseer als ik er al voorbij ben dat ik misschien beter hier kan pinnen. Weet niet of er nog meer mogelijkheden komen. Ik loop terug en direkt wordt ik gewaarschuwd door een pelgrim dat ik verkeerd loopt. Verkeerd lopen op de Camino Francés is dus niet mogelijk.
Een prachtig betonpad breng me richting de heuvels Veel hardlopers, joggers en wandelaars maken daar een rondje. Het pad loopt door een bos waar heel veel tamme eekhoorntjes zitten. Sommige eten gewoon uit de hand van de pelgrims. Ik loop vandaag 30 km naar Nájera. De route loopt langs vele wijngaarden. Ik zie ook druivenplukkers met manden vol druiven ze in een bak gooien. Handwerk dus. Geen stofzuiger die langs de bomen rijdt en de druiven opslurpt. Ik word ingehaald en ik ga pelgrims voorbij. Soms begin ik met een praatje, maar ieder is met zichzelf bezig. De eerste stop is Navaretta. 12 km zit erop. Het is druk bij de bar en de mensen gaan ook nog voor hun beurt. Er wordt weinig gecommuniceerd. Ieder een wil gauw koffie en dan weer km maken om op tijd binnen te zijn. Het viel mij heel erg tegen. Gezellig was ver te zoeken. Het kan ook aan mijzelf liggen. Teveel verwacht. De eerste 3 weken met weinig tot helemaal geen pelgrims had ik het beter naar mijn zin als vandaag. Vanmiddag heb ook nog een leuk stel ontmoet. Een jonge stel. Ik kreeg een bos druiven van haar. Natuurlijk van de struik getrokken. Maar het was erg lekker en goed om mijn dorst te lessen. Hij vertelde mij dat in het mooiste stukje van Spanje woont. In Valencia. Verder echt niemand die zijn mond open doet.
Ze zeggen dan wel Buen Camino. Ik loop via Ventosa naar Nàjera. De lucht betrekt en het gaat harde waaien. Soms zie ik het stuiven op de zandpaden. Heb de wind wel mee. Om even voor drieën ben ik in het stadje en bel een Albergue voor een overnachting. Ik zit nu in een particuliere herberg voor 12 euro. Heb je meer ruimte bij je bed en een kamer met 6 bedden waar we nu met zijn drieën zijn. Een Française met een donkere huidskleur en die jonge knul uit Canada. Die jongen is denk ik Ties zijn leeftijd. Hij heeft blaren en vroeg aan mij een schaar om pleisters te knippen. Met de Française heb ik wel leuk gebabbeld. Engels en Frans door elkaar. Gaat perfect. Straks hapje eten.
Ik heb er aan lopen denken over het gedrag van de pelgrims om me heen. Het is net zo als in een klein dorpje kent iedereen elkaar en in een grote stad leven de mensen veel meer langs elkaar heen. Sociale controle is ver te zoeken.
Ik ga het morgen gewoon anders aanpakken. Ik ga heel vrolijk doen en iedereen een overdreven Buen Camino toe wensen. Ik ruk trossen druiven af en ga ze uitdelen. Wordt vervolgd!
Mijn kamergenoten de Française heeft haar rugzak al 2x ingepakt. Ook heeft ze zich al 3 x verkleedt. Eerst een spijkerbroek, daarna een soort nacbtpon en nu heeft ze een kort rokje aan . Ze zegt ook te gaan eten waar ik ook ga eten. Heb ook nog even boodschapjes gedaan. Ik had niets meer in de proviandkast. Onderweg wat eten, effe rusten en defilé afnemen van voorbij gaande pelgrims. Morgen twijfel ik nog om door te lopen naar Grannon. Maar ik moet verstandig zijn om morgen maar op 21 te houden naar de haan in de kerk van Santo Domingo de la Calzada . Als je in die kerk ben en de haan kraait 3x dan krijg je een bijzonder camino. Er zit een heel verhaal aan vast. Jullie kunnen het ook opzoeken bij wikipedia. Sommige van jullie hebben gezien op foto,s dat ik om mijn rechterknie een verband heb zitten. Dat heb ik altijd met al gehad als ik op camino ben. Bij het afdalen worden ne knieën teveel belast. Uit voorzorg draag ik een knieband. Niks aan de hand. Soms zijn de afdalingen zo heftig dat je weer moet zigzaggen over de helling om eraf te kunnen komen.
Ik verblijf in het oude gedeelte van de stad. Vierhonderd jaar lang leefden Arabieren, Joden en Christenen in Nàjera samen. De Joodse gemeenschap heeft de stad zijn grootste welvaart bezorgd. In 1498 werden 3000 Joden uit de stad verdreven. Later volgden de Moren. Het heeft wel wat. Ik voel me er ook thuis. Jullie hebben weer wat te lezen. Het gaat goed met mij. Jan aan de foon gehad daar gaat het ook goed mee. Heerlijk om te horen. Allemaal een fijn weekend.
585 km erop zitten. Over een paar dagen passeer ik de 650 km. Dan zijn we over de helft. Ik zeg, zijn we over de helft. We doen het met zijn allen!!! Dikke kus Lida

Geschreven door Lida.op.pad