Pieve Santa Stefano - Lama - Bocca Serriola

Italië, Città di Castello

Buon Giorno, Buonsera,
Gisteren hebben we de Toscane verlaten en lopen nu in Umbrie.We kunnen weer 2 zware dag etappes wegstrepen van ons lijstje. Maandag ging de route van Sansepolcro naar Lama. 20 km Halverwege de klim zouden we het klooster bezoeken van Montecasale. Daarna zouden we verder klimmen en na 10 km zou het alleen maar dalen zijn. We vertrokken om 8 uur zonder ontbijt uit het klooster. Eerst ergens een broodje score en koffie. Nou dat werd een appelgebakje. Het Italiaanse brood vind ik niet lekker. Er zit geen zout in het brood en dus erg onsmakelijk. Soms liggen er kleine broodjes. Die zijn wel lekker. Water ingeslagen, appeltje in de rugzak en daar gingen we weer. Sansepolcro is een middeleeuws stadje. Met de laatste aardbeving was er veel schade in deze stad. We hebben klimmend de stad verlaten tot we op een landweggetje kwamen en daar werd het echt heel zwaar.
We liepen op paden van 2 voetstappen breed tegen de berg aan. Je moest goed blijven kijken en absoluut niet om kijken. Goed je evenwicht zoeken, wat soms best moeilijk is met je rugzak. Je kunt je nergens aan vasthouden. We kwamen ook nog vast te zitten. Elkaar dan helpen rugzak af en kruipen onder de struiken. Ook moest ik zo grote stap maken dat dat niet ging lukken. Ik heb me toen wat op moeten trekken en op mijn knieën gekropen. Corrie had helemaal veel moeite ermee. Rugzak af en eerst deze omhoog en daana proberen je op te trekken. Stevige tak uitzoeken enz. 12 uur waren we bij het klooster. Ik zag Franciscus al op de ballustrade zitten. Zichtbaar te genieten van het mooie uitzicht. In dit klooster heeft Franciscus 3 rovers bekeerd. Later zijn zij ingetreden in de orde van de Franciscanen. Nu wonen hier monniken van de orde van de Kapucijnen. Je kon er niets krijgen of kopen. Ik vroeg kunnen we koffie krijgen. Eerst niet, maar later toen we vertelde dat wij uit Holland kwamen , bood de monnik toch aan om koffie voor ons te maken. Foto,s gemaakt en toen de laatste klim. Dit viel eigenlijk ietsie mee. Daarna nog 6 km over een landweg met stenen en grind. Ineens schiet er een groot hert uit een pad. Ik schrik ervan en graaiend naar mijn mobiel om het vast te leggen draait hij zijn achterste naar mij toe en verdwijnt weer het bos in. Ik kon dat hert zo aanraken. Je moet eigenlijk een camara continu op scherp hebben staan hier in het bos. Ook heb ik een stekel gevonden van een stekelvarken. Die leven hier ook in de bossen. Je zal er een tegen komen. Rond 5 uur kwamen we op een weg uit in het dorpje Pitigliano waar we een overnachting bij Ca Matra, een agriturismo hadden gereserveerd. We moesten nog een asfaltweg nemen. Voormij loop een Italiaan. Ziet er beetje smoezelig uit. Wat gebeurt er nou, jullie zullen het niet geloven. Ineens laat die man zijn broekzakken tot zijn knieën en loopt zo verder. Ik kijk tegen een paar blote billen aan. Ik draai me om en maakt Corrie en er op attent. Schijnbaar hoort hij wat en duikt net zo snel als dat hert verdween, de bosjes in. Wat heb je toch een rare mensen. Eindelijk na een lange dag arriveren we bij Ca Matra. Prachtige locatie. Prachtig mooi huis. Dhr des huize is architect. Zijn vrouw begroet ons en hun dochter die Engels spreekt helpt ons verder. We worden s,avonds naar een heerlijk restaurant gebracht en later weer opgehaald. Het eten gaat weer prima en alles smaakt me weer. Goed geslapen en vanmorgen stond er een zeer groot ontbijtbuffet klaar met allemaal kleine hapjes. Zo te zien allemaal door de vrouw des huize zelf gemaakt. We werden er verlegen van. Wat mij ook bezig hield bij dit logeeradres dat er buiten een driewieler stond. Ongeveer net zo fiets als Marnix met fixatiegordel voor taille en voeten. Ik had wel een meisje gezien die wat stilletjes op een stoel zat onder een afdakje. Ja, ik voel me dan niet alleen staan met de zorgen om een zoon of dochter met een handicap. Over de hele wereld worden er nog kinderen geboren die niet zelfstandig in de maatschappij kunnen functioneren. In elke land moeten deze mensen geholpen worden en zal er voorzieningen nodig zijn. Hoe dit in Italië geregeld is zou ik niet weten. 9 uur vanmorgen vertrokken we naar Bocca Serrida. 18 km. De jasjes gaan uit. Het is mooi weer. Water ingeslagen en proviand gekocht gaan we op stap. Corrie heeft haar blaren afgeplakt..Wat vervelend he? Zij heeft altijd blaren en ik heb nog nergens last van. Ook van mijn gewrichten niet. Die buikloop ben ik alweer vergeten.
De eerste 10 km een rustige weg. Weinig spectaculair. Daarna begint het weer. Deze keer klimmen we niet in een bos maar op kale bergen. Met de zon op je bol en klimmen dat is ook heftig. Elke stap is er een. We gaan over slingerde paden met stenen omhoog. Het lijkt de Mont Ventouw wel. We eten onze sandwiches bij een verlaten boederij. Daarna klimmen we door een bos en schiet er een behoorlijke slang voor mijn voeten weg. Ongeveer een.meter lang Corrie heeft ook een slang gezien. Er zijn 2 moutonbickers die op ons pad zich begeven. Verder zien we nobody. Om 5 uur zijn we een kruideniers winkeltje. Dit is ons logeeradres Eerst een heerlijk biertje en chips om ons vocht en zout gehalte op pijl te brengen. Daarna douchen. We hebben weer slecht bereik met het internet want we zitten hier echt in de middle of nowhere. De eigenares zal voor ons koken. Om 7 uur gaan we aan tafel beneden bij de bar. Andere pelgrims zijn er niet alleen een Italiaanse familie zit aan een tafel. Ik vind dat ze erg hard te keer gaan tegen elkaar. Op tafel ligt er een groot bot met vlees er aan. Een soort gerookt ham. Dan pakt de ene het bot en en ga proberen om er iets af te snijden en dan de andere weer. Ze pakken het met hun blote handen en er is weinig hygiëne. Ik kijk erna en wordt er een.beetje misselijk van. Daarna ga ik naar boven mijn verslag afschrijven. We horen ze nog een tijdje te keer gaan tegen elkaar. Morgen weten we nog niet wat we gaan doen. Even aankijken met de blaren van Corrie. Ze geven ook morgen een regendag door. Hier blijven we niet. Als hier geen buslijn is nemen we een taxi. Dus morgen weinig km maar we gaan ons wel verplaatsen. Voor de statistieken we hebben nu ongeveer 170km gelopen. Gemiddeld zo 7,5 uur wandel uren per dag. Ik heb al 3x zoveel meer aan het klimmen geweest als vorig jaar de camino Sevilla - Santiago. Ik heb totaal gemiddeld 104 trappen per dag genomen. Vandaag waren het er ook 104. Mijn hartslag is min -max
54-128 bpm. We liggen gemiddeld 10 uur per nacht op bed. 9 uur s,avonds gaat het licht uit en 7 uur weer aan. Dat hebben we echt nodig. Het alcohol gebruik is ook minimaal. We zij er te moe voor. Nu lieve mensen, jullie allemaal de groetjes van 2 pelgrims op weg naar Rome. Het gaat ons lukken. Arriverdesi en Bene. Dikke kus van mij. Lida
.

Geschreven door

Al 13 reacties bij dit reisverslag

Hoi Lida en corry, Wat een prachtig verhaal is dit weer. En wat een mooie foto s. !!!!!! En wat een uitdagingen komen er op jullie pad. Zo in gedachten reis ik met jullie mee. Nog heeeel veeeel wandelplezier gewenst . En de hartelijke GERoetjes van Gerda

Gerda 2019-10-02 11:25:49

Dag Pelgrims..... wat een verhalen.....Ik ontdekte pas dat ik via mail jullie verslagen kon lezen! Jullie hebben tijdens die eerste dagen al ongelooflijk veel beleefd! Gelukkig gaat de gezondheid terug goed en kunnen jullie volop genieten van de mooie natuur en omgeving! We stappen in gedachten met jullie mee! Toy toy en buen Camino Luc en Rita

Rita en Luc Vermoesen-De Kesel 2019-10-02 11:42:35

Lieve meiden, wat moet er gebikkeld worden. Geen eenvoudige camino begrijp ik. Als ik je verslag lees denk ik....wat zullen ze een lol hebben samen. Met weemoed denk ik terug aan de vele momenten dat wij verleden jaar de slappe lach hadden. Nog geen hop maar nu wel blote billen😂😃

Frea 2019-10-02 13:35:17

Wat zijn jullie een stoere pelgrims👍Leuk om de ervaringen te lezen. Heel veel wandelplezier en vergeet niet te genieten. Groetjes van een mede pelgrim🥾

Vanja 2019-10-02 14:24:55

Nou jullie vervelen je geen moment, schitterend verhaal weer

Maartje 2019-10-02 18:20:31

Wat een heerlijk verhaal weer. Zo leuk om te lezen. Jullie maken heel wat mee. Lida gelukkig zijn het slangen en geen kikkers. Want dan had je het vast in je broek gedaan van angst. Dikke knuffel xxx

ine 2019-10-02 23:06:27

Wat jullie allemaal zo meemaken, prachtig hoor! ik lees je verhaal vol bewondering en weet zeker dat het tot jullie laatste dag mij zal blijven boeien, groetjes Joke

joke v holstein 2019-10-02 23:27:03

Hallo Lida en Corrie, wat een verslagen maken jullie iedere keer weer, heel leuk om te lezen. zo te lezen maken jullie veel mee en is geen dag hetzelfde. Nog heel veel wandelplezier en tot horens maar weer. Groetjes van ons,

Piet en Wil. 2019-10-02 23:51:35

Zo leuk dit weer te lezen!!! Wat een sterke vrouwen zeg!! Bewondering hoor! Liefs

Marie Louise 2019-10-03 08:45:54

Lieve stoere pelgrims, Wat een bewondering heb ik voor jullie. Al dat klimmen, die smalle paadjes ,en nog een slang. Gelukkig zien jullue af en toe een mooie blote Italiaan. Wat een ontbijt hadden jullue zeg ,niet te geloven. Had daar lekker nog een nacht gebleven. Bijzonder dat jij daar zo fiets zag staan ,net als Marnix. Ik denk dat Francisus ,super trots is op deze stoere meiden uit Holland. Veel looplezier meiden ,en pas goed op elkaar .

Yvonne 2019-10-03 09:43:41

Wat een verslag weer wat een avontuur Veel liefs Clazien

Clazien 2019-10-03 11:08:41

Zet hem op, stoere pelgrims!

Koen 2019-10-03 15:21:32

Hi Pelgrims ! net even jullie verhaal stiekem onder werktijd gelezen ! Verrukkelijk om te lezen, zou er wat voor over hebben om bij jullie te zijn ! Dikke kus en knuffel, Brigitte

Brigitte 2019-10-03 16:04:54
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.