Buenus Tartes,
Maandag morgen een nieuwe week. Ik vertrek om 7 uur zonder ontbijt. Alleen een paar kaakjes en op 3 km is er een bar open. Als we in de bar zitten arriveren Luuk en Rita ook. We drinker er koffie en nemen een tosta. We hebben geen haast, onze slaapplek 28km verder is gereserveerd. Het is zwaar bewolkt en een graad of 7. Boven de bergen hangt een donker regen wolk. Na de koffie lopen we op een drassig pad in een bosgebied. Ik heb vannacht slecht geslapen maar dat heeft geen invloed op mijn lopen. Voor het eerst geen knieband om en het gaat prima. Het is wat heuvelachtig en aan de rand van het pad komt de witte Brem tot bloei. Anita belt en zij vertelt mij dat een gezellig weekend heeft gehad met vrienden. Ties heeft zijn laatste hockey wedstrijd gehad en gaat nu hard studeren om mooie punten te krijgen op zijn overgang rapport. Koen stuurt een filmpje van Boaz dat hij zelfstandig kan fietsen. Zo houdt het thuisfront mij op de hoogte en laten mij ook weten trots te zijn op hun moeder. Camino lopen voel ik zelf niet als een prestatie. Ik verkeerd in gelukkige omstandigheid dat mijn benen en mijn lijf sterk zijn. In je Mind moet het ook goed zitten. Anders wordt elke dag een zware dag. Elke dag als ik wakker word dan trek ik met heel veel zin mijn schoenen weer aan en zeg ik tegen mezelf laat maar komen de kilometers. Er zijn pelgrims met blaren en pijnlijke voeten. Zij hebben het veel zwaarder en worstelen zich er doorheen en tellen elke km af.
We lopen in de streek Sanabria. Het is er mooi en heeft het grootste natuurlijke meer van Spanje. Lago de Sanabria. Het is 3.5 km lang en 2 km breed. Er wordt volop gevist in het meer. Sanabria in voornamelijk een natuurreservaat. Ten noorden van het meer ligt de Sierra Calbrera. Met toppen tot 2000 meter hoog. De Sierra Calbrera snijdt Galiciě van centraal Spanje af.
We lopen en zien plotseling een regenboog verschijnen en maken foto,s. We lopen door dorpjes waar de tijd heeft stil gestaan. Frea heeft last van haar blaren en we doen rustig aan. Het begint ook nog eens zachtjes te regenen. Om half 12 zijn we in Puebla de Sanabria. Dit is een toeristisch bergdorp en ligt op een hoogte van 960 meter. We zien er veel huizen met overhangende balkons en daklijsten. Drinken er koffie en vragen naar een broodje kaas. We krijgen zowaar een kaasplankje met verschillende soorten kaas. Voor een wijntje erbij is het nog te vroeg. We bekijken het stadje en besluiten om verder te lopen 12km naar Reguejo. Onderweg worden we geadviseerd van de route te gaan omdat het erg drassig wordt. Het wordt steeds warmer en we lopen nu alleen nog maar langs de N525. De auto,s en vrachtwagens rijden vlak langs je heen. Continu opletten. Spaanse chauffeurs rijden ook met hun mobiel in hun hand tijdens het rijden en nemen met eten ook de nodige alcohol. Om half 4 zijn we in onze herberg en krijgen een set lakens en sloop om ons bed ermee op te maken. Daarnaast is er een restaurant. Mooier kan het niet. In de herberg arriveren om half 6 een Nederlands stel die met de fiets zijn vertrokken van uit Santiago en rijden naar Sevilla. Ze hebben totaal geen ervaringen en hebben veel te veel bij hun.
Rijden op gewonen fietsen. Zij zegt geen fietsbroek te hebben en alles zeer. Wij vragen of ze met ons mee eten. Tijdens het eten blijven ze maar info vragen over herbergen enz.
God zegen hen!
Daarna heerlijk slapen met de schone lakens. Waar kan een mens toch weer blij mee zijn. Vanmorgen besluit Frea vandaag met de taxi naar de volgende herberg tegaan. Wil een dag niet lopen om de blaren rust te geven. Ik besluit om wel te gaan en blijft in de buurt van Luuk en Rita lopen. Rita begint ditekt met blote armen, ik heb mijn thermohemd en vest nog aan. Rita heeft last van Reuma en vindt het heerlijk zo. We moeten weer veel op de carratera lopen. Door de aanleg van de hogesnelheidstrein van Madrid naar Portugal is er veel aanleg van nieuwe wegen in de omgeving waar wij nu lopen. Bruggen en tunnels moeten gebouwd worden. Veel vrachtverkeer. Zonde van het mooie berglandschap. Het wordt van lieverlee warmer en de pijpen gaan eraf en vest uit. Frea wacht ons op als we om half 2 in de herberg aankomen. We slapen vannacht in de keuken. Hier staan 4 bedden en niemand wil hier slapen omdat men bang is morgenochtend vroeg gestoord te worden door vroeg vertrekkende pelgrims. Wij zitten daar niet mee. Boven is het een kleine ruimte met 16 bedden. We gaan heerlijk eten met viertjes. Onderweg hebben we al besproken dat het een fles wijn extra wordt omdat we nu voor 3 euro slapen. Hadden in eerste instantie gereserveerd in een privé herberg voor 30 euro dubbel bed. Dat scheelt 24 euro. Luuk is een echte Belg en hebben met elkaar veel lol. Frea heeft weer heerlijke eitjes gekookt en muntthee gemaakt. Het leven van een pelgrim is fantastisch. Vandaag zijn in het laatste dorp van Castiliĕ en Leon. Als we morgen de bergpas A Canda over zijn zitten we in de provincie Galiciě.
Dikke kus. Lida.

Geschreven door Lida.op.pad