Buenos Tarde Amigo,s,
Vanmorgen om 6 uur werden een aantal pelgrims onrustig. Gaan dan beginnen met hun spullen te pakken. Had met zelf afgesproken pas om 7 uur op te staan. Maar om half 7 ruik ik koffie en geroosterd brood. Kan het in bed ook niet meer uithouden en half 7 sta ik ook op. Aankleden en ontbijten. Half 8 sta ik buiten. Het is nog aarde donker. Mijn planning is naar Boadilla del Camino.
40 km. Heb heel de dag de tijd. Ik loop het dorp uit en zie voor mij een vrouw met een trekkar en een klein poedeltje. Het beestje loop lekker los over het pad en loop dus ook de Camino. Er lopen pelgrims voor mij en achter mij.Kom ook de mannen tegen waar ik gisteren meegegeten heb en daarna gezellig nog wat gedrlnken heb. Ieder weer voor zich loopt zijn route. Het eerste stuk 11km, is naar Hontanas. Koffie, brood met Jambon. Inmiddels is de zon er en mijn windjackje kan uit. Het was vanmorgen koud en heb alles aangedaan wat ik in mijn kast heb hangen. Een hemd, t-shirt met lange mouwen, shirtje, skipully en een windjackje. De nachten worden ook kouder. Dan de looppas er weer in naar Castrojerez. Ik loop langs een kerkje waarvan de deuren open staan. Ook hoor ik muziek. Dat nodigd wel uit om naar binnen te gaan. Ook wil ik een grote kaars opsteken voor mij schoonzusje De viert vandaag haar 70ste verjaardag. Zij mag wel een beetje meer geluk en gezondheid erbij krijgen. Ik hoop dan ook
dat de kracht blijft houden om steeds er weer te boven te komen wat ze allemaal mee maakt.
Onderweg is het zo mooi dat ik video bel met Frea. Ik wil het gewoon delen wat ik nu zie. We halen herinneringen op van de camino de la plata. We gingen dan kei hard zingen Dank u voor deze morgen! Soms ontroerd de schoonheid van het prachtige landschap en de stilte mij. Dan hoop ik dat niemand de kans krijgt op. De wereld te vernietigen. Dan zing ik de wereld in dat iedereen er met zijn handen eraf blijft. Dat elk mens respect heeft voor het heelal.
Inmiddels passeer ik San Anton. Dat is een ruïne van een cathedraal waar nu een weg door heen loopt. Er is daar ook een Albergue. Ik kan er een stempel krijgen en neem ook mijn rustpauze. Kom er een jonge man op de fiets aan. Op zijn broek staat Eindhoven. We raken aan de praat. Hij heeft familie in Hoek van Holland. Hij heeft een sabbatical jaar en fiets naar Santiago. Daarna zal hij wel zien hoe hij gaat invullen. Hij vindt mijn verhalen fantastisch en dat ik dit allemaal doet. Hij stapt weer op en ik ga ook verder. Na een broodje begin ik aan een flinke klim. Prachtig boven. Nu Wim video bellen. De schoonheid die ik nu ziet is mij nieuw. 9 jaar geleden niet gezien of het komt dat ik nu in een ander jaar getij loopt. Inmiddels wordt het ook nog warm. Om half 4 moet ik 9 km naar mijn albergue waar ik gereserveerd heb voor vannacht. Lange afstanden over de vlakte. Geen schaduw. Maar als je dan leuk wordt verwelkomt door een Nederlands stel wat een Albergue is begonnen net voor de Covid in Boadilla del Camino. Hij is geboren in Pijnacker en zij in Aalsmeer. Net zo situatie van, ik vertrek. Van iets oud iets mooi maken. Nou dat ze wel gelukt. Lekker gegeten en geslapen. Mooie Albergue, ruim opgezet. Leuk ingericht met een Hollandse draai eraan. Er is ook een Italiaans stel die een restaurant in Bologna hebben. Zij vraagt aan mij wat ik graag zou eten Italië. Ik zeg dat ik eigenlijk alles lekker vind en vooral de heerlijke kaasjes en ijsjes. Ze vertelde het ook heel moeilijk te hebben gehad met de Covid. Tijd lang geen inkomen gehad. Ook dat Nederlands stel met hun Albergue konden maar net hun hoofd boven water houden. Zij was in Nederland ZZP er. En is weer aan het werk gegaan op afstand. Zo konden van hun spaarcenten afblijven. Morgenochtend ga ik nog even het rdorpje bekijken of ik nog dingen herkend. Heb ik nu geen fut meer voor. Ook niet voor mijn verslag. Lieve mensen dit dus het verslag van gisteren. Ik lig een dag achter. Komt goed.

Geschreven door Lida.op.pad