Buonasera,
Vandaag ben ik naar het uiterste stadje van de Provincie Umbria gelopen.
Calvi dell' Umbria. Morgen zitten we in Latzio. Zoals ik jullie gisteren al heb laten weten is dat ik vandaag alleen op pad ben gegaan. Kwart over 8 zocht ik met de gps de route op. Het eerste stuk is nog dalen en daarna moet er een vallei worden over gestoken. In de beschrijving staat vermeldt dat het een zware klim gaat worden. Onderweg zal ik het klooster Sacro Speco di Francesco bezoeken.
Corrie heeft alles geregeld voor de bus. Zou rond 14.00 uur arriveren. We zeggen elkaar gedag en ik beloof om regelmatig iets via de whats-app van me met laten horen. Waar ik zit en hoe het gaat. De eerste 4 km heb ik vlotjes gelopen en dan begin het. Steile afdaling met losliggende stenen. Zo steil dat ik zigzag moet afdalen. In een weiland zie in grote honden los lopen 5 stuks. Ze zien en horen mij en komen op mij af rennen. Hard blaffend word ik bestormd en ik zie in hun ogen dat het niet pluis is. Ik moet uitkijken dat ik niet wegglijd. Tegelijkertijd moet ik met mijn stokken ze van mij afhouden en dreigen dat ik ze zal slaan als ze dichter bij komen Dit is mijn verdedigings methoden. Ik beleef even een angstig moment en ik bid duizend schietgebedjes. 4 van de 5 blijven op afstand blaffen maar een komt steeds dichterbij. .Ik schreeuw hard " GA WEG en slaat met mijn stokken. Ik probeer er langs te komen en gelukkig druipen ze af. Jeetje wat was ik bang. 10 minuten later zie ik dat er weer een naar het pad komt. Gelukkig moest ik afslaan en was ik verlost van die valse honden. Zoiets heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt op mijn tochten. Van lieverlee is de klim naar het klooster ook begonnen. Een zware klim en het valt mij zwaar. Of misschien toch nog de schrik in mijn lijf. Om half 12 ben ik in het
Sacro Speco di Francesco.
In dit klooster is er een Engel verschenen toen Franciscus hier in een grotspleet verbleef. De Engel beloofde aan Franciscus dat de orde van de Franciscane tot in de lengte van dagen zou blijven bestaan. Ik ben naar de spleet gelopen en foto,s gemaakt. Het zijn mooi gerestaureerde gebouwen en een kapel. Geen paters gezien. Ik heb hier wat gegeten wat ik nog in mijn rugzak had en rust genomen. Ik moet zeker nog 3 km klimmen. De Monte San Pancrazio over. Corrie stuurde een berichtje dat ze was gearriveerd in het hotel voor vanvond. Het is zwaar. Heel erg zwaar. Ik kom niet echt in mijn ritme maar heb wel een prachtig uitzicht over het dal. Ook heb ik de pech dat er een groep crossmotors over mijn pad gereden hebben. Hierdoor liggen de stenen los en ligt er veel grond los.Telkens kijk op mijn gps of ik al dichtbij de 2 bankjes ben wat dat zou de top zijn.
Eindelijk om 2 uur ben ik er en er zit een hele mooie Italiaanse man met zijn jachtgeweer op scherp die mij hartelijk begroet. We raken aan de praat en de jager vertelt mij over het uitzicht. Welke steden we allemaal kunnen zien. Hij noemde er verschillende op waar we de afgelopen dagen geweest zijn. Dan realiseer je dat je toch gauw een eind weg loopt. Ik moet langs koeien die staan te grazen. Ze kijken mijn aan en doen verder niets. Vroeger vond ik dat altijd heel eng. Dan keerde ik altijd om als er koeien op de weg liepen. Dan zie ik de asfalt weg die mij naar Calvi dell' Umbria brengt. Ik hoef nu alleen nog zo 7 km te dalen. Het gaat als een speer en later zie op mijn stappenteller dat zo 7 km per uur heb gelopen.Ik heb een app die alles registreert de actieve prestatie van vandaag. Totaal 24 km gelopen. 2045 calorieën verbrandt. Mijn hartslag was gemiddeld 137 bpm Maximaal 186 bpm. Gemiddelde snelheid was 4.4 km per uur en 7.1 maximum. Ik ben van 102 meter hoogte naar 790 gegaan Totaal 8.40 km geklommen. Ik heb wel genoten van de tocht . Om half 4 ben ik in hotel, waar we geboekt hebben. Het is erg oud. Max de vakantieman zou alles afkeuren. Het is allemaal krakkemikkig. Het bed ziet er wel schoon uit. Het eten was vanavond wel erg lekker. We moesten lachen om hoe ze het menu prsenteerde. Deze zat vast met punaises op een leeg sinaasappelkistje/kratje. Daarna naar boven mijn verslag schrijven. Omdat ik vandaag alleen liep kon ik lekker nadenken over alles en nog wat. De meeste van jullie weten dat ik Corrie op mijn eerste camino van Saint Jean de Port naar Finisterre heb ontmoet. Dat was in 2012. We kwamen elkaar in Burgos tegen. We hebben al veel km gelopen en samen veel gezien. Bij Corrie kan ik en mag ik altijd mezelf zijn. Als we op pad zijn dan ben ik eerder geneigd om een kerkje in te gaan en wil graag overal kaarsje aansteken. Lieve vriendin Corrie jij bent een kanjer. Ik hoop dat we nog lang samen op pad kunnen gaan. Ook al is het dan geen camino,s meer maar ons maandelijkse N S dagtochten.
Mijn vriendschap met de tennis meidengroep is ook belangrijk voormij. Ook al tennis ik niet meer, jullie blijven de meiden waar ik mijn vreugde en verdriet mee kan delen. Elkaar nemen zo als we zijn. Respect hebben voor elkaars mening. Jullie zijn schatten. Ik heb nu wel weer alles gezegd wat me vandaag bezig hield. Het licht.gaat uit en ik ga heerlijk slapen.
Buona notte!
Dikke kus Lida.
Geschreven door Lida.op.pad