Buongiorno, Buonasera,
Vandaag de een na laatste wandeldag.
Na het ontbijt staan we half 9 buiten en lopen het stadje uit. Het is erg druk met auto,s. Alle Italianen gaan naar hun werk en dat is te merken. De een scheurt nog harder als de ander en de zon staat ook laag. Ze zien ons ook moeilijk. Er is geen trottoir en auto staan langs de weg geparkeerd. Allemaal factoren om extra alert te blijven. Vele wegen hoofdwegen heette hier ""Via Roma" Het spreekwoord alle wegen lijden naar Rome is hier dan ook echt van toepassing. Na een klein uurtje gaan we een rustig landweggetje op. We lopen langs wijn en olijfgaarde. Mooie pijnbomen zien we op hellingen staan. Het landschap is zo snel veranderd, ik kijk een keer om en ziet de bergen achtermij liggen. Ik krijg nu al heimwee. Ons eerste stop is bij een visvijver. Er zitten een aantal mannen langs het water te vissen. De tweede stop is bij een barbecue plaats voor vissers. We lopen immers langs een riviertje. Daarna nog een pad met stenen. Daarna komen we op een zeer drukke weg..We zorgen dat we gezien worden maar oversteken lukt niet Als we bocht nadere dan spring ik in de berm. Loslopende honden zij er ook steeds meer.
Dan nadere we een verkeersstoplicht. Ook weer vreemd na een kleine 4 weken wandelen. Het blijft druk op de weg met veel verkeer. Om 14.00 uur zijn we in Monterotonde en bellen aan bij het klooster. Hier kunnen we slapen. Er zijn geen nonnen maar en een hospitalero . Ze spreekt maar een paar woordjes Engels en probeer ons iets duidelijk te maken. Later valt het kwartje als ze ons de keuken laat zien. Hier heeft ze alles klaargezet omdat ze weg moet. Ze biedt ons wat te drinken aan en vertelt dat ze ook diverse keren naar Santiago is gelopen. Wij vertellen ook wat Corrie en ik samen al gelopen hebben en ze roept
telkens keer "O MAMA MIA!!! Daarna het stadje bekijken. De kerk is nog gesloten en ik zie een jong pastoortje en vraagt hem wanneer de deur open gaat. Hij zegt over 5 minuten. Daar wacht ik op. Het worden er 15 en nog steeds geen beweging in het slot. Ik ga weer opzoek naar de pastoor en nu zegt hij weer over 5 minuten. Hij heeft het erg druk, want op het plein staan veel kinderen om hem heen. Op woensdagmiddag krijgen de kinderen catechismus van hem. De kerk laat ik vandaag maar voorbij gaan en dan is het wijntjes tijd. Krijgen een plankvol lekkere hapjes er bij. We bestellen nog een wijntje en weer een plank met pinda,s, chips, olijven, kaashapjes en nog veel meer. We hebben eigenlijk al gegeten als we naar het klooster terug gaan. We zijn hier nu echt helemaal alleen We vinden het zelfs een beetje spookachtig eng. We zetten een aantal stoelen straks voor de deur zodat ze ons vannacht niet weg kunnen halen.
In Rome hebben we al onze slaapplek gereserveerd. Slapen daar ook in een klooster. De afgelopen 4 weken heb ik heel weinig met meerdere pelgrims op een zaal geslapen. In kloosters kregen we ook een 2 persoons kamer. Veel hebben we in B&B, Hotels of Agriturimo boerderijen geslapen. Deze waren altijd gezellig en prachtig mooi ingericht. Op een na allemaal clean. Goed bed. Prima. In Spanje is dat allemaal heel anders. In Spanje is de pelgrim belangrijk. De pelgrim zorgt voor geld in het laatje. Deel van de economie draait om de pelgrims. In Spanje ziet je overal waarschuwingsborden langs de weg staan. Automobilisten opgelet er lopen pelgrims op de weg. Hier in Italie zie je dat absoluut niet. Hier bekommert men zich niet om een pelgrim. Zo ervaar ik het. De Italianen zijn hier wel aardig en ze zeggen je altijd gedag. In de Toscane voelde wij ons teveel. Mensen keken je niet aan en liepen zonder iets fe zeggen je voorbij. Morgen het eindpunt. Wat gaat dat met ons doen?
Ik ga weer mijn bed opzoeken. Morgen gaan we extra vroeg opstaan en hopen rond 16.00uur het Sint Pietersplein op te lopen. Dikke kus van mij.
Pace e Bene

Geschreven door Lida.op.pad