Buenes Tartes Amigo,s
Vanmorgen om 7.15 vertrokken voor de laatste etappe naar Santiago. Het is gelukkig droog. Ik heb het vannacht wel horen regenen. In het begin hebben we een stuk verkeerd gelopen. De Belgen zeggen" We hebben verloren gelopen" Dat is eigenlijk maar weinig gebeurd. Ik heb een gps met de route erop op mijn mobiel. Als we twijfelde of s,morgens als we vanuit de herberg vertrokken was dat ideaal. Ik zei dan tegen Frea even kijken of we nog op het ons lijntje zitten. Als dat niet het geval was liepen we terug. Dat is de techniek van deze tijd. Maar vanmorgen dachten we echt dat we goed zaten. Dat bleek dus niet.
Eerst een behoorlijke klim en verder was het goed te doen. 5 km voor Santiago zagen we in de verte de cathedraal liggen. We werden er allebei wat emotioneel van. Ja en dan kom je steeds dichterbij en dan zet je rond kwart over een die laatste stappen naar Santiago de Compastela. Je eerste blik is naar de cathedraal en de vele pelgrims en volk op het plein. De plek waar men zegt de apostel Jacobus begraven ligt. Of het waar is allemaal is voormij niet zo belangrijk. Wel sta ik op een plaats waar vele mensen euforisch zijn en blij zijn en dat ben ik zelf ook. Ik ben trots op mezelf dat ik het gehaald heb maar je realiseer ook dat het voorbij is.. We omhelzen elkaar, geven schouderklopjes en feliciteren elkaar. Ik maak foto,s en ik stuur het thuisfront berichtjes dat ik er ben.
Ja en dan sta je weer met beide benen op de grond. Frea wilde graag naar het Hollandhuis. Dat is een ontmoetingsplek voor Hollandse pelgrims. Dat wordt beheerd door vrijwilligers van het Jacobusgenootschap vanuit Nederland. Daar hebben we ons verhaal gedaan en daarna zijn we naar ons Hostel gegaan.
Douchen en terug om iets te drinken en te eten in de oude stad. Daarna lekker relaxen en je verslag schrijven. Ik heb nagedacht wat voormij zo belangrijk is geweest in deze 7 weken. Ik heb veel steun gehad van mijn stokken. Dat zijn mijn grote vrienden geworden en die doe ik nooit meer weg en mogen voortaan altijd met mij mee. Met het klimmen en dalen had ik ze heel hard nodig en als honden los liepen voelde ik mij veilig. Als het nodig is kan ik ermee slaan. Ook heb ik 2 engeltjes bij me. Op elke schouder een. Een ooit gekregen van Nelly en Frans en een van Corrie. Het blijft altijd uitkijken en opletten met al die stenen en keien op het pad. Ik ben vaak genoeg gestruikeld en dat ik bijna viel. Met je rugtas op verlies je ook nog al eens je evenwicht bij het klimmen. Ook heb ik angst gehad bij de zware onweersbui. Het is altijd gelukkig goed gegaan. In Sevilla heb ik omdat het zo regende een paraplu moeten kopen. Ik heb deze 1 keer gebruikt maar heb hem altijd meegedragen. Hij hing aan mijn backpack. Morgen mag die de prullenbak in. Misschien daarom dat we zo weinig regen hebben gehad. Wel heb ik het de eerste weken erg koud gehad. Maar ben toch wel blij dat ik voordat de hitte hier echt komt weg ben. In de hitte lopen valt mij zwaar. Elke morgen heb ik met Wim een half 9 momentje gehad. Ik ging meestal 7 uur lopen en de eerste stop was even een foto sturen naar Wim waar ik op dat moment was. Even contact en beide keken we er naar uit. Bedankt Wim. Natuurlijk mag ik Jan ook niet vergeten. We hebben samen veel contact gehad via het beeldbellen van whatsapp. Leuk en kon Jan ook wat livebeelden zien van de camino. Voor Jan is het ook weer een soort camino geweest. 7 weken zonder mij. Bedankt lieverd. En dan natuurlijk je allemaal. Jullie reacties op mijn verslagen dat heb ik erg fijn gevonden. Ik waardeer het enorm. Soms koste het best veel moeite maar als ik dan eenmaal aan bet typen was ging het vanzelf. Ik heb mijn belevenissen, mijn gevoelens gedeeld met jullie omdat jullie belangrijk zijn voormij. En ik hou van jullie allemaal.
Morgen gaan wij eerst onze laatste stempel halen in onze credicial bij het pelgrimsbureau. Daar krijgen we onze Compostela wat vroeger de aflaat was voor vergeving van alle zonden. Maandag kom ik dan zonder zonden terug naar huis en kan ik weer opnieuw beginnen. Daarna gaan we naar de pelgrimsmis in de cathedraal. Hopelijk zien we het wierrookvat slingeren.
Maandag 12.40 vliegen we naar huis. Dan afscheid nemen van Frea. Dat zal nog zwaar worden. We hebben zoveel met elkaar gedeeld. Dit zal ik nooit vergeten. Deze hele camino blijft voormij heel
bijzonder.
Lieve mensen dit was het dan. Het laatste verslag. We zien elkaar hopelijk heel snel.Dikke kus Lida.

Geschreven door Lida.op.pad