Buenos Tarde Amigo, s.
Na een heerlijk ontbijt en een leuk gesprek trek in mijn schoenen weer aan om vandaag 25 km te gaan lopen naar mijn volgende overnachtings plaats. Carriõn de los Condes. Eerst het dorpje nog in. Ik herken het wel. Was een drukke herberg waar we terecht kwamen met allemaal feestende pelgrims. Ik heb toen afgezonderd. Zat er toen even doorheen. Dat weet ik nog. Dan zet ik de stap erin om vrolijk mijn km te maken. Ik heb er echt weer zin in. Voel me niet moe, heb geen stijve spieren na de 40 km van gisteren. Ontmoet pelgrims, vreemden gezichten en bekenden. In Formista drink ik koffie en stuurt Wim zijn half 10 berichtje. Als ik in het voorjaar loop dan is het een half 9 bericht. Dan is het om 6 uur licht en heb vaak dan al km gemaakt. Dan kan ik kiezen langs de weg lopen of een alternatieve route langs een riviertje. Wel 1 km langer. Dat doe ik. Wat een vlinders heb ik gezien. Als ik een foto wil maken vliegen ze weg. Ik schrik mijn een hoedje als er plotseling een grote muis over schoen loopt. Ik zie geen pelgrims maar die zullen er ook wel gelopen hebben. Als het pad uit komt bij een mooi kerkje ben ik niet de enigste. Stempel erbij, kerkje bekijken en weer door. In Villäcazar koop ik 1 banaan en kaakjes Heb zin om door te lopen. Heb nog veel te doen vandaag. Ik slaap bij de Nonnen waar ik met Mike en Mart ook ben geweest. Ik weet dat ze de was voor doen. Inmiddels kan ik het niet meer schoon en fris van geur krijgen. Moet een keer in wasmachine. Dat is de rede dat ik de pas er in houdt. Onderweg ontmoet een Duitse vrouw. Leuke vrouw. Is ook alleen. Ze loopt een stuk langzamer. Het is echt maar zelden dat je iemand tref met de zelfde pas. Ik loop best wel stevig door. Altijd al. Thuis ook. Dan zegt Jan, moet met de trein mee. Dat komt waarschijnlijk.dat je werkt in de zorg. In de Naaldhorst altijd die lange gang door. Als er dan iemand belde snelde je er heen. Nu in de wijk ook zo. Je heb maar een paar minuten om van het ene huisje naar het andere te gaan. Het is rennen in de Hoek om meer tijd te hebben bij onze cliënten. En laat ik eerlijk zijn ik kan gewoon niet traag lopen. Dat is mijn handicap. Misschien als ik wat ouder mag worden. Dat ik mijn pas moet aanpassen. Maar Morris vertelde aan een vriendje dat zijn oma van 72 een wandeling aan het maken is van 1200 km. Dat vriendje zegt, nou dan wordt jouw oma wel 100!! Dagelijks zeg ik tegen mensen dat ik het als een geschenk zie wat ik allemaal nog kan. Om half 2 ben ik het klooster. Heel Covid protocol heb ik gehad. Ik ben helemaal ontsmet. Temp gemeten. Mijn rugtas ontsmet. Leuke non die mij inschrijft. Spreekt een beetje Nederlands. Is nog jong. Ik krijg een bed en een muntje voor de wasmachine. Ivm Covid is er geen dinner en ontbijt. Ook geen wasservices.
Ik laat haar het filmpje zie van de nonnen in 2012. Dat ze met gitaar en trommel tussen hun benen muziek maakte. Ze herken de nonnen. Vindt het geweldig.
Ik krijg een bed en ga vlug de wasmachine aan zetten. Naast mij komt een lieve Italiaanse man zijn bed ingebruik nemen. Ik vraag of hij ook soms wasgoed heb dan kan het er mooi bij. Hij begrijpt mij en trek zij shirt uit en gooit het op mijn hoopje wasgoed De was draait en raken aan de praat. Ik krijg heerlijke mandarijnen van hem en hij vraagt hoe oud ik ben. Hij is zelf 36. Zo aardige knul, hij vraagt of hij.een foto van mij mag maken voor zijn moeder. Zo lief.
Daarna lekker relaxen in de tuin waar ik heel veel groene hagedisje ziet lopen. De was hangt en raak aan de praat met een Duitse vrouw. Ze geeft mij een walnoot die uit de boom is gevallen. Raken aan de praat. Zij vertelde dat van Pamplona tot Burgos heeft gelopen en de bus heeft genomen naar hier. De non die mij in heb geschreven is haar vriendin. 4 jaar geleden is ze ingetreden in de kloosterorde hier in
Carrion de los Condes. Leuke meid. Voordat ze naar huis terug gaat wil ze haar vriendin nog zien. Ik ben er stil van. Ik kan haar keuze niet begrijpen. Zij zegt dat ze daar ook erg moeilijk mee heeft gehad. Maar mijn vriendin zegt hier erg gelukkig en happy te zijn, zegt ze tegen mij. Later als ik naar de supermarkt ga zie ik de non haar vriendin uitzwaaien als zij vertrek naar Bilbao om op het vliegtuig te stappen.
Ja. wat een respect heb ik toch voor zo persoon die deze keuze maakt. Inmiddels de was droog en leg weer in de kast. Ruikt fris. Ga ik een hapje eten op een pleintje waar ik met Corrie ook heb gezeten. Bestel lekker een salade mixte en aardappel gerecht. Wat kunnen die Spanjaarden toch aardappels eten. Maar het smaakte wel. Dan zoek ik mijn op . Lekker slapen. Morgen 29 km. Dikke zoen Lida.

Geschreven door Lida.op.pad