Buenos Tarde Amigo,s, Ik heb heel wat km gemaakt de laatste 2 dagen. Zaterdag morgen ben ik om half 8 gaan lopen. Ik had niet zo goed geslapen. Vrijdagavond na de maaltijd kreeg ik ineens een rot gevoel. Ik voelde me alleen en kreeg heimwee naar huis. Ik weet dat ik daar niets mee opschiet maar het overviel me wel. Waar ben ik mee bezig? Waarom doe ik dit? Waarom laat ik Jan thuis zolang alleen? Waarom? Waarom? Antwoord op deze vragen kon ik niet bedenken. Gek mens toch. Je wilde dit toch, je gaat toch niet opgeven, gaat er door mijn hoofd. Uiteindelijk val ik dan toch in slaap. Hoort iemand vreselijk snurken. Ook dat nog. Ik krijg het ook nog koud. Trui aan. Dan val ik eindelijk in slaap. Om 6 uur begint er al pelgrim te pakken. Ben al weer wakker en half 7 sta ik op. Eerst een ontbijtje en dan 28 km naar El Burgo Ranero. Ik krijg er weer zin in en loop te dansen op de weg. Als ik om kijk zie ik een prachtige zonsopgang. Ik wil een selfie maken maar een pelgrim biedt aan om een foto vanmij te maken met de prachtige zon die opkomt vanuit het oosten. Zo mooi en zegt tegen mezelf, Liet, kijk daar doe je voor! Ik bedenk dat mijn volgende camino een weg moet zijn van het westen naar het oosten. Hoef ik niet meer achterom te kijken en kan ik elke seconden meemaken. Eerst kom ik in Sant Nicolas de Real maar loop door. Nog te weinig km gemaakt om te gaan zitten. Het pad loopt langs een weg naar Sahagun. Een soort jaagpad. Komt langs Ermitage Virgen de Puente. Een kerkje wat vroeger een hospitaal is geweest voor pelgrims. Daar is ook de grens tussen de provincie Palencia en Leon. Dan volgt Sahagun. Daar drink ik koffie en bestel een boccadilla met Jambon en kaas. Een hele hap maar ik moet eten. Dan naar Bercianos del Real Camino. Loopt langs de albergue in Sahagun en ze zijn volop alles aan het schoonmaken voor de pelgrims die straks zullen arriveren. Het is een vreselijke saai stuk waar ik loop. Weer een jaagpad langs de weg. Erg eentonig en soms dwarreld een blad van een boom. Het wordt hier ook herfst. Ik word ook nog misselijk, die boccadilla is teveel voor me geweest. Ik loop door in Bercianos. Heb nergens trek in. Weer een vreselijk saai eentonig stuk. Het enigste wat misschien nu fijn is dat het plat is. Geen geklim. Het is ook niet druk want even voorbij Sahagun splits de route zich in tweeën tot Reliegos. 14.00uur ben ik in El Burgo Ranero. Daar ben ik met Mick en Mart niet geweest. Dat is dit nu wel doet heeft een reden. Tijdens mijn voorbereiding voor deze camino ben ik via internet in contact gekomen met Rinse. Hij heeft in 2016 deze route gelopen en heb informatie gekregen van Rinse wat mijn deed besluiten , ik doe het! Rinse heeft in dat dorpje vrijwilligers werk gedaan in een Albergue. Hij ken daar wat mensen en ik wilde de groeten overbrengen. Zo adviseerde Rinse in welk restaurant ik moest gaan eten.
El Pelegrino, hotel restaurant waar ik gegeten en geslapen heb. De mensen waren erg aardig. Eenvoudige kamer, maar schoon. Heerlijk even op mezelf. Geen gedoe van andere pelgrims om me heen.
Ik had mijn wandelbroek gewassen en op soort balkon buiten uit het raam op een stoel gehangen. Lig ik tv te kijken gaat het ineens waaien en valt de stoel om. Kon ik niet meer bij me broek. Ben ik uit het raam geklommen en mijn broek gepakt. Toen moest ik terug klimmen weer mijn kamer in. Wat gebeurt er, net als ik weer in het raam me opgetrokken heb verlies ik mijn evenwicht en stap zo in het gordijn en de ophanglussen worden van het gordijn afgerukt. Jeetje was nu, ik heb naaigerei bij me maar ik kan er niet bij. Dat vind ik heel vervelend maar weet even niet wat ik moet doen. Vanmorgen bij het weg gaan heb ik ze maar zo gehangen dat het niet direkt opvalt. Het eten was super goed met een fles wijn. Nog met Fransen zitten praten en om 21 uur vielen mijn ogen dicht. Goed geslapen. Heeft vannacht flink geregend en gewaaid. 8.15 stap ik met een schuldgevoel het hotel uit.
Weer een jaagpad langs een weg. 12 km lang. Eerst Reliegos waar de routes weer bij elkaar komen. Neem daar koffie en vertrek weer. Ik heb goed de pas erin en besluit naar Leon te lopen. Eerst in de
kerk van Mansilla de los Mulas kaarsje opsteken. Bij Puente de Villarente stoppen de meeste en lopen morgen die 14 km naar Leon. Maar ik ga door. 13.00 uur. Zo vroeg nog. 1 pelgrim loopt voormij verder zie ik nobody. Het landschap veranderd. Ik zie weer bergen en ook koeien. Ik wist niet dat er zulke vervelende saaie stukken zitten in de Camino Francés. In 2012 heb ik dat niet opgemerkt. Echt niets aan.
Neem me pauze met eigen proviand. In de verte zie ik Leon liggen en met lopen komt het steeds dichterbij. Herken ook wat maar niet alles meer. In het centrum is het druk en ik loop tot de cathedraal. Er is feest. Zit veel vlaggen en het lijkt of er soort oogstdankfeest is. Ik kies de Albergue van San Francisco de Asis. Moet daarvoor terug lopen. Ligt 10 min van de cathedraal. Ik neem een individuele kamer. Kost wat meer.
Het is erg somber er staan 2 bedden kaal. Eigen slaapzak en handdoek gebruiken. De prijs is net als afgelopen nacht. Toen had ik een heerlijk opgemaakt bed met badhanddoeken. De paters zijn niet meer zo voordelig. Gauw douchen en wat drinken. Het wordt steeds drukker op straat.Er is een soort kermis. Half 8 kerk met de zegen. Daarna in een soort kantine kan ik eten. 9 euro. Smaakte goed.
Het gaat dus lekker zo. Ben nu zo 300 km voor Santiago. In de maand september heb ik 1.216.726 stappen gezet.
Met een enkele blaar en wat spierpijn in het begin ben ik een zeer gelukkig mens.
Soms zie je pelgrims die pijn lijden. Veel blaren of gewrichten die tegen werken.
Dan is echt heel zwaar. Lieve mensen ik ga er weer een eind aanmaken. Dikke kus van mij. Lida

Geschreven door Lida.op.pad