Buenus Tartes Amigos,
Voor vandaag ben ik uit gewandeld en nu tijd voor mijn belevenissen te delen met jullie. Zondagavond heb ik geschreven dat de herberg overvol is. Frea vertelde mij ook nog dat er grote snurkers bij ons op zaal lagen. Oei wat nu? We spraken af onze matrassen in de keuken op de vloer te leggen. De hospitalero gaf hier toestemming voor. Om 22.00 uur ging de laatste de keuken uit en wij naar bed. Dat was een grandioos idee want ik heb goed geslapen. We gingen maandagochtend vroeg lopen. 23km naar Ourense. De route was niet zo spectaculair, moesten veel op de weg lopen. Om half 9 kwamen we bij een bar. Een Spanjaard kwam naar ons toe lopen zat waarschijnlijk om een praatje verlegen. Zijn hond bleef mooi bij de ingang staan wachten. Toen wij de rugzak weer op onze rug hadden, kwam hij ons nog een hand geven en wensde ons een goede camino. Zo man vindt dat leuk en heeft er plezier in. Vandaag heeft hij het druk want er zijn veel pelgrims op pad. Dit komt door de Pinksteren en je ziet nu ook veel toeristen op de camino. Zij houden nu bedden bezet en dat komt de sfeer in de herbergen niet ten goede. Om 12 uur zagen we Ourense beneden liggen en om 2 uur waren we pas in ons hotel. Dat lag 1 km van het centrum van Ourense. De weg en naar toe was abnormaal lang. Het werd nog erg warm ook en dan in zo drukke stad met veel verkeer dat is niks voormij. We hadden nog niet veel gegeten en dus besluiten wij direct te gaan douchen en dan naar de binnenstad. Eerst iets eten en daarna de cathedraal bekijken. Om naar de binnenstad te gaan heb Google Maps aangezet want ik wilde absoluut geen meter meer te veel lopen. Ourense is een prachtige stad maar we waren samen te moe om ervan te genieten. Het had beter geweest als we eerst een poosje rust hadden genomen na de lange wandeling van vandaag in de stadsdrukte. Om 5 uur hadden we het wel gezien en zijn boodschapjes gaan doen en terug gaan lopen naar het hotel. We zijn niet meer weggegaan en hebben lekker op ons bed liggen lezen. Zo 30 km gelopen vandaag.
Voorbereiding voor morgenochtend en half 10 het licht uitgedaan. De warmte maak het een stuk zwaarder en ik ben blij dat ik bijna bij de finish ben. Vandaag om kwart voor 7 gaan lopen en Maps bracht ons van het hotel naar de Puente de Romania. De prachtige brug verbindt de oevers van de Miño. Jammer maar het is eigenlijk nog te donker om mooie foto,s te maken. Ik zie een aantal pelgrims ook op de brug. Zij hebben vast geslapen in de grote herberg met 40 plaatsen. Ik moet er niet aandenken in zo massa van te verblijven. Het staat mij van lieverlee erg tegen en ben blij met een kamer voor 2 personen. We doen er ook alles aan om voor de komende nacht in geen volle herberg te slapen.
We volgen verder de gele pijlen en lopen een industrie gebied voorbij. Als het wat rustiger wordt en de temperatuur stijgen doen we de vesten uit kunnen kijk ik op mijn mobiel (gps )of we op de goede route zitten. Dit omdat ik het vreemd vind dat ik geen pelgrims meer ziet en wij ook niemand passeren. Tot grote verbazing zie ik dat we niet op de route zitten maar een heel stuk ervan af zijn. Hebben we verkeerd gelopen? Er staan wel pijlen! Wat nu? Gelukkig komt er man aanlopen en wij vragen het. De camino is na de brug gesplitst, een recht door en de andere rechtsaf. Op de app wordt er maar een aangegeven. De man laat ons weten dat we ook deze kunnen lopen. Dus besluiten om gewoon de weg verder te vervolgen. Al gauw moeten we een stevige klim maken op een asfaltweg. Ik ga er rustig aan beginnen en elke stap is er een. Als ik het moeilijk heb denk ik tot die boom moet ik halen, als ik er dan ben en nog even kan wordt het de volgende boom of struik. Zo probeer ik mij door die steile helling heen te worstelen. Als ik even uitrust kijk ik op een verkeersbord en zie dat de helling 21% aangeeft. Jeetje waar ben ik aan begonnen en ik ben er nog lang niet.
3 km lang klimmen en dan zie ik een dat het eind inzicht is. We vervolgen na een rustpauze de route weer. Het wordt zo mooi, de hoge gele brem, de vogels en zien ook weer reeën het pad oversteken. We passeren een dorpje waar prachtige huizen staan. We staan een sneeuwballen boom te bewonderen en horen iemand zeggen met een accent "goede morgen" Er komt een man aanlopen en geeft ons een hand. Hij vertelde ons dat hij 8 jaar gewerkt heeft in de haven van Rotterdam. Nou zeiden wij dan heb je goed geboerd als wij zo je Casa bekijkt. Hij begreep ons en lachte en had het over mucho dinero! Leuk zulke ontmoetingen. Daarna wordt het akelig warm en ik voel de energie en kracht om te lopen verminderen. We moeten nog even en komen om 2 uur Cea aan. Onderweg hebben wij een folder zien hangen op een boom over een hostel 1,5 km voorbij Cea. Daar gaan we naar toe en vinden daar een fantastische plek om te slapen. Onze Belgische vrienden komen ook. Zij willen als het kan ook niet meer in een herberg slapen. Rita en Luuk zijn allebei een keer uit bed gevallen. Luuk viel zelf van het bovenbed. Heeft zich erg bezeerd, maar houdt zich groot. Als hij zijn rugzak op zijn rug doet zie ik zijn gezicht betrekken. Vanavond lekker gegeten met elkaar en kregen een likeurtje bij de koffie. Straks lekker naar mijn bedje. Morgen gaan we naar Oseira. Daar is een klooster van de Cisterciënzersorde dat we gaan bezoeken. Misschien kunnen we nog intrede? Nee dat doen we maar niet. Ik zou jullie allemaal erg gaan missen. Pelgrimeren is het afscheid nemen maar is ook het weer thuis komen wat het zo bijzonder maakt. Onderweg denk ik na over hoe ik straks de draad weer gaat oppakken. Ik heb veel mooie momenten beleeft, de natuur onderweg is voormij zo bijzonder onbeschrijfelijk mooi geweest. Dat heb wat met mij gedaan. Ik kan het eigenlijk niet verwoorden. Ook ben ik zo dankbaar dat ik dit kan doen. Dikke kus Lida.

Geschreven door Lida.op.pad