Hoi lieve allemaal,
Weer tijd om jullie het een een ander te vertellen hoe het mij gaat. Nu uitstekend! Ik heb weer een hoop meegemaakt, dus neem tijd en gaat er even lekker voor zitten. Eerst mijn lieve kleinzoon Ties feliciteren. Die is vandaag 17 jaar geworden. Lieve Tiesie, ik denk aan je en volgend jaar ben ik er weer. Heel veel dikke kusjes van mij.❤😘😘🤨

Gisteren ochtend vertrok ik om 7 uur uit Ullastrell. Was nog schemerig maar ik wilde op tijd in Montserrat zijn. Ik moest de sleutel in de mailbox doen van het gemeentehuis. Goed nadenken heb ik niets laten liggen anders kan ik er niet meer in. Het dorpje uit gelopen en toen begon het. Een zwarte kat sprong ineens voor mij weg. Daar schrok ik toch wel van. Omdat die zwart is dat brengt ongeluk. Op je hoede zijn Liet! Ik werd weer getrakteerd op een vreselijk pad met losse stenen, doornstruiken en boomwortels. Heel veel honden hoorde ik blaffen en dan gaat mijn hartslag toch wel van omhoog. Ik zie nog steeds die vreselijk honden in Italië voor me geest. Geen last gehad. Ik kwam uit op een droog stuk rivier waar zo af en toe nog wel wat water doorstroomde. Boven mij een viaduct van een autopista. Ineens was ik mijn gele pijlen kwijt. Mijn gps gaf wel aan waar ik zat. Dan ga je maar weer zoeken. Hoogte wordt niet altijd duidelijk aangegeven. Ik moet toch niet boven op het viaduct zijn ging er door mijn hoofd. Ik door water gebanjerd tot dat ik zei, ik ga terug waar ik de laatste pijl gezien heb.
Dan kom je van een andere kant en zag ik achter een struik een wegwijzering met een pijl. Gelukkig. Dit heeft mij toch zo half uur gekost. De eerste plaats waar ik koffie kon drinken is Olesa de Montserrat. Zit ik met aan de koffie komt er dame met een hond die los liep. Rent die hond ineens het verkeersplein op. Die vrouw er achteraan maar die let niet op het verkeer. Jeetje ik schrok echt. Ze zou zo geschept worden om je hond te redden. Kwam er bus aan en zij gillen. Scheelde weer een haartje. Toen ben ik haar uit oog verloren. Wat een toestand. Mensen geven hun leven zo op die manier op voor hun hond. Misschien zouden we allemaal zo dom zijn op dat ogenblik. Nu mijn koffie op met een boccadilla en gaan naar Montserrat. Woensdagavond had ik besloten om een andere route te gaan lopen. Zodat ik de zware klim naar boven met de kabelbaan zou doen. Het leek mij wel leuk omdat weer eens te doen. Lang geleden door die Corona tijd. Nee, het heeft andere reden. Ik heb n.l een aantal blaren op mijn tenen. Daar baal ik van. Corrie en Frea hadden altijd blaren. Ik nooit. Ik denk dat ik weet waarom nu wel deze keer. Ik heb sinds vorig jaar steunzolen. Thuis geen last. Maar hier zijn de paden anders, afdaling en veel stenen. Ik heb het nog gevraagd aan de podoloog of ik nou last van blaren zou kunnen krijgen. Hij zei van niet. Nou als jullie de naaldwijkse podoloog zien, doe hem maar de hartelijke groeten. Het is waardeloos. Morgen kom ik in een stadje en daar zullen wel schoenzooltjes verkopen. Dan ga ze verwisselen. Mijn volgende schoenen zullen dan een halve maat groter moeten zijn. Maar terug naar de route. Ik ben langs de Rio El Llobregat gaan lopen. Was echt heel mooi. Goed te belopen. Veel Bamboe om me heen. Af en toe een wandelaar. Van lieverlee qua km moet er zo ongeveer zijn. Montserrat zag ik al liggen hoog in de prachtige rotsen. Geweldig mooi. Opeens dook er een pad op met kabelbaan 1 min klimmen naar boven. Nou dat zou opschieten. Anders zou het nog 20 min lopen zijn. Maar met een rugzak van zo 12kilo viel dat niet mee. Gelukt. Binnen een no time sta ik in de gondel. Ik mist allen mijn ski,s. Hoopt dat volgend jaar weer kan. Er stapt een Nederlandse familie ook bij mij in de gondel. Zij zijn hier op vakantie en doen een dagje Monserrat met de kinderen. Ook weer lekker om Nederlands te praten. Om 12.45 was ik in Montserrat. Tot 13.00 uur kon ik bij de Albergue naar binnen. Anders zou het pas 16.00 uur kunnen. Ik snel naar de Albergue. Zag daar geen kip. Later bleek dat je de sleutel bij de pastorie moest ophalen. Dat haalde ik niet meer. Dan maar met mijn rugzak het heiligdom bekijken. Kaarsjes aangestoken voor het thuisfront en familie die momenteel met hun gezondheid niet zo goed gaat. En naar mensen zitten kijken. Rond 15.00 uur ging op weg naar de pastorie. Dacht ik ga er alvast maar zitten. Loop ik er heen, kom er een lange man op me af en vroeg of ik een slaapplek zocht. Ja. Hij heel druk doen en sprak heel verward , 3 talen door elkaar en nog begreep ik hem niet. Hij had het maar over hospitaleren.
Hij zei, ik zie om 16.00ur. Zit ik daar te wachten kom er ineens een andere man met een meisje en ontfermde hij zich over mij. Ik ging mijn rugzak dragen en ik me schoenen want die had ik uit gedaan. Inschrijven in de pastorie. Daar zat ook die man die ik eerder had ontmoet.
Hij zwaaide naar me. Ik dacht opletten Lied! Zwarte kat!
IK heb nog nooit zo chaotisch stelletje gezien met inschrijven. Die lange ging zich er ook met bemoeien. Ik had het idee dat die hospitalero ingewerkt moest worden. Ik vroeg of ik wel op tijd bij de vespers kon zijn in de Abdij. O, wil je de pelgrims zegen. Dat gaan we regelen. Ik kon niets meer inbrengen. Om geen verwarring te krijgen kreeg ik briefjes mee met de tijden erop. Nu naar mijn slaapplek. Rugzak nam die man weer en zo 150 meter verder is de Albergue.
Mooie slaapvertrekken. Ze zouden om half 7 op mijn deur kloppen om me op te halen voor de vespers. Douchen en blaren verzorgen. Precies om half 7 werd er geklopt. Na de vespers zou ik kunnen eten voor 10 euro in het restaurant 1 etage lager als mijn kamer. Was wel fijn dat ze me kwamen halen want zo kon ik direkt doorlopen. Er was een corona controle. Ik heb echt genoten van het mooie gregoriaans liederen die werden gezongen door het beroemde koor van Montserrat.
Montserrat staat bekend om de zwarte Madonna.

De Zwarte Madonna heeft een zwart gezicht, maar toont soms witte handen of draagt een licht Kind. Symbolisch gezien speelt zij met Donker en Licht en integreert het op collectief en individueel niveau. Daarmee kondigt zij een eindtijd aan, die tegelijk een nieuw begin is.

IK had een boekje gekregen waar een pelgrims gebed in staat. Met mijn naam ingevuld. Ik dacht dat wordt zeker straks tijdens de vespers genoemd. Maar ik had niets gehoord. Wat gebeurt er nou??? Dat wil ik eigenlijk niet. Komt er een pater op me af of ik mee ging de sacristie in. 🥵
Heel mooi daar, net als in het Vaticaan 2 jaar geleden. Die hospitalero ook mee. Gaat die pater een heel gebed doen, mijn naam werd genoemd en krijgt de zegen.
Ik dacht alleen maar ik hoop dat mijn blaren ervan genezen. Verder vind ik het poppenkast. Daarna mocht ik langs de zwarte Madonna lopen. De hospitalero foto,s vanmij maken. Het was een belevenis wat ik niet zo gauw zal vergeten. Toen naar het restaurant. Heerlijk even op mezelf. Hij ging gelukkig niet met mij mee. Werd gek van die man. Het eten was goed. Geen wijn. Flesje water erbij. Daarna was ik zat en ging al vroeg mijn mandje in. Ja en dan ben je om 12 uur klaar wakker. Heel vervelend. Tegen de ochtend viel ik weer in slaap.

Vanmorgen om 8uur relax vertrokken. Vandaag ook wat minder km. Mijn blaren even wat rust gunnen. 18 km gelopen.
Om 8 uur kwam de zon op en dat was zo mooi. Beneden hingen de wolken en ik zat in de zon. Montserrat wakker worden heeft ook wel wat. Prachtig. Mooie foto,s gemaakt. Prachtig pad over een soort laantje met allemaal plaqettes op de berghelling waar je langs loopt. Daarna een zeer gevaarlijk pad naar beneden en daarna 6 km op een weg gelopen. Gelukkig niet druk. Zie ik ineens een pelgrim voormij lopen. Het bleken er 2 te zijn met een hond. Leuk. Ik wat gas erbij. Ja hoor. 2 dames, pelgrims uit Catalonië
Even elkaar wat gevraagd en dan weer verder. Zij liepen toch ook wel een aardig tempo. Inmiddels werd het ook nog warm. Het was bergje op en bergje af.
Mijn mobiel ging af en werd gebeld. Ik neem op. Wat denk jullie? Is het die hospitalero 🥵🥵 . Hij vraagt waarom ik de sleutel (pasje) nog niet terug heb gebracht. Gisterenavond had hij gezegd dat ik dat in de kamer moest achterlaten.
Hij zei van niet. Ik zeg dat verzin ik echt niet en communiceren door de mobiel is moeilijk als je de taal niet spreekt.
Ik heb hem afgekapt. De key is op de room. Is toch duidelijk? Zit hij me terug te bellen, wel 5 keer. Ik negeren. Ik dacht straks stuur ik wel een berichtje. Nu ga ik door met lopen. Komt er ineens een auto aanscheuren en stopte langs de weg. Stapt hij uit. Ik gezegd dat het zijn probleem is. Nou hij wist dat zich niet te herrinneren. Hij wilde nog op de foto met mij. Foto kreeg ik vanmiddag toegestuurd. Blij dat ik nou van hem af ben. Gek wordt je van zo man.

In Sant Pau heb ik mijn eerste koffie gedronken met een omelet. Wat kan dat dan toch lekker zijn. Daarna nog 6 km lopen. Nu zit in in Castelloli. Parochie huis. Weer alleen. De spaanse dames liepen naar Igualada. Zo 12 km verder. Dat die ik morgen. Even aan mijn blaren denken. Ik ga zo boodschapje dien en een hapje eten. Jullie hebben weer wat te lezen. Bedankt voor alle lieve reacties op mijn blog. Ik geniet echt. Ik hoop alleen dat er niet meer blaren komen Dat is echt geen pretje.
Ook hoop ik dat ik wat beter kan slapen. Ben vaak al heel vroeg wakker. Lig ik maar te draaien. Dat mag wel beter worden vanmij. Geen snurkers en toch niet slapen. Ik ga maar eens een heerlijk wijntje nemen straks bij me eten. Wie weet wat het met me doet. Dikke kus. En ik hou jullie op de hoogte. Groetjes Lida.

Geschreven door Lida.op.pad