Buongiorno, Buonasera,
Gisteren gingen we om half 9 lopen. Eerst ontbijt bij de familie Bartoli. De duitsers zitten al aan tafel en zijn stil. Zeker niet goed geslapen na al die drank van gisterenvond? Ik heb er geen last van. Koffie met een broodje en daarna de schoenen weer aan. Onze weg naar Rome is nog lang. Elke dag heb ik er weer zin in om verder te gaan. Het onverwachte onderweg is zo fantastische. Elke keer ben ik nieuwsgierig waar we zijn die vanavond? Welke mensen ontmoeten ik vandaag weer? We moesten het eerste stuk terug lopen en toen begon het! Stenen, los liggende stenen en nog eens stenen. Wat een dag is het geweest. Op slot was ik er echt klaar maar mee en riep keihard dat ik geen steen meer wilde zien. We waren de dag ervoor naar grote hoogte geklommen en dan denk je dat het vandaag dalen wordt. Lekker relax naar beneden lopen. Nou.vergeet dat maar. Het dalen met stenen die los liggen is een ergenis. Ik glij soms weg en dan schrik ik wel even. Het is zo vreselijk stijl de afdaling. Op.de sneeuwpiste gaat het mij beter af, maar nu moet ik bij elke stap opletten. Toch kan ik.ook nog genieten van de prachtige vergezichten en de stilte. Dit raakt mij enorm. Regelmatig denk ik, droom ik nou of is dit werkelijk. Het zo mooi. Ik verbaasd mij dat ik hier zo weinig vogels hoort. De eerste kilometers blijven we nog hoog in de bergen en lopen langs de flanken van bergen op smalle paadjes. Beboste hellingen en karrenspoor paden met stenen. Ik kom ook nog een jager tegen met zijn geweer op scherp. Ik doe met mijn stokken of ik ook mijn geweer op scherp heb staan. De jager lacht, we begroeten elkaar en hij loopt verder. Om half 4 zie ik Ferentillo liggen. Er loopt een riviertje door het dorp en ik zie dat je hier kan raften. Het rivier af richting de Cascate della Marmore. We drinken eerst een biertje in het dorpje voordat we onze B&B opzoeken. Leuk italiaans dorpje waar kinderen nog op straat spelen. We hebben weer een prachtige B&B. In de tuin staat een grote tent waar men een goede verbinding heeft met het internet. We gaan boodschappen doen en maken sla klaar wat we op eten op onze kamer. De Duitse mannen hebben een andere route genomen vandaag en slapen in een andere B&B. We zullen ze denk ik niet meer zien. Zo gaat ieder weer zijn eigen weg. Om 21.00 uur zetten we de wekker weer om 6.30 uur en trekken het licht uit.
Vandaag vrijdag lopen we 8 uur het dorpje uit. We gaan vandaag vreemd??. We lopen geen route vanuit het boekje van Kees Roodenburg of het Duitse boekje. We hebben een planning gemaakt en moeten een stuk afsnijden van de originele route. Samen willen we volgende week donderdag aanlopen in Rome. Dan zijn we 4 weken onderweg. Dat hadden we afgesproken met elkaar. 4 weken lopen in Italië op de Franciscaanse voettocht. Misschien ga ik nog eens terug om de andere route,s te lopen. Maar nu is het samen uit, samen thuis. Ik heb de gps track van de alternatieve route van Anja Verhaart gekregen en die gebruiken we vandaag. De route is langs een drukke weg. We zien vandaag alleen maar asfalt. We zorgen dat we goed gezien worden. Trekken felgekleurde kleding aan en blijven opletten. Als we vrachtwagens aan zien komen duiken we de berm in. We schrikken als er automobilisten achter ons in gaan halen. Dan scheren zij met een vaartjes van 100 km per uur langs je heen. Dat komt dan zo onverwachts. We blijven dicht bij elkaar lopen. We zien vrachtwagenchauffeurs met hun mobiel in de hand. Om 11 uur zijn we bij de Cascate della Marmore. Dit is een kunstmatige waterval. Het is er heel toeristische en we moeten 10 euro entree betalen. Om 12 uur gaat het open. We raken aan de praat met een groep Nederlander . 8 mannen en 1 vrouw. Zij zijn lid van een shantykoor uit Bussem Ze gaan al jaren met elkaar op vakantie. Wij vertellen en ze zijn geïnteresseerd in onze belevenissen. Dan om 12 uur gaat er een sirene loeien en zien we een enorm veel water naar beneden vallen. Het is echt schitterend. Foto,s maken we en dan gaan we verder. We lopen nog steeds langs die drukke weg. Corrie krijgt last van haar rechterbovenbeen. Waarschijnlijk gisteren overbelast met al die stenen op ons pad.
We lopen door kleine dorpjes en het wordt ook steeds warmer. We hebben uitzicht op een brug hoog boven ons. Dan is het zo 15.00 uur en moeten nog zeker 5 km lopen. Stopt er een auto en de chauffeur stapt uit. Komt naar mij toe en vraagt of we al een slaapplaats hebben voor komende nacht. Ja die hadden we al gereserveerd. Maar ja hij noemde een prijs van 20 euro pp. Ik zei laten we het maar doen. Ik zag Corrie steeds moeilijker gaan lopen. Dus de kofferbak ging open voor de rugtassen en wij achterin. Hij scheurde het laatste stukje van onze route over de weg richting Stroncone. We verblijven nu Hotel.San Franciscus. De eigenaar spreekt een beetje Nederlands. Hij was in Volendam geweest en had op klompen gelopen. De besproken B&B hebben we netjes geannuleerd. We hebben een ligbad en daar heb ik heerlijk gebruik van gemaakt. Daarna Stroncone bekijken. Ook weer een middeleeuws bergdorpje. Smalle straatjes. Het shantykoor logeert in een hottelje in de oude stad. We kwamen ze tegen. Gezellig wat gedronken met die mannen. Mooie zonsondergang gezien en toen lekker eten.Daarna mijn verslag schrijven. Morgen ga ik alleen een route lopen. Het wordt 1000 meter klimmen en 1000 meter dalen. Dit is de laatste zware dag. Corrie stapt morgen de bus in naar Calvi dell' Umbria. Daar zullen we elkaar weer ontmoeten.
Nu lieve mensen heel veel dank voor al die lieve woordjes die jullie naar mijn schrijven. Ik draag jullie allemaal mee op mijn pad en hoop dat ik volgende week Rome gaat halen. Dikke kus Lida.

Geschreven door Lida.op.pad