Buongiorno, Buonasera.
Zondagmorgen waren we al vroeg wakker. Onder ons balkon is er een verzamelpunt van italianen die waarschijnlijk een dagje uit gaan. Inderdaad. Om 6 uur komen er 2 bussen en ze stappen luidruchtige in. Later horen we dat er een aardappelfeest ergens georganiseerd is. Wij waren vroeg op en konden gelukkig ook vroeg ontbijten. Corrie loopt ook weer mee en 8 uur beginnen we eerst met 589 traptreden naar beneden om Calvi uit te komen. De landstreek heet hier Sabine. De Sabijnen is een volk dat hier al woonde voordat Romulus Rome stichtte. Toen Romulus er achter kwam dat er te weinig vrouwen waren in Rome om Rome groot te maken. Ging hij een list verzinnen.Zo werden de vrouwen uit Sabine gelokt om naar Rome te komen. Het Sabijnse volk pikte dat niet en er kwam oorlog. De vrouwen hadden het inmiddels naar hun zin gekregen en wilde niet meer weg uit Rome. Deze legende wordt de Sabijnse maagdenroof genoemd. Er zijn diverse schilderijen gemaakt van het voorval. Dit was even een geschiedenisles over Rome.
Het belooft weer een mooie dag te worden. De nevel hangt in dal en dat levert prachtige foto,s op. Eerst krijgen we een afdaling. Lopen op een bergkam Umbria uit en komen Prachtig uitzicht aan beide kanten. We passeren enkele kleine dorpjes waar het nog rustig is met de zondagmorgen. Dan staat er een markering dat we een mooi geploegd akker moeten oversteken. We komen bij een beek en er ligt een pallet scheefgezakt dat het bruggetje moet voorstellen. Wat gaan we doen? Nemen we het bruggetje of lopen we door het water met stapstenen en klimmen tegen de vette stijle kant op. Het laatste wordt het. Ik klauter tegen de kant op en trek me aan boomtakken naar boven. Dan rugzak af en Corrie helpen om naar boven te komen. Dit was de eerste hindernis van vandaag. Dan een pad met veel stenen waar we flink moeten klimmen om in Cicignam te komen. Dit is een klein ommuurd stadje en is gebouwd in de 12e eeuw. Een kerkje en ik steek een kaarsje aan bij Maria. Corrie rust uit op een mooi palazio. Veel plantjes en bloemen tegen gevels en trapjes. Aan een dame vragen we of er een bar is, Deze is er niet en zij biedt aan om voor ons koffie te maken. Ze spreekt een beetje Engels en vertelt dat ze geboren is op de Seychellen eilanden. Woont in Rome en heeft hier samen met haar man een vakantie huisje. Ik wil nog foto,s maken en ze loopt met mij mee om een openbaar toilet aan te wijzen waar ik helemaal niet om verlegen zit. Het toilet is erg smerig en ik zegt dat het niet nodig is. Toch staat ze er op dat ik in haar huisje dan het toilet mag gebruiken. Uit beleefdheid loop ik maar met haar mee. Als ik het op toilet ben dan sta ik naar mezelf in de spiegel te kijken en wast mijn handen. Trek zogenaamd het toilet door en bedankt mw hartelijk. Jeetje wat een toestand, maar we moesten samen om lachen. Hup de rugzak weer op de rug en we lopen naar Collevechio. Komen eerst nog langs een begraafplaats en in onze gids staat vermeldt dat Fons Rademakers hier begraven ligt. Fons Rademakers is in 2007 overleden en was acteur, filmregisseur en filmproducent. Hij diverse keren genomineerd geweest voor een Oscar. In1987 kreeg hij een Oscar voor de film de aanslag. Zo dan weten jullie dat weer.
Voor onze route moesten we linksaf maar zijn door gelopen naar het centrum van Collevechio. Daar wilde omdat het zondag is gaan lunchen. Geen restaurant open en wordt het een sandwiches bij een bar in het oude stadje. Op.het pleintje staat een gebouw wat schade heeft opgelopen van de aardbeving in 2016. Het wordt nu met ijzerebinten, die met elkaar verbonden zijn verstevigd. Het inmiddel 14.00 uur We gaan de route weer oppakken en moeten nog 8 km lopen. Dat moet lukken. Er staat wel een klimmetje op het programma maar in onze gids geven ze aan dat het niet zwaar is. De agriturismo is gereserverrd dus nemen vandaag alle tijd. Het is tenslotte zondag. Ook is het van lieverlee warm geworden. Bij de klim in het bos vanmorgen ben ik flink gestoken door muggen. Vervelende beesten. Mijn onderbenen gloeien en krijg flink jeuk.Het water raakt op. We lopen op een weiland tegen een bosrand aan. Dan moeten we dat weiland oversteken. We hebben nergens schaduw van dan begint onze tweede hindernis. Via een zeer stijle grashelling moeten de weg boven bereiken. Je glijdt weg en bij elke stap moet je je evenwicht zoeken. Ik kom buiten adem boven en zie beneden Corrie dat ze het moeilijk heeft. Ze zakt door haar benen en kan niet meer tot staan komen met die rugzak op haar rug. Ik heb de mijne afgedaan en ben terug gegaan om haar te helpen. Rugzak van Corrie overgenomen en Corrie overeind geholpen. Eindelijk samen boven hebben we eerst bij moeten komen. Water gedronken en weer verder. Als we later het bos uitlopen komen we bij Vescovio. Dit was in de Romeinse tijd het centrum van veel handelswegen. Er staat een prachtig kerkje de Santa Maria della Lode. Er staan veel auto,s geparkeerd. Het zij allemaal oude Alfa Romeo,s Er zal wel een rally geweest zijn en hier het eindpunt. Ik bezoek het kerkje. Er hangen portretten van Paus Johannes Paulus en Benedictus. Inmiddels 16.30 uur en we trekken verder.
Het laatste stuk naar Selci. Daar zijn we om half 6 in het centrum. Als we het adres opzoeken waar overnachten schrikken we ons een hoedje. We hadden helemaal niet naar het centrum moeten lopen maar op de route blijven. We moeten nu een heel eind terug. Google Maps geeft aan nog 45 min lopen. Dan zijn we niet voor de donker?
We gaan bellen of we opgehaald kunnen worden. Ze verstaan ons niet goed en Corrie gaat vragen in een bar of er iemand naar de agriturimo kan bellen. Uitleggen dat wij opgehaald willen worden.Binnen 10 minuten zitten we in de auto op weg naar Pino en Anna. We worden zeer hartelijk ontvangen. Krijgen een biertje en Pino maakt foto.s van ons. Blijft maar naar ons lachen en aan ons zitten. Krijgen schouderklopjes en schijnt ons erg lief te vinden.We gaan douchen en half 8.eten. Pino laat al zijn boeken zien die hij heeft van de Franciscaanse voetreis. Ik bewonderd al de foto,s en ik herken plaatsen waar we al geweest zijn. Pino adviseert wat wij moeten eten en het is lekker maar veel te veel. Corrie en ik kunnen geen hap meer door ons keel krijgen. Pino blijft maar in onze buurt en aan Corrie zitten. Ik zeg tegen Corrie het is goed dat we hier pas om 18.00uur waren en niet om 14.00uur. Het eten wat overblijft doet hij in een doggybag voor morgen onderweg. We mogen nog de keuken zien en bedanken Anna voor het lekkere eten. Dan naar bed en vanmorgen vroeg op. Ik schrijf mijn verslag en 8 uur ontbijt. We krijgen koffie in kommen waar je handen wel in kunt wassen. Als Corrie een slok neemt zie ik haar gezicht niet meer. Weer komt Pino foto,s van ons maken. In Nederland hebben te maken met de privacywet. In Italië weten ze schijnbaar niet wat de privacywet inhoudt. Pino belt voor ons het klooster waar we vanavond willen slapen. Hij zegt dat het daar goed is. We zullen het zien. Om half 9 lopen richting Farfa. 20 km. 2 x zullen we moeten klimmen. Het is vandaag veel langs de weg. Om half 12 zijn we in Poggio Mirteto. Ook weer een stadje met een toegangspoort. Buiten het oude centrum drinken we wat en lopen verder. Ik heb vandaag meer km gemaakt. Het was zo stijl dat ik hele stukken ben gaan zigzaggen om mijn knieën te ontlasten. Ik ben vaak overgestoken op de bergweggetjes. Soms door de scherpe bochten loop ik even rechts van de weg. . Als ik links blijft lopen zit ik in een dooie hoek. Ik wil dat ik gezien wordt. Om half 4 zijn in Farfa. Een man brengt ons naar de juiste deur van het klooster. Nonnen van de orde Birgittinessen. Opvallend gebruik is het dragen van een kroontje. Dat heb ik nog nooit gezien. S' Avonds heb ik er heerlijk gegeten. Ik ga nu lekker slapen. Nog een paar dag lopen. Donderdag komen we in Rome aan. Morgen boeken voor de terugvlucht. Zaterdag naar huis. Ja en dan zit het er weer op. Bedankt voor jullie lieve reacties. Dikke kus . Lida

Geschreven door Lida.op.pad