Buenos Tarde Amigo,s
17.00 uur belde ik aan bij de pastoor voor een overnachting in de pastorie van de
Iglesia de Santiago el Real. De pastoor doet zelf niet open maar 2 vrijwilligers runnen voor 14 dagen de albergue. Maar voordat ik daar was moesten er eerst de km nog gelopen worden. Woensdagavond ben ik ook nog verwend door de hospitalero. Zij had in mijn paspoort gelezen dat mijn tweede naam Apolonia is en dat is ook haar naam. Dat vond ze zo leuk en dat liet ze ook blijken. Ze ging heerlijk voor me koken en als ze iets opdiende dan was het, Apolonia for you.
Fles Rioja wijn erbij. Ik heb er maar een feestje van gemaakt. Gevierd dat het eerste stuk voor Logroño zowat er op zit.
Ik heb die nacht heerlijk geslapen en vanmorgen 8 uur was ik weer bij haar voor de koffie en cakejes. Leuk mens. Rond half 9 loop ik dan eindelijk de laatste 34 km in de Ebro Vallei. Het eerste stuk was prachtig. Ik loop In een natuur gebied. Rechts van mij de Ebro, links het spoor en hoge bergen waar ik op de top grote roofvogels ziet. Ik hoop dat ze gaan vliegen dan kan dat vast leggen. Ik maak lawaai met mijn stokken en schreeuw wat, maar er komt geen beweging in ze. Ik kan ook niet te lang blijven staan want ik moet nog heel wat km maken. Rond half 12 ben ik in Arrúbal. Koffie en brood met tortilla..Dan verder. Na 4 km kom ik in Agoncillo. Drink daar een watertje. Even naar de Farmacia. Ik vraag de weg aan een oud mannetje en hij loopt wel even met mij mee. Dat heb ik zo vaak meegemaakt. Gisteren liep er ook een vrouw met me mee naar een kruideniers winkeltje. Aardige mensen. Dan gaan ik het laatste stuk doen. Zo 18 km. Dat is niet het mooiste stuk. Veel langs een drukke weg. Bij een oversteek zie ik 2 pelgrims. Praatje, en laat ik nou de eerste Nederlandse pelgrims ontmoeten. Angela en Theo uit Apeldoorn. Zij vertellen al veel camino,s te hebben gelopen. Lopen nu de Camino Ignatiana. Willen tot Zaragossa lopen.en dan volgend jaar in het voorjaar de andere helft naar Montserrat. Foto gemaakt en zij houden een blog bij. Gegevens uitgewisseld. Zo kan je elkaar volgen. Het wordt ook nog warm en ik heb zo waar het windje mee.
Logroño in zicht Het idee dat je over een paar minuten je rugzak kwijt ben. Dat je kan douchen enz, loopt altijd lichter. De stad kom ik in via het plein bij cathedraal. Veel pelgrims op terrassen die de dag vieren met een biertje. Ik plof ook maar neer en drink wat. Langzaam acclimatiseren van geen enkele pelgrim om me heen naar honderden.
Als ik in de pastorie ben mag ik kiesen, tussen boven bed in een volle slaapzaal of een kamer met matjes op de vloer met stoel er naast waar nog niemand is.
Nou ik kies lekker voor een matje. Kreeg zo benauwd toen ik die stapelbedden met kledingstukken en handdoeken zag hangen. Ik zie wel of het slapen wordt. Om half is er in de kerk een Mis en om 20.15 uur dinner. Morgenochtend 8 uur ontbijt. Allemaal voor donativo. Ik herrinner mij nog van 2012 en het is nog allemaal het zelfde. Ik de kerk krijg ik later nogmaals de zegen en een stempel in mijn Credencial. De gezamelijke maaltijd had ik Hollanders verwacht maar ik ben de enigste. Heb wat Frans kunnen praten met de hospitalero. Verder een jonge knul uit Canada, 2 uit Portugal, 1 uit Amerika en nog wat Fransen. Wat wel leuk is dat er een student uitTanzania aan tafel zit. Hij leert voor priester. Hij spreekt Engels en ik vertel hem over de Camino Franciscus van Assisen. Hij geniet van de foto,s die hem laat zien. Het eten is goed en ik krijg zelfs nog een glaasje wijn erbij. Dan mijn verslag schrijven. Mijn ogen vallen dicht en ik kan niet meer consenteren op mijn verhaal. Ik ga lekker slapen. Ik ben nog steeds alleen in de matjeszaal en leg 4 matjes op elkaar zodat ik toch een soort matras krijg. Het is natuurlijk wel een gedoe als ik overeind moet komen van de vloer. Dan merk je wel dat je geen 20 meer ben. Ik val als blok in slaap en vanmorgen half 6 ben ik wakker. Veel rumoer op straat door jongeren. Vlakbij is hier een discotheek. In Spanje mag dat zeker weer. Of wel in deze provincie.
Dan maak ik mijn verslag maar af. Vind dat heerlijk. Flesje water erbij, krantje lezen en rustige de dag beginnen. Straks
mijn eerste route op de Camino Frances.
Heb een beetje een dubbel gevoel. Weet niet wat me te wachten staat. Een ding weet ik zeker dat ik veel voorbij zal zien komen van 2012. Dat ik daar met Mike en Mart was. Lieve mensen dit was het dan weer. Groetjes en een dikke zoen nam mij. Lida. (Apolonia)

Geschreven door Lida.op.pad