Lieve mensen, Zaterdag morgen 7uur vertrokken we in de regen op weg naar Alcuesar. Als alles goed zou gaan zouden we vanavond bij de paters slapen. In het klooster van de Hermanos Esclavos de Maria te los Pobres. In het boekje stond dat je daar gastvrij wordt ontvangen en waar je de mis kon bijwonen.De monniken dragen een zwart habijt met een brede donkerblauwe band. Naast het klooster is een oud mannen huis voor de zwakkeren uit de samenleving. Maar eerst nog de 20 km lopen. Eerst ontbijt gemaakt, de eieren gekookt voor onderweg, 2 voor Diter, de Duitse pelgrim. Kon ik weer wat terug doen voor hem. Regen kleding aan en 7 uur liepen in de donker her dorpje uit. Het was het verlengde van de dag ervoor. Mooie bloemen maar wat is het dan toch anders als het regent. Ik ben eerst een eind samen op gelopen met Henk. Later ben ik alleen verder gegaan. Henk vond dat ik te hard liep. Viel best mee. Om kwart over 12 was ik als eerste bij het klooster. Je kon pas om 1 uur inschrijven. Mocht wel mijn rugzak alvast binnen zetten. Half uur later arriveerde Frea met Henk samen en van lieverlee ook meer pelgrims. Ik had met Frea samen 1 kamer. Heel eenvoudig met een wastafel er in. We zouden er ook s.avonds gezamenlijk met andere pelgrims eten. Er stond een zeer eenvoudig menu. Alles voor donativo. Dat is wat je er zelf voor wil geven. S.avonds om 7 uur was er een mis. Dat was in het oude mannenhuis. Hier zaten ook veel van die zielige oude mannetjes. Triest bedoening vond ik het. Na de mis gingen ze eten. Ik zag ook verzorgende lopen. Zouden ze hier ook allemaal een zorgplan hebben?
Wij gingen eten in de keuken van het klooster. Tafel was gedekt voor 18 pelgrims. Veel Fransen aan de tafel. Dus dat was bon appetit. Geen Sante want de paters schenken geen wijn. Er stond een grote kan met water op tafel en we kregen kippensoep, iets van groentensalade, kipsticks en tomatenbeignets. Als dessert kregen we een banaan naar je toe gegooid. Het werd allemaal snel opgediend en ik voelde me net een aap toen die banaan naar me werd gegooid. Toen moesten we helpen met de vaten wassen, stoelen op tafel en de grond vegen. Na 20 minuten stond den we weer buiten. Ik zei tegen Frea, nou die paters kunnen het nog goed maken als ze me straks lekker komen instoppen in mijn bedje. Zou leuk zijn. Helaas pindakaas. Dan maar zelf ons in ons slaapzak helpen. Zaterdagavond 10 uur. Licht uit en slapen. We hoorden vreselijk de bedden kraken in de andere kamers. Zouden de paters daar zitten?? Nou Lied slapen!

Geschreven door Lida.op.pad