Vandaag een lange rit voor de boeg, want we rijden in 1 keer van Rome naar het Gardameer.

Na met z'n allen diverse campings bekeken te hebben, is het dit keer Bas die dé camping gevonden heeft. Een camping waar ook Bas en ik zelf nog niet eerder zijn geweest.

De rit er naartoe verloopt soepel, op een paar stukjes file na. En om half 4 rijden we het campingterrein op.

Sanne en ik lopen naar de receptie, waar een man pal voor ons in de deuropening springt; can I help you?
Eh, we willen inchecken. De man wijst ons de weg naar de balie, die we zelf al lang gespot hebben. Ik denk nog even dat hij ons die laatste paar meter helemaal gaat begeleiden, maar die mogen we gelukkig alleen afleggen. 🤣

Tijdens het inchecken geef ik aan dat we helaas maar tot vrijdag in plaats van zaterdag kunnen blijven.
Toen we hier bijna waren, kwam ik er namelijk achter dat ik maar 1 tussenstop had gerekend tussen deze camping en Den Bosch en dat is qua reistijd iets te ambitieus.

De receptioniste noteert alvast wat gegevens en dan mogen we eerst zelf een plek uitzoeken, voordat de rest van de incheck wordt gedaan.
Binnen een paar minuten komt haar collega ons daarmee helpen, aldus de vrouw. Nog geen paar tellen later, sta ik net verdiept in een foldertje, als er iemand bijzonder dicht in mijn aura komt staan. Het blijkt de 'plekkenmeneer' te zijn, die rustig lijkt te wachten totdat ik de folder heb uit gelezen.
Dus hobbelen we met z'n allen richting golfkarretje, voor een rondleiding over de camping. Noof, die zo'n karretje inmiddels maar al te goed kent, springt er zonder aarzelen in.

Het eerste plekje is redelijk hoog gelegen en je moet er ook nog eens een smal straatje voor inrijden. Zou kunnen met Freek, maar ideaal is het niet.
Al was het alleen maar omdat we dan dagelijks meerdere keren een soort berg moeten beklimmen. En ondanks dat de temperatuur iets lager ligt dan in Rome, ligt de gevoelstemperatuur hier veel hoger.

Het 2e plekje ligt lekker op straat niveau, is makkelijk bereikbaar en biedt ook iets meer privacy. Tot grote vreugde van Sanne is de wifi hier helemaal top. Er staat zelfs een signaalversterker, pal achter ons. Deze plek wordt het.

Sanne en ik gaan verder met de incheck, waar we een berg aan informatie krijgen (het zit zelfs in een tasje). Naast een speciaal id pasje, dat we altijd bij ons dienen te dragen, krijgen we ook verschillende tasjes om afval mee te sorteren en een pas voor een watertegoed van 1 euro. De plastic flesjes hebben ze hier verbannen en je mag met dit pasje zelf water tappen. Variërend van heerlijk ijskoud, zonder bubbels, tot 2 bruisende varianten.
Een duurzame camping! Ik vind het nu al helemaal leuk. Wel onhandig dat we onderweg net alle lege flesjes hebben weg gegooid. We hebben er nu nog precies 1.

Een half uurtje later zijn we alweer helemaal geïnstalleerd en nemen we een drankje op het overdekte terras, waar het ondanks de schaduw behoorlijk warm is. En we drankjes krijgen met plastic rietjes. Wat ik best apart vind voor een duurzame camping.
We nemen nog even alle resterende campings door. De allerlaatste is geregeld en ligt nog maar 3 uurtjes rijden van Den Bosch. Alleen de camping daarvoor moet nog geregeld worden.
En dan blijkt dat ik het wél goed had dat we hier dan tot zaterdag kunnen blijven. Anders zijn we een dag te vroeg in Den Bosch.
Een fantastische plek, maar we horen al wekenlang dat het in Nederland alleen maar regent, dus we willen zo lang mogelijk van het zonnetje genieten.

Ik loop dus maar weer naar de receptie.
Maar 1 dagje bijboeken blijkt een ingewikkeld en onuitvoerbaar administratief proces. Dus of ik vrijdag even terug wil komen? Dan boekt ze 1 dagje bij en krijgen we voor die ene dag 3 nieuwe papieren camping id's. Weliswaar hoeft daar geen hele boom voor gekapt te worden, maar opnieuw verbaas ik me omdat dat nou juist niet heel duurzaam is.

Na een drankje en een hapje, reserveren we voor het diner op het dakterras, waarna Bas en Noof even de oogjes sluiten in de camper en Sanne en ik de camping verder verkennen.

Het strand ligt aan het Gardameer en we gaan op zoek naar het gedeelte waar ook honden zijn toegestaan.
Maar we zien overal honden en kunnen uiteindelijk het gedeelte zónder honden juist niet vinden. Een dagje strand met hond behoort daarmee dus ook tot de mogelijkheden. Al zal dat wel een uitdaging worden, aangezien Noof een bloedhekel heeft aan water.

Na een beetje pootje baden, wandelen we richting receptie, voor wat toeristische informatie. Een behulpzame jongeman vertelt ons alle ins en outs. Vooral waar je ook naartoe kunt als je niet van mensenmassa's houdt. Mogelijkheden genoeg!

Daarna naar de supermarkt.
In het 2e gangpad sta ik oog in oog met een enorme lading plastic wegwerpbekertjes.
Geen plastic flessen, maar wel rietjes en bekers van dit materiaal dus. Ach, het gaat om de intentie.

Als we afrekenen, krijg ik een schattig gratis tasje, waar Sanne per ongeluk het labeltje van kapot trekt. De caissière geeft ons gelijk 2 nieuwe tasjes.
Wat zijn ze hier allemaal aardig en behulpzaam!

We maken een pitstop bij de camper, om de boodschappen te droppen en gaan daarna op zoek naar de bushalte.
Daarvoor moeten we volgens de receptioniste de heuvel oplopen.
Maar als we al een aardig stuk geklommen hebben, lijkt het wel of we een trap op moeten waarbij we in iemands tuin belanden.

Bovenaan die trap, blijkt dat niet zo te zijn, maar we staan er wel pal naast en bovendien moeten we nog verder omhoog, waar nog meer tuinen zijn. Het voelt een beetje alsof we nu door een voor ons niet als toegankelijk bedoeld camping gedeelte wandelen, gezien alle luxe huisjes, met waanzinnig uitzicht op het meer. En dus beginnen we automatisch te fluisteren en besluiten dan maar terug te lopen.
Misschien dat Bas morgen op zijn step op zoek wil gaan naar de bushalte.

Help, ik zit vast, sis ik tegen Sanne.
Een grote lavendelstruik heeft mijn jurk gevangen. En met mijn handen vol, kan ik nu letterlijk geen kant meer op.
We stikken zowat van het lachen en proberen dat nog steeds fluisterend te doen. Wat natuurlijk jammerlijk mislukt.

Als Sanne me weer bevrijd heeft, wandelen we naar toiletgebouw 2. Om te kijken of hier wel douches zijn. Want bij de eerste konden we die niet vinden.
Gelukkig zijn die er. Ze worden aangeduid met een bordje waar wc op staat, met een afbeelding van een douchend poppetje eronder. Wat ik dan weer een hele vreemde combinatie vind. Alsof het toilet zich in het douchehokje bevindt.

In dit gebouw maken ze nog gebruik van ouderwetse mengkranen.
Van alle wasbakken die er staan, is er bijna niet 1 die niet lekt of waar zelfs een waterstraaltje uit blijft lopen. Zelfs als je de kraan helemaal dicht draait. Boven de spiegels hangen bordjes die ons smeken geen water te verspillen.
We zitten nu dus op een duurzame camping, waar ze plastic rietjes en plastic bekers verkopen en waar ze kranen hebben die voortdurend water verspillen.

Na deze ontdekkingsreis wil ik de camping voor zaterdag boeken. Maar dat is een bijna onmogelijke opgave. Nadat ik eerst alle gegevens heb ingevuld, waaronder zelfs de brandstof die Freek gebruikt, blijft de betaling hangen. En als ik refresh, zijn al mijn eerder gevulde gegevens verdwenen.
@Max; mocht je nog een ux voorbeeld zoeken van hoe het vooral níet moet, ik heb er weer 1 😁

Ik ben er voor vandaag wel even klaar mee en bovendien is het etenstijd.
Dat eten vindt plaats op het dakterras, met een waanzinnig uitzicht op de bomen, de bergen, het Gardameer en de zonsondergang.
Het diner smaakt ook nog eens heerlijk.
Alleen hebben sommige medewerkers hier last van een zonnesteek.
Want als Bas even naar beneden is gewandeld voor een toiletbezoek en daarna weer boven bij het terras aankomt, wordt hem gevraagd of hij wel gereserveerd heeft?

Rond half 10 is het hier nog steeds warm en dus sluiten we de dag af op ons eigen terras bij Freek.
We vinden een andere camping die wel eenvoudig te boeken is, waarna we nu nog maar 1 ding hoeven te doen; genieten van de rest van deze heerlijke vakantie.

Geschreven door Esthers.camperreizen