Vandaag beginnen we de dag rustig. We slapen lekker uit, al heeft dat voor iedereen een andere betekenis. Bas, Demi en ik zitten rond 10 uur al op het terras voor Fred. De rest doezelt nog even verder.

Rond 1 uur wandelen we naar het Nobeltje restaurant, voor de lunch. Alle plekken zijn bezet en binnen zitten is niet mogelijk, wegens personeelstekort. Morgen kun je zelfs alleen maar friet bestellen omdat ze dan maar met z'n tweeën zijn.

Als we even later aan tafel zitten, dansen de wespen er al wraakzuchtig omheen. Voor de zekerheid bestellen we allemaal water, behalve Sanne. Die neemt Fristi. Maar water vinden wespen blijkbaar ook geweldig en dus blijven ze gezellig om ons heen zoemen.

Naast ons wordt een klein meisje gestoken. En niet lang daarna wordt ons kleine meisje, oftewel Demi, óók gestoken. Ik wandel even terug naar Fred om anti jeukzalf te halen, die de jeuk dan misschien verlicht, maar wel behoorlijk prikt.

Dan is het weer tijd voor de jaarlijkse afdaling naar Saarburg centrum met de kabelbaan. Noof vindt het opnieuw maar niets dat we niet met z'n zessen in een 2 persoons stoeltje gaan en begint jammerlijk te piepen.

Wie ons zestal sowieso maar niets vindt, is het personeel bij een terras naast de waterval in Trier. We hebben een vijfpersoonstafeltje ontdekt, waar met gemak een zesde stoel bij kan en er zijn lege stoelen beschikbaar. Maar nee, dat kan niet. Het feit dat er op een halve meter afstand een 2 persoonstafel leeg staat, maakt geen verschil. Aan tafeltjes en/ of stoelen schuiven wordt hier niet gedaan en dus lopen we verder.
Bij het volgende café wordt ons te verstaan gegeven dat er alleen drankjes besteld kunnen worden en geen eten. Bas, die er iets later achteraan komt met Max en Tom, mag ineens ook niet meer verder. En dus gaan we opnieuw op zoek.

Tegen de tijd dat we eindelijk een terras hebben gevonden waar we worden toegelaten (waarbij 1 vrouw het terras in haar eentje en met een grote glimlach bedient), heeft het eerste restaurant al 2 negatieve reviews te pakken van ons zestal. Blijkbaar hebben ze daar meer tijd voor het lezen van reviews dan voor het uitoefenen van gastvrijheid, want er wordt direct op gereageerd. En niet met een 'wat vervelend dat je dit zo ervaren hebt', maar met één en al gemopper en gesneer. Het terras waar we nu zitten, bevindt zich exact tegenover het slechte review restaurant. Slechts het beekje van de waterval zit ertussen. Al gauw heeft men aan de overkant in de gaten dat de personen die hun rating zojuist naar beneden hebben laten kelderen, nu vlakbij zitten. Niet al te onopvallend beginnen ze te wijzen en wuifgebaren te maken. Het komt ze op een aanpassing van een review te staan, maar dan niet de aanpassing waar ze wellicht op hoopten.

Als we afgerekend hebben, lopen we zeker een meter of 50 voordat we weer dorst krijgen. De door de camping aanbevolen biertuin is helaas nog een uurtje gesloten. Ook een ander restaurant (waarbij we nu eerst de reviews maar bekijken) is nog dicht. Als ik wil bellen voor een reservering, blijkt ook dat niet meer mogelijk voor vandaag. Ja, om half 8. Maar om kwart voor zeven gaat de kabelbaan voor het laatst naar boven en we hebben retourtickets.
Ik bel de aanbevolen biertuin maar even. Gelukkig is er nog plek, direct om vijf uur. Het is nu half vijf en Bas heeft net een tochtig steegje bij een kerk ontdekt. En tocht is heerlijk op een dag als deze. Na een kwartiertje afkoelen, wandelen we opnieuw naar de biertuin.

De bediening is meer dan vriendelijk en het eten heerlijk. Het is de eerste keer dat we extra bierviltjes krijgen om óp ons drinken te leggen, om zo de wespen te weren. Het blijkt niet nodig. We zien er slechts één en die gaat er snel vandoor.

Als we uitgegeten zijn, reserveren we alvast voor morgen. Maar dan gaan we met de taxi. Hebben we tot 8 uur de tijd in plaats van kwart voor zeven. Ben je allemaal volwassen en moet je, omwille van het vervoer de berg op, alsnog op tijd naar huis. 😁

Geschreven door Esthers.camperreizen