Een weekend lang stralend weer is er voorspeld. En dus is het hoog tijd om samen met Fred de lente te gaan proeven.

Bas heeft een mooie camperplaats in Eersel gevonden, waar je pal aan het water kunt staan.
Aan de hand van de plattegrond kiezen we 3 voorkeursplekjes uit. Bas haalt de boodschappen en ik maak een afvinklijstje.
Oudjaarsdag niet meegerekend is het toch alweer een half jaartje geleden dat we echt met Fred op stap zijn geweest en dat vergt weer enige voorbereiding.

Het plan is eerst nog even met Fred langs de garage te rijden omdat de motor na een kleine aanpassing nu wel erg hard stationair loopt. Een kwestie van een schroefje afstellen.

Klokslag 10 uur halen we Fred op. Althans, dat is het plan. Maar een tractor barricideert de in- en dus ook de uitgang. Daarvoor staat de politie verwikkeld in een discussie met wat mensen.
Daar gáát de planning, denk ik nog.
Maar nog geen 10 minuten later is de zaak opgelost, de tractor weg en heeft Nova een grote boodschap gedaan. We hoeven onderweg dus niet meer te stoppen. Elk nadeel heeft z'n voordeel.

Bij de garage aangekomen blijken ze vandaag niet te werken ivm een camperbeurs. Ach, het kan wachten en dus rijden we naar Eersel.
Onderweg valt het ons op hoeveel vrachtwagens er rijden. En dat op een zaterdag. Het zijn voornamelijk vrachtwagens uit Polen. Waarschijnlijk onderweg met goederen naar de Poolse grens ivm de toestand in Oekraïne.
Oorlog, op nog geen steenworp afstand van een Navo land. Vrijheid is de afgelopen weken ineens een stuk minder vanzelfsprekend geworden, sinds Poetin bedacht heeft vanuit Rusland zijn troepen op 'vredesmissie' naar Oekraïne te sturen.

Dan vertraagt het verkeer ineens.
Vijf vrachtwagens rijden naast elkaar en blokkeren daarmee niet alleen alle vier de rijbanen maar zelfs de vluchtstrook. Niemand kan er meer langs en zij bepalen het tempo. Na vijf minuten slaan ze af bij een tankstation. Zou het een statement geweest zijn? Geen idee. Maar wij kunnen gelukkig weer door rijden.

Zonder verdere vertraging arriveren we na anderhalf uur bij de camperplaats. Een vriendelijke man overhandigt me de papieren en servicepas en heet ons van harte welkom.
We hebben geluk want we staan op het plekje van onze eerste keuze.
Maar dan blijkt maar weer dat een plattegrond toch iets anders is dan hoe iets er in het echt uit ziet.
We waaien bijna onze camper in en worden gezandstraalt door het strand vóór ons. Om onze stoelen uit de wind te zetten, zouden we gesandwitched worden tussen Fred en de camper naast ons.

We lopen een stukje, stellen vast dat er nog genoeg ander mooie plekjes leeg staan en vragen de beheerder of we kunnen ruilen. Dat kan. En stomtoevallig maken we daarmee een ander camperstel heel blij, aangezien zij graag ons plekje willen.

Voor het eerst dit seizoen laden we de spullen uit, zet Bas lekker koffie en ploffen we neer in onze heerlijke stoelen. Alles in en aan Fred werkt. Zou het het er dan toch van gaan komen, een 100% soepel verblijf?

Als Bas even later de camping per step verkent, ziet hij dat ook de mensen die graag ons oude plekje wilden hebben er inmiddels niet meer staan.
Camperen. Dat is dat je binnen 5 minuten je boeltje gepakt kunt hebben, om naar een plaats te verkassen dat beter bevalt.
Op naar een fantastisch camperseizoen!

Geschreven door Esthers.camperreizen