Er is regen voorspeld vandaag. Veel regen.
En om deze te ontvluchten, rijden we naar Zagreb. Waar de zon vandaag wel schijnt.
In de 7 jaar dat we naar Kroatië zijn geweest, hebben we de hoofdstad van dit land nog nooit bezocht en de verwachtingen zijn dan ook hooggespannen.

Het ontbijt bestaat dit keer uit hotdogs bij het tankstation. Zadar is een kleine 3 uur rijden, dus we hebben de tijd hard nodig.
Uiteindelijk doen we er ruim 5 uur over. De ene file gaat naadloos over in de ander. En halverwege begint het nog te regenen ook en geeft de temperatuur nog geen 20 graden aan.

Parkeren wordt nog een dingetje. Bij de garages die we Googlen, strijden de woorden krap en nauw om voorrang.
Een uur voor aankomst, begint de zon gelukkig weer te schijnen. En ook een parkeerplek lijkt gevonden.

Op de parkeerplaats aangekomen, worden we direct geholpen door een vriendelijke parkeerwachter. Gelukkig maar, want het halen van een kaartje gaat nog niet zo eenvoudig. Zo wordt het kenteken gevraagd. Wat wij uiteraard niet uit ons hoofd kennen, maar waar deze man, die wel wat toeristen gewend is, al een foto van heeft gemaakt.
Dan het betalen van de dagkaart met de pinpas. Computer says no. Creditcard dan? Zelfde antwoord. Pas dan kijk ik wat het überhaupt kost. 1,30. Voor een hele dag. Dat heb ik gewoon contant. 😄 En dan sta je op loopafstand van het centrum.
Kijk, dat beloofd wat voor de rest van deze dag.

Hoewel we van tevoren wel gegoogled hebben wat er hier allemaal te doen is, is dat op weinig uitgelopen.
Alle activiteiten duren minstens 3 uur tot een halve dag. En we doen er terug misschien ook wel weer 5 uur over.

En dus lopen we wat doelloos richting centrum.
Een centrum dat niet bruist en niet Kroatisch aandoet. Het lijkt zelfs wel een soort van uitgestorven.
We drinken en eten wat op een terras van een heel wonderlijk restaurant. Als Sanne op zoek is naar een toilet, mag ze gebruik maken van het personeelstoilet. En als even later nog een paar mensen hoge nood hebben en het toilet niet kunnen vinden, worden we door de ober dwars door de keuken heen meegevoerd voor een sanitaire stop. We lopen tussen de zakken aardappels en koelcel door en worden vreemd nagestaard door de kok.

Het gaat em niet worden hier. Enige troost voor de lange rit, is dat het hier zonnig is, terwijl het in Rovinj hard regent. Maar liever nat weer dan geen sfeer en dus wandelen we weer terug naar de parkeerplaats.

En dan spotten we een Harry Potter/ Lord of the rings winkeltje. Tom vindt er het ultieme cadeau dat hij en zijn vrienden voor de verjaardag van een vriend kunnen kopen en als we uiteindelijk terug naar Rovinj rijden, zien we alleen file aan de andere kant van de weg.

Met een goede 3 uur zijn we weer terug in Rovinj. Onderweg valt de regen met bakken uit de hemel. Qua weer was dit uitje dus zeker een goede zet.

Onderweg bel ik vast om een tafel te reserveren, op 2 minuten lopen van ons appartement.

Tom krijgt van dit alles niets mee. Zelfs als we stoppen voor een sanitaire stop, slaapt hij rustig door. Waar gaan we eten, vraagt hij als hij wakker wordt. Want ook dat gesprek heeft hij gemist. Restaurant Lookness. Restaurant bloedneus? Neehee, Lookness. Oh Lochness.

Als we uit de auto stappen, is het nog zachtjes aan het regenen.
Sanne en Tom trekken een poncho aan en ik probeer iets met een parapluutje. Maar dat voorkomt niet dat een stroom regenwater als een klein riviertje over mijn beslipperde voeten vloeit.
Gelukkig is het maar een klein stukje lopen.

Het eten bij restaurant bloedneus is heerlijk. En onze ober zeer vriendelijk. Voor het eerst krijgen we na afloop ook weer een shotje Kruskovac. Die daarna ook prompt op is. Want als we nog een glaasje vragen, kijkt de ober ons droevig aan.
Rakia heeft hij nog wel. Maar daar is niets likeurderigs aan. En een alcoholpercentage van maar liefst 40% alcohol. De mannen slaan ook deze achterover maar de dames laten dit alcoholgeweld aan zich voorbij gaan.

Hoewel het aanvankelijke plan was om na afloop nog een spelletje op het mega terras van Sanne te doen, zijn we na het eten allemaal uitgeteld en zoeken lekker ons bedje op.

Geschreven door Esthers.camperreizen