Voor het eerst ontbijten we op de dag van vertrek, rustig op de camping die we achterlaten.
Om 3 uur kunnen we pas bij de volgende camping terecht en om nou een paar uur in de hitte te moeten wachten, lijkt ons geen goed plan

Ondanks dat we de tijd nemen, zijn we nog steeds een half uur te vroeg.
Gelukkig heb ik qua reservering alles al geregeld en kunnen we alvast inchecken. Alleen het hek waar Fred doorheen moet om de camping op te rijden, blijft hermetisch afgesloten tot 3 uur.
Zelfs mijn opmerking dat Fred na een lange rit niet altijd direct wil starten, doet daar niets aan af. Hek is dicht en blijft dat ook. Stipt tot 3 uur.

Het geeft Bas en mij de kans om iets te doen wat we nog nooit eerder deden; rustig kijken waar ons plekje zich bevindt.
Maar eerst besluiten we alvast te reserveren bij het restaurant. Het is vandaag Schnitzeldag, dus 1 keer raden wat we vanavond eten. 😁

Als we het restaurant binnen lopen om te reserveren, kijkt een man, die onderuit gezakt zit op een stoel, ons geïnteresseerd aan. Ik kan niet opmaken of het hier om een vaste gast gaat, die hier kind aan huis is of iemand die hier werkt.
Dus ik vraag hem waar we kunnen reserveren. En voeg er voor de zekerheid nog de vraag aan toe; of bent u ook een gast?
Als we doorlopen naar de plek die de man ons aanwijst, kijkt Bas me meewarig aan en vraagt of ik niet gezien had dat hij kokskleren aanhad? 🤣 Ik hou het maar op de warmte, maar volgens Bas heb ik nu echt een bril nodig. En een gehoorapparaat. Want ik schijn voortdurend van alles te horen wat niet gezegd wordt of niet wat wél gezegd wordt.

Als we na het maken van de reservering naar onze plek toelopen, blijkt deze opnieuw groot en makkelijk bereikbaar te zijn. We willen daarna net wat gaan drinken op een terras, als het alweer 3 uur is.
Gelukkig is Fred, ondanks de hitte (bij aankomst 35 graden 😅) voldoende afgekoeld en start weer direct.

Als Fred op zijn plek staat, met de airco lekker aan, drinken we alsnog een drankje op het terras. Daar blijkt dat de blouse van Bas inmiddels ook airco heeft; een paar grote scheuren prijken onder zijn arm. Het wordt tijd dat we binnenkort nieuwe halen in Kroatië. 😄

'S avonds eten we dus...Schnitzel. en die zijn groot. Voor mij veel te groot. Ik laat de helft liggen. En ook de helft van mijn glas wijn laat ik staan. Misschien wordt het gewoon weer tijd voor ouderwetse Hollandse kost.

Morgen nog 1 camping en dan is het Italië avontuur echt voorbij.
Het was heerlijk en toch ook weer fijn om naar huis te gaan.

Geschreven door Esthers.camperreizen