Of ik lekker geslapen heb? Onze buurman en ik zijn na gisterenavond natuurlijk besties. Ik zeg dat ik goed geslapen heb en stel hem dezelfde vraag. Heerlijk buiten geslapen is zijn antwoord. Vanwege de hitte. Heb je een camper van 9 ton en dan slaap je het liefste buiten.

Vandaag staat een boottochtje op het programma. Een vervoermiddel waar we Noof nog niet eerder mee verplaatst hebben. Benieuwd wat ze ervan vindt.
Nou, best dus. Zoals ze zoveel wel prima vindt. Zolang de baasjes zelf er maar bij zijn, is het allemaal okay.

De eerste stop is Magadino. Slechts tien minuten varen vanaf onze camping. Zodra we daar voet aan wal zetten, wil ik eigenlijk gelijk de boot weer op stappen, voor de volgende stop.
Het lijkt wel een spookstad, zo rustig is het hier.
Uiteindelijk houden we het er een uur vol, waarin we zoveel doen als op een bankje wachten tot we weer verder kunnen.

De volgende halte is Locarno. Hier is gelukkig meer leven in de brouwerij. Sterker nog, men is druk bezig om het jaarlijkse filmfestival voor te bereiden, dat morgen begint. Een van de kleinste filmfestivals ter wereld, waarbij schrijver en regisseur vaak één en dezelfde zijn en waarbij de films niet in aanmerking komen voor het predikaat kaskraker, maar meer om politieke kwesties aan de kaak te stellen.

Als we op het centrale plein aankomen, staan daar honderden stoelen opgesteld voor een enorm scherm. Diverse crewleden zijn bezig met de laatste voorbereidingen voor dit tiendaagse festijn.
We strijken neer op een terrasje langs het stoelenspektakel, om wat te eten en te drinken.

Onze vraag om cappucino wordt beantwoord met de mooiste koffie die we tot nu toe gedronken hebben. Daarna willen we graag Tiramusu. En Spumante. De ober kijkt ons verschrikt aan. Ondanks dat het op de kaart staat, weet hij niet of we nog Tiramisu kunnen krijgen. Hij gaat het vragen. Hoofdschuddend komt hij terug. Nee, het is te laat voor Tiramisu. En het wijnhuis dat de Spumante maakt, is ermee opgehouden. De apfelstrüdel dan, proberen we hoopvol. Nee, daar is het ook geen tijd meer voor. Wonderlijk restaurant. Dan maar prosecco en 1 taco om te delen. Blijkbaar zijn we tegen de tijd dat die arriveert zo hongerig, dat we de foto van de taco vergeten te maken.

We slenteren nog wat langs de winkels, nemen opnieuw complimenten in ontvangst over onze mooie hond en lopen dan weer richting haven om de boot terug te nemen.

Als diner eten we gehaktballen in satésaus en brood. Hadden we nog lekker in Fred zijn koude vriezerbuikje liggen.
Bas heeft inmiddels ook hier de Hugo ontdekt. Evenals wat lekkere witte wijn en bier. Ik realiseer me ineens dat we al de hele vakantie buiten eten. Genieten!

Aan het einde van de dag mag Bas van mij het dak op. Letterlijk. Om er nog wat restjes Italië vanaf te vegen.
De oplettende kijker zal op de foto die ik daar van nam, twee dingen constateren; 1. Bas zijn buik is een klein beetje verbrand en 2. Mijn washandje hangt nu aan de waslijn in plaats van over de spiegel van Fred. Toch nog wat geleerd deze vakantie. 😁

Geschreven door Esthers.camperreizen