Ik kreeg parfum van een wildvreemde (zou het een hint zijn 😁) en maakte foto's van babywolfjes en een arrenslee, die ondersteboven hing en waar de kerstman en de rendieren vanaf waren gevallen.

Als Bas 's ochtends Nova uitlaat, loopt een man hem tegemoet, die hetzelfde doet met zijn poes. Deze poes wil hij graag met Nova kennis laten maken (ik verzin het niet 🤣)
Nova, die thuis alle poezen tijdens haar wandeling verjaagt, wil daar niets van weten en Bas manoeuvreert haar gauw naar de andere kant. Maar de man begrijpt de hint niet en wandelt door, richting Nova. Hij moedigt zijn poes aan om naar Noof toe te gaan, alsof hij er van overtuigt is dat ze de beste vriendjes zullen worden.
Snel wandelt Bas door, om onze viervoeter uit te laten. Ver weg van de poezenman.
Maar als hij terugkomt van zijn wandeling, staat de man er nog steeds. Bas sneakt snel om hem heen en maakt een omweg om het toiletgebouw.
Als hij even later weer met Nova bij de camper zit, wandelt de man, met poes, langs en begint opnieuw uitbundig met zijn poes te praten; kijk, daar is dat leuke hondje weer. Geheel tegen haar natuur in, reageert Noof.. niet en lopen man en poes daarna teleurgesteld door.

De Zwitserse camping gasten, die ons al 2 dagen volstrekt negeren, zijn vandaag ineens allemaal allervriendelijkst. Alsof ze voelen dat we weg gaan.
Tijd om naar Italië te vertrekken.

Het aanwijzingen geven bij het wegrijden, gaat supersoepel, nu Bas en ik hier afspraken over hebben gemaakt. Ik sta niet langer in zijn dode hoek en hij snapt mijn gebaren. Alleen een beetje jammer dat ik precies aan de kant ging staan waar hij toch al vrij zicht had ipv aan de kant waar hij niets kon zien, merkt hij droogjes op als ik enthousiast instap en zeg hoe goed dit ging.

1 minuut nadat we zijn weg gereden, horen we geschuif, gevolgd door een doffe plof. Ik kijk achterom en zie hoe ons ronde afdekblad voor de wasbak, die we tevens als dienblad voor ons tafeltje gebruiken, in 2 stukken op de grond ligt. Gelukkig hebben we ducted tape bij ons.

De weg naar de volgende camping is prachtig. Maar ik heb er weinig oog voor. Steile berg op en af, met een volgeladen Fred, die motorisch gezien nogal een verleden heeft. En wegwerkzaamheden op de berg zelf, waarbij maar 1 rijstrook gebruikt mag worden. Het is allemaal goed voor het oefenen van hellingproefvaardigheden, maar slecht voor mijn stressniveau. En ik rijd niet eens zelf.

Gelukkig hoeven we niet om te rijden. Iets wat dreigde te gebeuren toen de camper navigatie er ineens 3 kwartier langer over deed dan die op mijn telefoon. Gelukkig ontdekten we het op tijd en konden we alsnog het juiste adres invoeren.

De incheck bij de receptie heeft nog nooit zo lang geduurd. Ik ben weliswaar gelijk aan de buurt, maar er moet veel afgevinkt worden en de lijst met regels is eindeloos. Ik krijg em ook mee op papier. Een greep uit het reglement; Het voeren van zwanen is verboden (ze kunnen gevaarlijk worden, staat erbij), de, gescheiden, afvalverzameling wordt met video bewaakt (om ervoor te zorgen dat je je glas niet stiekem bij het restafval gooit?) In de buurt van installaties (geen idee welke, dat zegt het reglement niet) is het verboden over lava voeten te springen (werkelijk geen idee, zo staat het er letterlijk. Spelletje de vloer is lava, mag niet misschien?) In het zwembad duiken indien één of meer lichaamsdelen besprenkeld zijn met oliën of cremes, inclusief kleurstoffen in het haar, mag niet zonder vooraf te douchen. Dus goede watervaste zonnebrand gebruiken en mijn haar is afgelopen dinsdag bijgeverft, zou dat al wel mogen? 🤪 Kleren in het zwembad gooien mag ook niet. Balen! Evenals het duiken van de rand van het zwembad en let op, hier komt het, want dit is heel specifiek; met of zonder aanloop of achterwaartse duiken.

Het reglement wordt afgesloten met de volgende mededeling; Elk gedrag dat in strijd is met wat in het reglement staat vermeld, zal leiden tot onmiddellijke uitzetting uit het complex. Fijne feestdagen! Het management.

De plek waar we staan is ruim, maar niet lang. Dat betekent dat Fred er, met uitgeklapt fietsrekje, net in de lengte kan staan. Tijdens het achteruit inparkeren trekken we bijna een tentje met ons mee. Toch maar met de snuit vooruit dan maar. Als we staan en de zonneschermpjes vast zitten, ontdek ik dat we scheef staan. En dat is niet fijn slapen. Bas trekt een hoekje van het zonnescherm bij de voorruit los en ik probeer hem, met dicht raam en alle ramen afgeplakt met zonnescherm, te gebaren wat hij moet doen. Het lukt een soort van. De camper staat in elk geval niet meer zo schuin als de 10% berg die we vandaag met Fred beklommen.

Ik laat snel Noof uit. Althans, dat is de bedoeling. Maar nergens is gelegenheid om haar te laten plassen, laat staan poepen. Ja, op het grasveld voor andere campers. De elektronische armband die ik nodig heb om de camping te verlaten, zit nog in mijn tas. Die ik nu niet bij me heb. Nova drentelt gezellig achter me aan. Uiteindelijk doet ze een plas, op het grasveld bij een vakantiehuisje. Honden zijn niet toegestaan bij het vakantiehuisjesgedeelte, lees ik later. En vloeibaar afval moet met water gewassen worden, zo staat in het hondenreglement. Echt, ze hebben hier een speciaal reglement voor honden. Laat ik nou net geen gietertje water bij me hebben als ik Noof uitlaat.

Daarna wandelen we richting boulevard, die echt pal voor de camping ligt. Slechts gescheiden door een elektronisch hek, te openen met een armband, die ik nu wel bij me heb.
Direct bij de uitgang staat Bas' favoriet; een ijskraam.
Maar we drinken eerst een wijntje en delen een bruchetta.

Na nog nog een stukje lopen, besluiten we alvast te gaan eten. Dan hoeven we straks, als we weer bij Fred zijn, helemaal niets meer.
We ploffen neer bij een ander restaurantje aan zee. Een gintonic en lasagneflats wordt het. Waarbij dat laatste gelukkig veel beter smaakt dan het eruit ziet.

En dan wandelt een man met een Jacky het terras op. Een lóslopende Jacky. Die niet wegloopt en Nova reuze interessant vindt. En omgekeerd blijkt dat net zo. Een heuse vakantieliefde, zo lijkt het. Al is het van korte duur.

Dat vroeg eten een goede keuze was, blijkt niet veel later.
Als we bij Fred aan de koffie zitten, klinkt even verderop onheilspellend gerommel en steekt een harde wind op, zoals we die ook uit Kroatië kennen.

Terwijl wij snel alle spullen naar binnen loodsen, lijkt niemand om ons heen ons voorbeeld te volgen. We zitten nog geen vijf minuten binnen, als de hemel uitgebreid de was doet. Nu maar hopen dat de lekke zijwand van Fred het houdt.

Geschreven door Esthers.camperreizen