Dat ik midden in een gigantische drol trapte, Lange Frans de pakketbezorger was en ik beste vriendinnen was met een schrijfster, wiens naam ik ben vergeten.
Aldus een samenvatting van mijn droom van vannacht.

Die drol, die kan ik wel verklaren, want die leek verdacht veel op het modderspoor dat Fred gisteren achterliet. Maar wat Lange Frans en de schrijfster er verder toe doen...

Gisterenavond nog gebeld naar een prachtige camping in Zwitserland en de reservering was bijna rond, totdat ik vroeg of een hond ook toegestaan was. Niet dus.
De eigenaar was de beroerdste niet en tipte me over een nabijgelegen camping (letterlijk 300 meter verderop, zo bleek later)
Maar reserveren bleek niet mogelijk.
Als we de volgende dag in de voormiddag zouden komen, dan hadden we kans dat er nog wel plek was.

En dus staat het wekkertje vanmorgen om 6 uur. Want van Beieren naar Zwitserland is nog zeker zo'n 5 a 6 uur rijden en als we er in de voormiddag al willen zijn, dan is vroeg opstaan de enige logische keuze.

'Gelukkig' kan ik toch al voor geen meter slapen. Tot een uurtje of 12 is het een komen en gaan van auto's en als ik na een paar uur waak-slapen om half vijf echt klaarwakker ben, hoor ik om de haverklap een piep die ik niet duiden kan.
Gelukkig heeft Fred een mooi dakraam, pal boven mijn hoofd en kan ik het letterlijk licht zien worden.

Rond half 7 rijden we weg en met dank aan de behulpzame campingmedewerkers, die Freds moddersporen gisteren met grind hebben opgevuld, gaat dat moeiteloos.

De reis verloopt voorspoedig. Op 1 keer fout rijden na, door wegwerkzaamheden, kunnen we lekker door rijden. Zaterdag, een zwárte zaterdag (weet niet de hoeveelste, maar het was er 1): we merken er niets van. Geen file gezien.

Oh ja, er was ook nog iets met een vignet. Of beter gezegd: 2 vignetten.
Had ik, exact 1 kilometer voor de grens keurig een Zwitsers vignet bemachtigd, vraagt Bas me of ik ook een Oostenrijks vignet heb meegenomen?
Voordat je vanuit Duitsland naar Zwitserland kunt, moet je namelijk eerst wel een heel kwartier door Oostenrijk heen rijden. 😁
Dus wij er bij het volgende tankstation, 600 meter voor de OOSTENRIJKSE grens, weer vanaf voor sticker nummer 2.
Maar, bijkomend voordeel; bij het eerste tankstation was er een wasstraat, zodat Bas de hoefjes en het buikje van Fred even van de modder kan ontdoen.

Na het tanken blijkt vervolgens ook nog eens dat Fred ineens 2 keer zo lang met zijn brandstof doet. Blijkbaar was het inmiddels verholpen mankement ook de reden van zijn voorheen buitensporig hoge dieselverbruik.

Rond half 1 staan we bij de camping, waar ik, als ware hij Romeo, door een bejaarde man vanuit het bovenraam word toegesproken; de receptie gaat pas om 2 uur open. Of we maar even willen wachten? Ik zie prachtige plekken aan het water, die het wachten meer dan waard zijn, dus dat lijkt mij prima. Er is nog wel plek toch? Ja, Romeo verzekert me dat er nog plek is.
We hebben toch geen hond bij ons?
Eh, wel dus.

Pas dan dringt tot me door dat we bij de camping staan die ik gisteren als eerste gebeld had en waar geen honden toegestaan zijn.
Opnieuw is de eigenaar de beroerdste niet en vertelt ons dat we alleen maar 300 meter verder hoeven te rijden voor de camping waar honden wel toegestaan zijn.

Inmiddels is me trouwens duidelijk dat ook hier mondkapjes nog aan de orde van de dag zijn, al hoeft dat geen f2 masker te zijn. Dus ipv een Donald Duck bekkie, kan ik mijn 'gezellige' (en wasbare!) mondkapje weer om.

Een plek aan het meer? Nee, die zou ik wel voor volgend jaar kunnen reserveren. Nu zijn ze allemaal al vol.
Maar.. omdat we tot volgende week zondag blijven, heeft ze nog wel een ander mooi plekje voor ons.

Uiteindelijk blijken we dichterbij het water te staan dan we in Kroatië ooit gestaan hebben. Vanuit het keukenraam van Fred kan ik het meer zelfs met gemak zien.
En hier mogen we ruim een week blijven!

We zetten de stoelen neer, rollen de luifel uit en haken Nova aan haar buitenlijn.
En dan zien we iedereen om ons heen de tegenovergestelde bewegingen maken en valt ons op hoe donker de lucht is.
We laden alles maar weer in (wat met een camper gelukkig binnen 5 minuten gepiept is) en drinken binnen koffie.
De regen valt met bakken uit de hemel en dat blijft de rest van de dag zo.

Maar vanaf morgen breekt de zon door en lopen de temperaturen elke dag verder op. Nog een paar dagen en dan snakken we misschien wel naar een buitje. Voor vandaag dus nog even geen camping met fraai uitzicht foto's, maar morgen, beloofd!

Hoe dan ook, het is hier prachtig en er is meer dan genoeg te doen.
Al was het maar heel veel Zwitserse chocolade inslaan.

Geschreven door Esthers.camperreizen