Opnieuw een grijze dag, met van tijd tot tijd wat regen.
We nemen uitgebreid de tijd om te douchen, ontbijten en voor een paar potjes 31-en.
Dat ontbijt bestaat onder andere uit 12 donuts, wat voor grote consternatie bij het parkwinkeltje zorgt. (U wilt de héle doos?!)

Rond half 2 is het droog en gaan we voor poging nummer 2 naar de kabelbaan.
Waar we ook een 2e poging toe wagen is een reservering in het Panorama restaurant.
Deze reservering stond eigenlijk voor dag 1 op de planning, maar omdat het toch eventjes lopen is en er 's avonds regen was voorspeld, kozen we toen voor een restaurant dat dichterbij lag (en dankzij die keuze kregen we gratis drank 😊)

Het is de eerste keer dat we Nova meenemen in een kabelbaan.
Benieuwd hoe ze het vindt.
Maar ook dit vindt onze viervoeter prima. Waar ze niet zo blij mee is, is dat we niet met z'n allen in 1 gondeltje zitten. En als ze doorheeft dat de rest wel in de buurt is, maar voor haar letterlijk onbereikbaar, zet ze het dan toch maar weer even op een janken.

Na een minuut of 10 staan we allemaal beneden.
Demi heeft haar zinnen gezet op de beklimming van een kerkje en ruïne.
Heel wat traptredes en mooie uitzichten later, gaan we op zoek naar een café of terras om even iets te drinken.
Natuurlijk worden er eerst nog de nodige souvenir winkeltjes bezocht en fungeert Demi als onze plaatselijke bank omdat je hier alleen maar contant kunt betalen.

Vervolgens blijkt het vinden van een locatie om met z'n zevenen wat te drinken, nog best een uitdaging.
Nadat Max eindelijk zijn felbegeerde typische Duitse bierbeker, waar er nog maar eentje van in de betreffende winkel is, heeft gevonden, vinden we alsnog een plekje, pal naast de watervallen van Saarburg. Sanne drinkt heerlijke rosé, waarvan we gewoon moeten weten welke het is. Het blijkt gewoon Hugo rosé te zijn. 😁

De dag vliegt voorbij en voor we er erg in hebben, is het alweer tijd om met de kabelbaan omhoog en richting restaurant te gaan.

We gaan collectief aan de cocktail. Behalve Max. Die is zwaar verliefd is geworden op Duits bier.
Tijdens het wachten op het eten gaan de kids weer even met de rodelbaan, die naast het restaurant ligt.
Ondertussen spreken Bas en ik 1 van de Nederlandse eigenaren van dit restaurant.
Hij vertelt ons dat hij, zijn vriend, ouders en zus dit restaurant ruim een jaar geleden overgenomen hebben van Landal.
Dat de opening met 2 maanden werd uitgesteld ivm de 1e lockdown.
Ze in het hoogseizoen 7 dagen per week, 12 uur per dag, gedurende 8 weken non stop werken. En dat er vervolgens een 2e lockdown kwam, die 7 maanden duurde.
Onvoorstelbaar dat deze mensen er nog zo fris bij lopen en zoveel plezier in hun werk hebben. En dat het in Nederlandse handen is, verklaart ook gelijk de frikadel speciaal.

Het eten smaakt heerlijk. En als Bas vraagt naar de plaatselijke wijn, wordt daar uitgebreid op in gegaan.
Zo uitgebreid en enthousiast, dat we spontaan besluiten de volgende dag een wijn en likeurproeverij te boeken.

We sluiten het diner af met een Nobeltje.
Een likeur uit Ameland.
Naast het feit dat de eigenaren de makers van dit likeur persoonlijk kennen, zijn ze er zelf zo'n groot fan van dat ze het niet alleen schenken, maar er ook grote en kleine flessen van verkopen.
3 keer raden waar wij het restaurant uiteindelijk mee verlaten...

Bas haalt even even ons Nespresso apparaat bij Freddie op, zodat we lekkere koffie met Nobeltjes kunnen drinken. En dan gaan we weer voor een ouderwets gezellige spelletjes avond.

Geschreven door Esthers.camperreizen