Na een korte, maar bijzonder leuke stop in Colmar, rijden we vanmorgen, iets over negenen, naar onze laatste bestemming deze vakantie; Saarburg!

De reis verloopt zeer voorspoedig, op een hele korte opstopping na. Omdat een Duitse meneer vóór ons niet begrijpt hoe het Franse tolpoortje werkt. Die verwarring begrijp ik wel. Want in elk land hebben ze daar andere oplossingen voor. Zo hebben Oostenrijk en Zwitserland vignetten, waarbij je die voor Zwitserland gelijk voor een heel jaar aanschaft (zodat we er de volgende vakantie net niets meer aan hebben)
Bij Oostenrijk moet je kiezen; 10 dagen, 2 maanden of een jaar. Omdat ik nog niet wist of we nog wat langer in Oostenrijk zouden blijven, voor de zekerheid het vignet van 2 maanden gekocht. We hebben er één dag gestaan. Italië kent tolwegen. Net als Frankrijk. Maar in Duitsland hoef je gelukkig weer niets te betalen.

De incheck op de camping gaat bijzonder vlot. Naast het feit dat zondag geen standaard incheckdag is, waardoor het erg rustig is bij de receptie, weten we de weg hier. Wat veel uitlegtijd scheelt.
Voor het zwembad hoeven we niet meer te reserveren, meldt de receptioniste. Dat was vorig jaar, vanwege corona, wel het geval. En je moest een week van tevoren reserveren, waar we pas bij aankomst achter kwamen, waardoor reserveren geen zin meer had.
Beetje jammer wel dat het een binnenzwembad is, met deze tropische temperaturen. Maar misschien is het bad wel niet verwarmd. Om de energierekening te temperen.
Mijn opzet, om onze camperplaats en het huisje van de kinderen zo dicht mogelijk bij elkaar te boeken, is dit keer wél geslaagd; de voortuin van onze plek, gaat letterlijk over in de achtertuin van het huisje.

Bas en ik gaan een drankje doen op het Nobeltje terras. Maar waar is de grote opblaasbare Nobel, die vorig jaar de ingang sierde?
Bij binnenkomst blijken de vorige eigenaren er gelukkig nog wel te zijn. Al herkennen ze ons natuurlijk niet. De eigenaar vraagt zelfs of we een tafeltje voor vier willen. Doelend op de twee tieners die achter ons staan en ik nog nooit van mijn leven heb gezien.
Het maakt niet uit. We bestellen wat te drinken en een bord friet. Het uitzicht is nog steeds waanzinnig en zowel de kabelbaan als de rodelbaan zijn nog altijd in gebruik.

De testlocatie is gelukkig weer gewoon een gamehal. Met wel 3 speelattributen erin, 1 grijp en 1 snoepautomaat.
Maar dat mag de pret niet drukken, want morgen komen de kinderen weer!

'S avonds wilen Bas en ik wat eten in het campingrestaurant. De ober vraagt door wie we bediend willen worden; Door Goa 'uld of door hem. Ik denk dat ik hem verkeerd versta en dat hij niet de parasitaire slang uit Stargate bedoelt, die zich hecht aan de hersenen en ruggengraat van grote dieren. Misschien is het de naam van een collega en kunnen we kiezen? Ik zeg maar gewoon ja. Daarop kijkt de ober uiterst verward en vraagt opnieuw of we door het fictieve wezen uit Stargate geholpen willen worden of door hem. Ik vraag hem wie hij met het eerste bedoelt. Daarop wijst hij naar een bordje op tafel met een QR code. Oh! Dat spreekt hij uit als Guar code. Prima, doe ons de QR code maar.
Omdat Bas en ik benieuwd zijn of de bestelling van 1 tafel wordt samengevoegd als je allebei iets via de code bestelt die bij die tafel hoort, bestelt Bas de drank en ik het eten.
Dan zien we ineens een soort Wall-e. Oftewel een bestelrobot, met de oren van een kat. Deze robot komt eten brengen en dient als rijdende trolley om lege borden op te halen. Supergrappig! Wij krijgen straks dus ook eten van Wall-e.

Als we na een half uur nog steeds alleen maar drankjes hebben, kijk ik eens hoe het staat met de rest van onze bestelling.
Oeps, er ging iets mis tijdens het verwerken van je bestelling staat er.
Ik loop naar de bar, waar een norse ober stoïcijns net doet of hij me niet ziet, terwijl hij zo hard mogelijk wijn in glazen giet.
Als de fles leeg is, moet hij toch even opkijken. Hij zucht geïrriteerd (bah, gasten); Ja?
Ik vertel hem van de mislukte bestelling en hij kijkt me aan alsof ik zelf mislukt ben. Daarna brult hij wat naar de keuken, waarna hij verder gaat met wijn inschenken. Het wordt geregeld, vraag ik hem nog. Jaha (en ga nu maar weer gauw zitten, zeurmens)

Een kwartier later is er nog geen sprake van eten. Ik schiet een andere ober aan, die het ook gaat vragen... aan de drukke meneer. Ik hoor iets dat hij net ook al gezegd heeft dat het er zo aankomt. Zucht, zucht. Wat een rotberoep heeft hij toch.

Een minuut of 5 later komt dan eindelijk ons eten. Met patat in plaats van de bestelde rijst. En 'gewoon' gebracht door een serveerster. Daarna komt de vriendelijke ober nog even langs om te zeggen dat hij het eten handmatig op onze rekening zet omdat dat ook niet goed was gegaan. Prima hoor. Een kwartier later staat er alleen nog maar een rekening open voor onze drankjes.
Als hij ons vraagt of alles naar wens is, geef ik aan dat het eten nog niet op de bon staat. Oh ja, gaat ie gelijk doen.

Naast me zegt Wall-e 'Uw bestelling is klaar' tegen de buren. Terwijl de ober die tafel juist aan het afruimen is. En, als het de bot te lang duurt; 'Uw bestelling wacht op u'. En vervolgens; 'Eet smakelijk en tot ziens.' Al zouden deze mensen wel net gaan eten in plaats van net klaar zijn, dan wordt ze met die 2e zin te verstaan gegeven dat ze snel door moeten eten en dan op kunnen hoepelen.

Om het vriendelijk af te sluiten, begint onze mechanische vriend een beetje te spinnen en roept dat het kietelt als ons buurmeisje over zijn oren aait.
Ik wil ook zo'n nors-blije nepkat!

Na het eten wil Bas graag een dubbele espresso. Voor de zekerheid bestellen we die maar weer ouderwets bij de ober. Maar nee, een dúbbele espresso, dat kan niet. (Een groter kopje pakken en 2 keer drukken behoort niet tot de standaarduitrusting van dit restaurant)

De dessertkaart is via de QR code niet meer in te zien. Niet door Bas en niet door mij. Ik vraag me af of dat toeval is of dat Wall-e dat digitaal geterroriseerd heeft. Misschien moet hij opgeladen worden.

Bas en ik lopen weer terug richting Fred. Waar Bas koffie zet en chocola voor ons pakt. Beide bestellingen komen foutloos en keurig op tijd.

Geschreven door Esthers.camperreizen