Vannacht heeft Noof bij Sanne geslapen en dat beviel ons allemaal goed.

Omdat we pas om kwart voor 12 hoeven in te checken voor de boot, hebben we alle tijd om eerst nog rustig te ontbijten op de camping.

Ik loop wel vast naar de receptie om uit te checken en te vragen of we tot 11 uur mogen blijven staan. Omdat de veerboot pas 's middags vertrekt.
Mijn Engels gaat echter blijkbaar per dag achteruit. Want ik krijg als antwoord dat als we vanavond pas willen vertrekken, we dan een dag bij moeten boeken.
Ik probeer het nog maar eens in andere bewoordingen en nu is het ineens geen enkel probleem om kosteloos een uurtje langer te blijven.

Als ik wil afrekenen, stuurt de receptioniste me 3 hokjes verder.
Hallo, daar ben ik weer! Zegt ze vrolijk, nadat zowel zij als ik 3 hokjes verder gelopen zijn.

Sanne wil graag nog even naar de winkel waar ik gisteren zo goed geslaagd ben. Maar die gaat uitgerekend vandaag pas om 4 uur open.

Bij ons ontbijt willen we graag ijskoffie. We krijgen 2 opties voorgeschoteld, waarvan er 1 warm is?
Als we voor optie 1 gaat, zet de barista 6 aparte espresso's en mixed deze per kopje met...ijsblokjes. 10 minuten later hebben we met ijsblokjes gekoelde koffie. Zonder suiker. Geen bal aan. Behalve voor Bas dan, want die houdt van alles waar koffie in zit.
Gelukkig smaakt het ontbijt beter.

Dan is het tijd om afscheid te nemen van deze camping en rijden we richting haven.
Verwachte aankomsttijd 11.45, zegt de navigatie.
Ik schrik me rot. We moeten uiterlijk een half uur van tevoren inchecken. En dat gaan we dus op de minuut nauwkeurig redden, maar dan is de zoektocht naar wáár we moeten inchecken, niet meegerekend.

Bas rijdt stevig door, met eerbied voor de diverse snelheidscamera's en smokkelt 3 minuten voor ons.
Gelukkig zie ik bij aankomst gelijk het hokje van de maatschappij waar we mee varen en Bas parkeert Freek bijna in het loket.
Nee, hier moeten we niet zijn, zegt de dame achter het raam. We moeten die kant op. Naar 1.
Het is ons niet geheel duidelijk wat onder 1 verstaan wordt en dus rijden we op goed geluk een kant op en stoppen bij een soort douane hokje.

Which company? Wil de man die daarachter zit, weten. Ik denk dat hij op de naam van ons gezelschap doelt en brul heel hard 'Tieland!' Door het raam. Bas begrijpt wel dat de man bedoelt met welke maatschappij we varen, maar heeft geen idee (ook al heb ik dit 5 minuten geleden nog 3 keer geroepen en stond het met koeienletters op het loket) en kijkt ons vragend aan. Alleen Sanne heeft het verlossende antwoord en probeert Blu Navy te roepen, tussen 2 tetterende ouders door.

Ook het oprijden op de boot gaat enigszins chaotisch.
Pas op het laatst krijgen we te horen dat de spiegel aan de bestuurderskant ingeklapt moet worden. Daardoor is Bas zijn focus volledig op links, terwijl ik de rechterspiegel steeds dichterbij de camper naast ons zie komen en heel hard 'Bas!' Gil. We missen em op een haar na, om 2 seconden later bijna in innige omhelzing met de spiegel van diezelfde camper te liggen.

We staan zo strak geparkeerd, dat Sanne en ik nog maar net aan onze kant kunnen uitstappen. Gelukkig heeft Nova een schuifdeur.
Vervolgens wil ik voor de zekerheid ook de rechterspiegel inklappen, maar dat is volgens Bas niet de bedoeling.
Van hem moeten we snel doorlopen, in een richting waar we geen kant op kunnen.
Dan brul ik nog iets over handrem en deur op slot en kunnen we eindelijk naar het dek lopen. We zijn al bij de trap als Bas zich bedenkt dat zijn telefoon nog in Freek ligt.

Op het dek vindt een Italiaanse man het een goed idee om een sigaar op te steken bij de battery locker. Het helpt waarschijnlijk niet echt dat explosiegevaar er in het Nederlands op staat
Bas probeert de aandacht van hem te trekken, maar deze man nrgrert Bas op alle mogelijke manieren. Althans, zo lijkt het.
Ik sta op. Tik hem op zijn schouder en draai hem naar de deur waar het verbodsbord op staat. De man schrikt zichtbaar en maakt gelijk zijn sigaar uit.

Een uur later rijden we de boot alweer af en rijden naar de camping.
We kunnen nog niet op onze plek want het is nog geen 4 uur.
De receptionist checkt ons al wel vast in en laat ons onze plek zien.
Die is gewoon leeg, dus waarom we nou nog 2 uur moeten wachten om er op te mogen?

Dan maar vast de camping en het nabijgelegen strand verkennen. Wat is het hier mooi!
We ploffen neer bij een strandtentje, waar Sanne om Limoncello vraagt. Die is er pas om 4 uur. Net als de meloen, die Bas bij zijn ham wil.
Ook al om 4 uur? Misschien moet de leverancier ook onze campingplek openen?

Voor het diner moet gereserveerd worden, geeft de ober aan.
Dat willen we graag doen. Maar dat gaat niet, want dat moeten we bij de kok doen. En de kok, die is er vandaag niet.
Als ik bij wijze van grapje vraag of hij ook alleen kan eten als de kok er is, knikt hij bevestigend. Ik vraag me af of hij óók een grapje maakt.

Dan gaan we vanavond maar voor de kip met patat. Want dinsdag, dan komt er een foodtruck met ter plekke gegaarde halve kippen.
En lekker dat die zijn!

'S avonds laten we Noof nog even lekker vrij rennen op het speciale hondenuitlaatveldje, waar verder helemaal niemand is.
De kippenboer, die met zijn vrouw voorbij komt rijden, zwaait ons vrolijk uit. Wat een beetje fooi al niet kan doen.

Voor morgen hebben we een auto gehuurd, want dat kost schijnbaar net zoveel als een taxirit.
En dan de rest van Elba maar eens verkennen.
Op zoek naar de villa waar Napoleon 'gevangen' zat, bijvoorbeeld. En ik heb het gecheckt; de villa is morgen open. 😁

Geschreven door Esthers.camperreizen