Een lekke zijwand voor Fred, een auto met een kapotte brandstofpomp en mijn moeder in het ziekenhuis.

Deze vakantie begint op z'n zachtst gezegd ietwat chaotisch.

Dat ik op de dag van vertrek om half 12 ook nog even een een bezoekje aan een arts breng, de weg daar naartoe blijkt te zijn afgesloten én mijn autootje in plaats van 12 uur, pas 1 uur klaar is, helpt ook niet echt mee aan een rustige voorbereiding.

Gelukkig staan de tassen (zie foto) inmiddels allemaal al in Fred en gris ik, dankzij 1 van mijn vele vinklijstjes, nog net op tijd de melkopschuimer mee. Want hé, een vakantie zonder kopje koffie met havermelk, is natuurlijk geen vakantie.

Na een paar uurtjes rijden, komt gelukkig het verlossende bericht dat de operatie van mijn moeder is geslaagd.
We passeren een vrachtwagen, met als tekst; Wichtig ist nicht wohin. Wichtig ist mit wem. En zo is het maar net. Het gaat er niet om waar je naartoe gaat. Maar met wie. Of dat nou fysiek is of in gedachten. Ik neem een heleboel lieve mensen met me mee.

Als we dan ook nog, net voordat de receptie sluit, komen aanrijden, we het buitenrestaurant voor ons alleen hebben en het eten uns sehr gut smeckt, dan rest ons alleen nog maar een korte wandeling met ons harige monster, voordat we heerlijk neerploffen in onze camper. Nu nog in, maar hopelijk worden de temperaturen snel wat hoger, zodat we er ook weer voor kunnen zitten.

Voor vanavond wordt het een vroeg 'Oogjes dicht en snaveltjes toe' Dag lieve mensen! 😴

Geschreven door Esthers.camperreizen