Na een lang weekend vrijwel niets doen, moeten we die maandag echt aan de bak.
De woonkamer moet leeg ivm een vloer renovatie.
Gelukkig hebben we een paar extra sterke armen, in de vorm van onze jongste en de vriend van onze dochter.

Op de terugweg presteert Nova het om over de bank heen te springen, in een soort van ultieme poging alsnog op de schoot van het baasje te belanden.
Het mislukt jammerlijk en opnieuw bungelt ze een soort van aan een galgje.

Na haar van een wisse dood gered te hebben, gaat ze zuchtend op de bank liggen; dit is het dan: de rest van haar leven zal een aaneenschakeling zijn van nieuwe plaatsen waar ze naartoe gebracht zal worden door dit enorme gevaarte.

Slechts een uurtje later dan begroot is de woonkamer leeg en rijden we met 3 auto's naar ons nieuwe onderkomen voor de komende week. Maar dan ouderwets in een huisje. Ik mis Freddie nu al. Met kapot raam en lekkend toilet en al.

Eenmaal aangekomen, doet de Tieland chaotica weer haar intrede.
Bas ontdoet zichzelf per abuis vakkundig van zijn suikercensor, zodat hij gelijk weer terug naar huis kan.
Sanne en ik halen 'wel even' boodschappen.
Het is een ritje van 10 minuten, maar we presteren het om er een half uur over te doen. Iets met een vriendin in nood, een auto waar brandstof in moet en afgeleidheid in zijn algemeenheid.

Op de parkeerplaats vliegen Sanne en ik elkaar gezellig in de stressharen.
Ik omdat het schema van kroost en aanhang weer eens gewijzigd is (van met z'n allen op pad naar met z'n allen in ons huisje) en Sanne vanwege mijn reactie op deze wisseling.

In de supermarkt pikt Sanne er precies het mandje uit waarvan het handvat het na 2 meter lopen begeeft en kibbelen dochterlief en ik lekker door tot aan het spaghettischap. Ondertussen wordt Sanne belaagd door telefoontjes van haar vader en belt Tom, die nog thuis is om zijn kleding in te pakken, me met de vraag waar de tassen staan. (In het hok..ergens)

Spontaan neem ik een oranje hup Holland hup sporttas mee die ik toevallig in de supermarkt spot (kan Tom zijn kleding in elk geval op de terugweg in een tas doen, want dat 'ergens' in een hok is onvindbaar) en shoppen Sanne en ik vervolgens alles wat niet op het lijstje staat, maar we wel nodig hebben.

Als we uitgewinkeld zijn besluiten we de sporttas als transportmiddel naar de auto te gebruiken en zijn we zolang bezig met inpakken dat het bonnetje waarmee je de winkel kunt verlaten, niet meer werkt.

We zijn halverwege de camping, op weg naar ons huisje, als Tom aangeeft in de buurt te zijn. Tom kent hier de weg nog niet en heeft bovendien allemaal kleding die nog mee moet. En auto's, die zijn verboden naar het huisje te rijden. Behalve op de dag van aankomst dan.
En dus maken we weer rechtsomkeer om Tom bij de ingang op te halen.

Ruim anderhalf uur later komen we aan, met Tom. Ik zie onze medevakantiegangers, die ons vanaf aankomst tot nu hebben gadegeslagen, hardop denken; komen die hier nou voor hun vakantie?

Geschreven door Esthers.camperreizen