Als we 's ochtends vertrekken, worden we aller hartelijkst uitgezwaaid door onze Franse buren.

Na opnieuw een voorspoedige reis arriveren we iets over twaalven op de camping in Duitsland.
De rest van de familie komt later die dag en dus haal ik de sleutel 'even' op.

In mijn beste Duits vertel ik over onze reservering, als de receptioniste me onderbreekt dat ze gewoon Nederlands spreekt.
80% van de parkgasten zijn blijkbaar Nederlands.

De sleutel alvast ophalen? Nee, dat kan pas om 1 uur.
Maar we kunnen de camper toch al wel op z'n plek zetten? Nee, 1 uur.

Bas en ik besluiten dan maar vast een drankje te drinken en lopen richting bistro.
Bij aankomst zien we een schaaltje aangebroken bittergarnituur staan, met daarbij...frikadellen! Hollandser kan het niet en Bas en ik bestellen allebei een frikadel speciaal.

Iets na enen ga ik voor sleutelpoging nummer 2.
Nee, die kan ik nog niet krijgen. Om 3 uur pas. Huh? Maar die dame die zo goed Nederlands sprak, gaf 1 uur aan.
Ja, 1 uur voor de cámping. Een sleutel voor de camping? Voor de kampeerplaats heb je toch geen sleutel nodig?
Het blijkt om de token van de slagboom te gaan en de sleutel van het huisje kan echt pas om 3 uur opgehaald worden.

Bas en ik verkennen de camping alvast wat en komen erachter dat huisje en campingplaats naast elkaar niet betekent dat je er zo naartoe kunt lopen. Het huisjesgedeelte is namelijk afgeschermd door een enorm dichtbegroeide struiken- en bomenpartij.
Uiteindelijk blijkt dat we via de achtertuin van het huisje alsnog via een vluchtroute snel naar elkaar toe kunnen.

Nog een wandeling later ontdekken we een lege camperplaats met een fantastisch uitzicht op het dal.
Iets verder bij het huisje vandaan, maar zo mooi, dat we besluiten bij de receptie na te vragen of we de camper kunnen verplaatsen. Dan worden we aangesproken door een medelander. Of we weten dat honden hier niet toegestaan zijn? Helemaal geen dieren op dit gedeelte trouwens?
Het blijkt dat een bordje dat wij aanzagen voor verboden voor honden om te poepen, een geheel verbodsverbod voor honden is.

Om kwart voor 3 sta ik weer bij de receptie, maar dan voor een andere vraag. En ach, nu ik er toch ben..
Nee, nog een kwartiertje wachten mevrouw.
Stipt om 3 uur komt er warempel een speciaal loket voor het afhalen van sleutels en krijg ik de onze eindelijk mee.

Vervolgens komen kort na elkaar de kinderen aan (geen kinderen en aanhang, voor ons voelen ze gewoon allemaal als onze kinderen) en realiseert Nova zich dat de scheiding gelukkig tijdelijk was.

Wat dan volgt is weer helemaal als vanouds; een supergezellige avond uit eten, waar we gratis drank krijgen die over is van een verkeerde bestelling en we bij wijze van spreke de lichten uitdoen.

Daarna met z'n allen naar het huisje voor muziek en nog veel meer gezelligheid.

En het bleef nog lang onrustig...

Geschreven door Esthers.camperreizen