Kroatië verwelkomt ons met heerlijk weer op deze vertrekdag.
En dat komt goed uit, want we willen nog een poging wagen om te karten. In Pula is namelijk niet alleen het vliegveld, maar ook een kartbaan.

Om 9 uur bij de auto, hebben we gisteravond afgesproken. Om de koffers in te laden.
Om tien voor 9 is er nog geen teken van Tom. De rest is al zo goed als klaar.
Tom heeft door diverse wekkers heen geslapen (voor zijn werk zet hij er zelfs 11, heeft hij vandaag geteld 😁)
Zijn koffer is nog niet gepakt en zijn kamer is 1 grote chaos.

Toch presteert hij het om zich, redelijk onbewogen, niet alleen aan te kleden in die 10 minuten, maar ook om zijn koffer te pakken en kamer op te ruimen.
Ik doe het hem niet na.
Uiteindelijk staat hij nog eerder bij de auto dan de rest. 🤣

Als de auto volgepakt is, lopen we voor de laatste keer naar het centrum. Om te ontbijten bij ons favoriete ontbijtrestaurant.
Waar we weer vakkundig door al het personeel worden genegeerd, totdat we zitten.

Het bakkertje met Bas zijn creme pita, vinden we alsnog als we naar het restaurant wandelen. Maar we laten em voor wat het is.
Hebben we een goede reden om hier nog eens terug te komen. Ooit.
Ook de oorbellen die ik van Bas voor mijn verjaardag mag uitzoeken, heb ik niet kunnen vinden. Dat wordt dan in Nederland.

De kartbaan in Pula is gelukkig wel open.
Tom rijdt 2 'heats'. En als hij uitgestapt is, wil iemand weten welk vermogen zijn kart heeft. Vanwege de snelheid. Gewoon dezelfde als de rest, antwoord Tom.
Max heeft gisteren in Poreç alvast een foto van Tom als winnaar op het podium gemaakt. Dus blijkbaar had hij een vooruitziende blik. 😁

En dan is het toch echt tijd geworden om afscheid te nemen van Kroatië.
We shoppen nog wat in de tax free winkel en zowaar, daar vind ik dé perfecte hangers. Bas vindt dat daar ook nog een ketting bij moet en ook die vind ik daar.
Wat een prachtige afsluiting.

Het vinden van de juiste gate is nog een uitdaging.
Er zijn maar 4 gates, die ook nog eens naast elkaar zitten. Maar het bord geeft niet aan welke van de 4 we moeten hebben. En we hebben maar een kwartier om te boarden, vanaf het moment dat de gate opengaat.
2 minuten voor het boarden start, horen we dat het gate 3 wordt. De Kroaten houden wel van een beetje spanning.

De reis verloopt zeer voorspoedig en een kleine 2 uur later, landen we in Rotterdam.
Marijn haalt Sanne op. Max en Demi gaan met het OV naar Den Bosch en onze taxi is er al een half uur eerder, dus we hoeven niet te wachten.

Als we weer thuis zijn, maak ik snel nog even een foto van de oude witte broek die Bas aanheeft.
In navolging van zijn blouse, heeft hij nu ook een broek met airco.
De nieuwe kleding is precies op tijd gekocht.

Lieve kinderen, allemaal!
Dit is het eind van het Kroatië verhaal
Het was een cadeautje, elke dag weer.
En wie weet gaan we ooit nog wel een keer.
❤

Geschreven door Esthers.camperreizen