Vandaag ben ik al ver voor mijn wekker wakker. Heerlijk, want dan heb ik heerlijk even een momentje om rustig aan mijn dag te beginnen.
Dan heb ik echter buiten de schoonmaker gerekend. Want als ik de toiletten wil binnen lopen, staat een man daar ijverig met zijn hogedrukreiniger de vloeren te desinfecteren.
Dan eerst maar even naar de douche. Maar als ik daar sta, hoor ik de hogedrukreiniger wel erg dichtbij. Nog net voordat ik natte voeten krijg, kan ik uit het douchehokje ontsnappen.
Dan maar naar de wastafels om me op te maken. Ik sta daar net lekker zen in een hoek, als diezelfde schoonmaker, zonder te kijken, met zijn waterstofzuiger de hoek om sjeest, om de vloeren droog te maken. Ik kan nog net opzij springen, voordat roterende borstels mijn voeten van een ongewenste massage voorzien.
De beste man verontschuldigt zich en gaat gauw de andere kant op. Waarbij hij bijna met zijn apparaat over de voeten van iemand anders borstelt.

Ook Bas en Sanne hebben geen rustig begin van de dag. Want mijn wekker, waarvan ik dacht deze op 8 uur gezet te hebben, stond op half 8.
Nou ja, zijn we tenminste allemaal op tijd wakker.

Voor de vorm loop ik nog even naar de receptie, om te vragen of ik nog iets moet betalen. Bij mijn weten niet, want dit hele verblijf moest vooruit betaald worden.
Als de receptionist mij nog een rekening presenteert, ben ik dan ook uiterst verbaasd.
Totdat ik me realiseer dat hij gelijk heeft. Voor deze camping moest je alleen een aanbetaling doen. Bij elke camping is dit weer anders en we hebben er inmiddels al heel wat gehad. 😅

Keurig op tijd rijden we richting haven, waar een vriendelijk crew lid ons direct naar de juiste terminal verwijst. Dat Sanne nu, zonder inmenging van haar ouders, Blu Navy zegt ipv dat ik Tieland! brul, heeft daar ongetwijfeld iets mee te maken.

Gisterenavond deed ik nog een schietgebedje, dat we redelijk vooraan en aan de buitenkant op de boot zouden staan.
En verrek, al komen we zeker niet als eerste in de haven aan, we staan helmaal vooraan en helemaal rechts! Uitstappen gaat dus supersoepel.

Omdat het buiten erg fris is en donkere wolken zich samenpakken, besluiten we binnen te zitten. Maar honden mogen niet in het binnen zitgedeelte.
Gelukkig is er nog net een ruim bankje voor 3 personen en een hondje, in de gang. Pal naast de toiletten. Waar nog een ketting voor zit als we wegvaren, maar die snel daarna open gaat. Aan weerszijden hebben we prullenbakken en het restaurant is voor onze neus, zodat Bas en Sanne snel wat ontbijt kunnen halen.
Als snel begint het te regenen en te bliksemen bij Elba. Terwijl wij de afgelopen dagen juist prachtig weer hadden.
Het lijkt erop dat de goden ons gunstig gezind zijn.

Als na een uurtje veel mensen naar beneden wandelen en de boot voelbaar vaart vermindert, krijg ik het op mijn heupen. We staan immers helemaal vooraan en moeten dus ook als eerste klaar zitten als we aanleggen. Anders ontstaat er direct filevorming achter ons.
Zoals wel vaker gaan Bas en Sanne maar weer gedwee mee in mijn gestress. We zitten er al helemaal klaar voor, als blijkt dat het nog zeker een kwartier duurt.

Voor onze neus staat met koeienletters aangegeven dat roken ook hier verboden is.
Naast onze bus steekt een crewlid een sigaret op.
Als we weer aangemeerd zijn, regent het inmiddels behoorlijk hard. Zelfs zo hard dat veel auto's op enig moment even stil staan op de vluchtstrook. De temperatuur geeft 16 graden aan.

Na ongeveer een uur klaart het op en daarmee schiet ook de temperatuur ineens de hoogte in.
Als we bij de camping gearriveerd zijn, is het zelfs bijna 30 graden.
Maar omdat er een harde en koude wind staat, staan we toch nog te bibberen bij de receptie.

Ondanks dat Hu een grote camping organisatie is, gaat het inchecken bijzonder traag en onlogisch.
Als we bijna aan de beurt zijn, krijgen we ineens een bonnetje met een nummer.
Het maakt geen enkel verschil, want iedereen staat al keurig in de rij.

Bij de reservering heb ik gevraagd om een ruime en makkelijk toegankelijke plek.
De vorige keer dat we hier waren, hadden we die ook, dus dat komt helemaal goed.

Maar als we bij de plek aankomen, blijkt dat we eerst met een bocht om een plek met een tentje heen moeten manoeuvreren, waarna we Freek om een boom moeten vouwen, die midden op ons plekje staat.

Ik loop maar weer naar de receptie, waar een vriendelijk crew lid me een taxi terug aanbiedt in zijn golfkarretje.
Daarna gebaart hij Bas om achter hem aan te rijden, naar een andere plek.
Als hij die aanwijst, lijkt deze mega schuin te staan en ik wil hem al bijna door laten rijden, als ik de duimen van Bas en Sanne de lucht in zie gaan.
Als we uiteindelijk geïnstalleerd zijn, heeft Freek nog nooit zo recht gestaan.

'S avonds eten we in het camping restaurant. Dat was vorig jaar niet geweldig, maar we wagen het er maar weer op.
Maar eerst wandelen we langs een klein marktje, dat hier toevallig alleen op donderdag op de camping staat.
Bas en ik kopen een handgemaakt beeldje, waar later een oogje vanaf vliegt, als we bij het restaurant zijn.

Hoewel we alledrie ons drankje in het Engels bestellen, geeft de ober ons steeds in het Duits antwoord. Het tafeltje achter ons spreekt Duits en daar krijgen ze steeds antwoord in het Engels.

Het eten smaakt dit keer prima en als 'toetje' nemen we een Espresso Martini.

Daarna wandelen we weer terug naar het kraampje, waar het oogje van ons beeldje er weer vakkundig aangeplakt wordt.
Morgen naar Rome, waar we deze stad dit keer vanuit een golfkarretje gaan bezichtigen. Ben benieuwd!

Geschreven door Esthers.camperreizen