Voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland herinner ik me mijn dromen niet meer en slaap ik heerlijk.

'S ochtends bekruipt me het gevoel dat er vandaag wel eens beweging in de kwestie Freddie zou kunnen komen. Letterlijk.

Als ik naar het toilet wil lopen, komt een camping medewerker me met een sleeptouw tegemoet; over een uur moeten we klaar zijn voor vertrek.

Een uurtje later worden we inderdaad weg gesleept naar de garage, 300 meter verderop.
Inclusief bergje op bergje af.
Bas krijgt complimenten van de sleper dat hij de beste aanhangende chauffeur is die hij tot nu toe heeft meegemaakt. En terecht.

Fred wordt voor onbepaalde tijd gestald en wij bezoeken een plaatselijk dorpje.
Uitgestorven is het. Terwijl het toch gewoon dinsdag is.
We lopen voor een groot deel dezelfde route als gisteren naar de wijnbar en worden al snel herkend door zowel de garagemedewerker als de werklui langs de kant van de weg.
Als hier gemiddeld 1 wandelaar per dag voorbij komt, dan is het al veel. Dus wij zijn op dag 2 al de toeristische attractie van Wurzburg.

Bij een bakker eten en drinken we wat en is er voor het eerst geen water voor Nova.
Dat wil zeggen, er is wel water, maar niets om het in te doen.
Ik smokkel wat vanuit de wastafel in het toilet op het inmiddels lege gebaksbordje en Nova, die onderweg al uit een plas versgevallen regen heeft gelebberd, likt voor de vorm nog wat aan het bordje.

Een paar uur later staat Freddie nog op exact dezelfde plek als waar we hem achterlieten. En dat was niet op een brug in de garage.
Toch blijkt er iets te zijn gebeurd, want de motorkap staat open.
De eigenaar vertelt ons dat het euvel is gevonden. Het vervangen ervan betekent echter dat er een lastig te vinden onderdeel moet worden opgestuurd.
Het goede nieuws is dat hij na een paar telefoontjes het betreffende onderdeel heeft gevonden. Het iets mindere nieuws is dat het morgen pas in de namiddag met de post geleverd wordt.
We mogen wel in onze camper bij hem op het terrein overnachten?

Het is nog geen half 3 en het idee hier nog zeker een dag te moeten blijven staan, is allerminst aantrekkelijk. Maar de gedachte aan onze vakantie voortzetten wel. Dus we doen het er maar mee.
Gelukkig mogen we ook hier van de stroom gebruik maken.

Als Bas net even op bed is gaan liggen, komt de eigenaar weer langs.
Met de quick fix die hij uitgevoerd heeft, zouden we ook weer terug kunnen gaan naar de camping. Het enige is dat Fred ipv niet meer aan, nu niet meer uit gaat. Uitzetten gaat alleen op de volgende manier; in een versnelling zetten, handrem erop en dan koppeling los. De motor slaat dan vanzelf af.

We besluiten dat de camping een veel beter alternatief is dan weer een nacht bij camp garage te moeten doorbrengen. En dus wagen we het erop.
Fred start direct en ik bel onze vaste stamcamping dat we er weer aan komen.

Na een overwegend grijze en regenachtige dag, breekt het zonnetje weer door.
We halen wat biertjes en nestelen ons in onze relax fauteuils.
Ook morgen zullen we hier nog een dagje blijven, want als Fred aan het einde van de middag gerepareerd is, zien we het niet zitten om dan nog te rijden en een nieuwe camping op te zoeken.

Maar donderdag? Donderdag dan is het echt; gas op die lollie!

Geschreven door Esthers.camperreizen