Vanmorgen werden we nog eerder gewekt dan gisteren, door onze mede camping bewoners. Vanaf kwart over 7 was het hier alweer druk met mensen die vertrokken én aankwamen.

Uiteindelijk bleek dat goed uit te komen. Want hierdoor waren we al zo vroeg onderweg, dat we om half 12 onze volgende bestemming bereikten; Luzern in Zwitserland. En dat maakte weer dat wij het eerste vrije plekje kregen toegewezen. Omdat we de eersten waren die hier arriveerden. Een heerlijke, grote plek, zonder noemenswaardige obstakels.

We besloten direct na aankomst Luzern alvast te bezoeken. Wat een prachtige stad is dat! Een beetje een combinatie tussen Rudesheim am Rhein, Colmar en Venetië.

De weg er naartoe, een wandeling van een kleine 3 kwartier, voert pal langs het water. Door een park en langs de boulevard. Dát is al mooi. En dan hebben we het centrum nog niet eens gezien.

Om de inwendige mens te versterken, strijken we neer op een Chinees terras. We eten er gebakken ananas. Bas met en ik zonder ijs. 2 flesjes spa rood en een espresso completeren het geheel. Mogen we 43 euro voor afrekenen. Nee, goedkoop zal Zwitserland nooit worden. 😅

Bas stelt voor de oudste overdekte houten brug van Europa over te gaan. Want dat zou geluk brengen. In 1993 is deze Kapelbrug grotendeels door brand verwoest. Dat zal de reden zijn waarom er vóór de brug een verbodsbord om er te roken hangt. En honden mogen er ook niet op plassen (echt, er hangt een verbodsbord waarop een hond met zijn achterpoot omhoog staat).
Niet dat deze borden helpen. Al bij mijn eerste stap op de brug, zie ik een sigarettenpeuk op de grond liggen. En Noof snuffelt uitgebreid bij elke houten paal die we tegenkomen. Het valt me nog mee dat ze er zelf geen plasje overheen legt.

Terug nemen we de bus.
Het is bloedheet en dat, in combinatie met 2 korte nachten, maakt dat ik geen stap meer kan zetten. En ook Noof begint steeds slomer te wandelen. Behalve zodra ze de bus in het vizier krijgt. Daar springt ze gelijk enthousiast in. Om tussen ons in, in slaap te vallen. Als we er 5 minuten later weer zijn, krijgen we haar maar met moeite uit de bus.

Gelukkig grenst de camping bijna aan het busstation.
Ook kopen we dan eindelijk verse aardbeien bij een geïmproviseerde groenten- en fruitkraam. Dit wilde Bas al twee keer eerder doen, maar toen reden we in Fred, met een auto achter ons. Zodat even langs de weg stoppen geen optie was.

Als we terug zijn bij Fred, is onze buurman nog steeds bezig met het installeren van zijn schotel. Iets wat met veel gezucht en gesteun gepaard gaat. Even verderop heeft een andere campinggenoot al zeker 4 keer zijn busje verplaatst, voor het perfecte schotelbereik. Dit, tot groot ongenoegen van zijn vrouw. Het zijn allemaal mensen op leeftijd. En dan verzuchten zij dat de jeugd van tegenwoordig alleen maar op hun telefoon zit te turen. 🤣

'S avonds proberen we het campingrestaurant maar eens uit. Reserveren was niet nodig, zo was aangegeven.
Dat snap ik wel, want er zitten hooguit 3 tafeltjes als wij aankomen.
Het speciale dagmenu gaat niet door, want daar had de kok geen tijd voor. En of we zelf even ons eten op willen halen? Anders krijgt diezelfde kok teveel stress (er zitten nog altijd 3 tafeltjes 🤣)

Morgen gaan we weer naar Luzern. Maar dan iets later op de dag. Als het niet meer zo warm is.
Daarvoor willen we nog even naar het Verkehrshaus. Een museum naast de camping.
Maar als Bas even Googled wat een kaartjes kost, bedenken we dat we leukere bestemmingen weten voor 63 Zwitserse Frank...per persoon. 🤑

Geschreven door Esthers.camperreizen