Zoals wel vaker, worden we op de dag van vertrek ineens opgemerkt door onze buren, die ons daarvoor geen blik waardig keurden.
Dit keer is het een man uit Schotland.
Hij geeft toe een groot liefhebber te zijn van campers zoals Fred.
Veel beter dan al die moderne varianten, zoals die van hem. Zit alleen maar elektronica in, dus als je iets wilt repareren, heb je eerst een laptop nodig in plaats van gereedschap.
In Schotland betaal je een vermogen voor campers als de onze. Ook omdat ze daar bijna niet te krijgen zijn.

Ik zie kansen en vraag hem waar we Fred het beste te koop kunnen zetten, mochten we daar ooit toe besluiten.
Dat vindt Fred niet leuk om te horen en een uurtje later neemt hij wraak.

Omdat we inmiddels weten dat een koude Fred wel, maar een warme niet altijd gelijk start, tanken we voor de zekerheid al als we nog geen uur onderweg zijn.
Maar Ik denk dat Fred kookt van woede, door mijn opmerking. Want blijkbaar is hij al warm genoeg om na het tanken niet te willen starten.

Bas probeert het een paar keer en bij de 3e poging, begint onze boze camper wat te kuchen. Dat doet hij ook bij poging 4. En dan, na 5 keer proberen, geeft hij zich gewonnen. Vooruit dan maar weer.

De daarop volgende uren tuffen we probleemloos naar onze volgende bestemming. De eerste camping waar ik niet kon reserveren. Omdat we er maar een dagje blijven.
Dan belt Sanne. Er zijn helaas geen staanplaatsen op de camping in Frankrijk, waar zij nu is. We kunnen wel een tent huren. Of een huisje. En Fred dan op de parkeerplaats laten staan. Financieel gezien is dat niet zo'n goede deal, aangezien ingerichte tenten en huisjes per overnachting meer kosten dan een kampeerplek. Maar met de nukken van Fred, vrees ik vooral dat hij nooit meer wil starten als we hem op een parkeerplaats achterlaten.

Het is wat het is. Frankrijk wordt helaas niet aan onze reis toegevoegd. En met een welles-nietes startende Fred, voelt dat naast jammer, ook wel een beetje als een opluchting. Want er naartoe en weer terug betekent 4 extra overnachtingen en daarmee 4 extra kansen op een niet startend Fredje.

Gelukkig is er wel plek op de camping van vandaag. Als ik aangeef 1 nacht te willen blijven en heel misschien 2, haalt de medewerkster me over om zelfs 3 nachten te blijven. Want, zo zegt ze, je betaalt pas achteraf en als je maar 1 nachtje blijft, betaal je ook maar voor 1.

Ook hier geef ik aan graag een grote en makkelijk toegankelijke plek te willen en haal de eerdere schade er maar weer bij. Zolang het werkt, werkt het en dat is ook nu weer het geval. Een ruime plek op een hoek, met zelfs schaduwdoek over de plaats heen. Zo luxe heeft Fred nog nooit gestaan. Ik hoop dat het helpt om onze Koning Fred tevreden te stellen, hij mijn eerdere opmerking daarmee vergeten is en hij van nu af aan altijd wil starten.

Maar voor de zekerheid vraag ik bij de receptie toch maar even of hier een garage in de buurt is en of er misschien zelfs iemand naar de camping zou kunnen komen, om Fred te inspecteren.
Blijkbaar vinden ze dat bij de receptie óf een heel interessant verzoek óf ze hebben weinig te doen. Want iedereen komt zich er tegenaan bemoeien. Er wordt naar wat garages gebeld en vervolgens wordt er heel verbaasd geconstateerd dat ze blijkbaar pauze hebben (wat zelfs wij inmiddels weten in Italië 😄)
Of ik vanaf 4 uur terug wil komen. Uiteraard wil ik dat.
Ze hebben trouwens echt aan alles gedacht hier. Zo is er niet alleen een watertap met gewoon drinkwater, maar zelfs met bruiswater. En, er is een relaxplek voor honden!

Ook hier loop ik trouwens weer tegen een Parson aan, die me vrolijk kwispelend tegemoet komt lopen. Als ik de eigenaresse vraag of ik een foto mag maken, haalt ze allemaal truckjes uit om haar Jacky zo mooi mogelijk te laten poseren. Op de foto lijkt dit heel eenvoudig, maar dat was pas na 5 minuten, want ook dit is een heel eigenwijs exemplaar dat lekker zijn eigen zin doet.

Als ik weer terug ben, is de zaak inmiddels overgedragen aan een collega. Ze heeft een vriend die 'mechaniker' is en die belt ze. Daarop krijgt ze te horen dat het waarschijnlijk een elektrisch mankement is (ik heb al even gegooglettanslate wat het probleem is en wat het niet kan zijn)

Ook zij belt diverse garages en verrek, ze vindt er 1, die zowaar tijd kan en wil vrijmaken. Moeten we wel daar naartoe, want er werkt maar 1 monteur. Dus als die naar de camping komt, dan moet de garage dicht. Morgen om 9 uur mogen we ons melden.
In gedachten mijmer ik over een echte oude rot in het vak. Zo iemand die al van kinds af aan sleutelt aan alles wat een motor heeft en met zijn rijke en langdurige ervaring voor elk probleem een oplossing heeft. Morgen wordt Fred gefixt.

Bas heeft er inmiddels al weer een ontdekkingstocht per step op zitten en een plekje in het restaurant bemachtigd voor vanavond.
Dat blijkt een gouden greep. Niet zozeer omdat er anders geen plek zou zijn, maar het eten hier is echt waanzinnig lekker. Ik eet voor de 2e keer in Italië vis, die me dit keer wél goed smaakt. Bas neemt vlees.
Vis en vlees worden hier vers gegrild op de barbecue en Bas wil daar een foto van maken.
Dat vinden de mannen leuk en gaan er eens goed voor staan. Als Bas aangeeft zelf ook chef te zijn, moet hij van hen ook even achter de gril komen staan, zodat ze ook een foto van hem kunnen maken. 😄

Na het hoofdgerecht, kan Bas niet kiezen en worden het 2 toetjes én nog een reservering voor morgen. Zodat hij de rest kan proeven.

Met gevulde magen, wandelen we door naar het strand. Daar staat met borden aangegeven dat honden niet zijn toegestaan, maar inmiddels weten we dat dat alleen voor het weekend geldt. En het is nu maandag.
Honden moeten dan wel aan de riem. Daarmee smokkelen we heel even en Noof racet alle kanten op.

Dan valt haar oog op het water. En met in haar herinnering het Gardameer van vorig jaar, waarin dat water voor haar 1 grote drinkbak was, begint ze ook gulzig aan deze zee. Jakkes, zout! Alsof het wat uitmaakt, probeert ze het 100 meter verderop nog een keer. Getver, ook zout! Ik vraag me af of ze dit nu ooit nog een keer bij een ander water probeert of dat grote waterbak voor haar van nu af aan synoniem staat voor zout.

Ons oog op een strandtent, waarbij je echt letterlijk aan het strand zit.
We drinken er cocktails en vergapen ons aan de steeds veranderende kleur lucht.
Hoewel het in het terras en op het daar aan grenzende terras behoorlijk vol zit, zitten wij slechts met z'n tweetjes (nou ja, drietjes, met Noof erbij 😁) op dit privé terras.

Na de cocktails wandelen we weer terug naar de camping. Over een onverlichte weg, want de toegang waar we het strand op kwamen, is nu gesloten. Voor de zekerheid schijn ik ons bij met de lamp op mijn telefoon. We komen precies 0 auto's tegen.

Het Pindat stukje schrijven, moet maar even tot morgen wachten. Want nu is alles wat ik wil, heerlijk mijn bedje in rollen.

Bas heeft trouwens voor de zekerheid een extra vervoersmiddel geregeld. Maar dan eentje waar alleen ik mee kan vliegen. 😁

Geschreven door Esthers.camperreizen