Laatste loodjes wegen erg zwaar
Spanje, Fisterra
Zaterdag 11 juni
Laatste loodjes wegen erg zwaar
De dag begon erg mistig waardoor we geen mooie uitzichten hadden. De mist trok na een paar uur lopen geleidelijk weg en maakte plaats voor het zonnetje.
Op de weg naar Finnesterre zijn er beduidend minder albergues en bars. Dat maakt pauzeren weer wat lastiger. Al zijn we natuurlijk erger gewend van Frankrijk, maar je raakt snel verwend.
Om 10uur konden we in de zon wat drinken op een terras. Ik trakteerde papa op een stuk tarte de santiago. (Een soort amandel cake, een specialiteit van hier)
We wisten dat we vandaag voor het eerst in dagen weer een dikke dertiger moesten lopen en we hadden niks gereserveerd, dus veel tijd om te zitten hadden we niet.
We liepen beide erg fijn in de ochtend.
Onderweg zagen we veel boeren de balen hooi binnen halen en waren er een hoop boeren mest aan het uitrijden. Dat mag hier nog gewoon met een gierkist zonder te injecteren. Dat was voor papa een teken dat er slecht weer aankomt. Het gras zou verbranden als het de komende dagen niet gaat regenen. (Ik ben deze reis veel boeren-wist-je-datjes wijzer geworden)
In de middag hadden we geen plek waar we konden pauzeren. We dachten steeds: in het volgende dorp is vast wel een barretje. Maar dat barretje bleef uit. Er zat niks anders op dan terug te vallen op onze oude gewoontes. We kozen een bushokje en aten onze boterhammen. Op dit soort momenten zijn we extra blij dat we altijd ons eigen eten bij hebben. We hadden nog een dorp verder lopen namelijk echt niet getrokken.
Na de middag pauze ging het met name bij mij niet meer lekker. Lichamelijk was er niks aan de hand, maar na 20km had ik er geestelijk geen zin meer in. Ik was heel het gevoel van lekker lopen kwijt en vond de route naar Finesterre ineens doelloos! Goed gezelschap was ik dan ook niet voor ons pap.. We besloten dat het beter was dat ik muziek op zou zetten. Dat gaf wat afleiding, maar het bleef een gevecht met mezelf om de slaapplaats te halen. Ons pap had het de laatste 10km ook steeds zwaarder. Je gaat stiekem toch steeds meer aan huis denken. Misschien omdat het dichtbij komt of omdat we ons doel al behaald hebben. Rond 15u arriveerde we beide best gesloopt in Olveiroa en liepen daar de eerste de beste Albergue binnen. Gelukkig was er plaats voor ons.
We dronken een pilsje op het terras en besloten dat het daarna tijd was voor een middagdutje. In de hoop dat het goed zou zijn voor mijn humeur;)
S avonds aten we een menu in de Albergue. Het bestaat hier standaard uit: een voorgerecht met stokbrood, een hoofdgerecht, een toetje en een fles wijn en water. Dit alles voor maar €10 pp. Dat maal kwamen ze ook nog even checken of je wel genoeg op had. Papa vroeg voor de gein of hij nog een kotelet mocht hebben, en tot onze verbazing was dat geen probleem en zat het bij de prijs is..! We vragen ons af waar ze het hier op moeten verdienen. Maar goed het smaakten heerlijk.
Om 21uur kropen we ons bed in. Morgen staat er namelijk weer een lange tocht op de planning.
Vandaag liepen we 35 lange kilometers. Totaal hebben we nu 2504km gelopen.
Geschreven door Pietlieke.is.weg
Al 15 reacties bij dit reisverslag
Nog even volhouden hè Komt goed !! Tot zaterdag😃😃😃😃😃
Jac en marlies 2016-06-12 19:41:19
Och wat hebben we met jullie te doen, ja ik geloof, t doel is bereikt, t hoofd staat op huis, zie je dan nog maar eens te motiveren, maar.....jullie kunnen dat, hopelijk geeft n goede nachtrust, de burger weer moed, zet h'm op 😘😘
Maria 2016-06-12 19:42:13
Jullie hebben al veel samen meegemaakt en dan nu weer 35 pittige km's: knap hoor! ! Wij begrijpen dat jullie hoofd nu naar huis staat!!
Ward en Diny 2016-06-12 19:48:08
Kom op Puikens nog even diep ademhalen ,dat gaat Jullie zeker lukken. José en Wim
wim Stabel 2016-06-12 19:52:43
Hoi Wat zijn jullie toch een doorzetters. Ik snap zeker dat je steeds meer aan huis gaat denken............maar het duurt ook niet lang meer of je bent echt weer thuis, denk daar maar aan. En als je dan eenmaal thuis bent zul je nog vaak terug denken aan deze speciale reis die jullie samen gemaakt hebben. Een herinnering voor het leven die ze je jullie nooit meer afpakken. Wat leuk dat jullie pa ook steeds aan de boeren denkt. Dat vinden wij ook leuk om steeds terug te lezen in jullie verslagen. Ik zou zeggen ..... nog even er tegen aan ....ook de laatste loodjes gaan jullie samen volbrengen. Heel veel succes en maak er samen nog iets moois van. groetjes van ons
Richard en Silvie 2016-06-12 19:53:49
Snap het best hoor dat de laatste loodjes zwaar wegen Probeer het ff vol te houden De kers op de taart is dichtbij Suc6 Slaap lekker voor straks Toppers Grtjs.Toos
Toos Roovers 2016-06-12 19:58:08
Respect voor jullie. Nog even volhouden. We hebben jullie gevolgd en genoten van de verslagen. Deze ervaring pakt niemand jullie meer af. Succes nog en groetjes van de familie Michielsen.
Rianne Michielsen 2016-06-12 20:11:47
Super goed te begrijpen dat het zwaar kan voelen nadat het doel is bereikt en je 'moet nog'. Ook een gevoel van afscheid? En daarnaast verlangen naar huis? Weet je nog Lieke toen je last van je been had? Je kreeg toen een heel waardevol advies wat je erg hielp. Misschien nu ook? Lieve groetjes.
Frans de Jel 2016-06-12 20:18:40
Het is weer tijd voor een hart onder de riem 😉👍🏼 want we lezen dat de laatste loodjes zwaar wegen: jullie mogen zeker een mindere dag (slechte dagen weigeren we te lezen 😃) hebben als jullie maar wel volhouden! Jullie moeten 👍🏼 de moed erin houden. Nog 6 nachtjes slapen en dan worden jullie ingehaald als helden/ toppers en al helemaal als jullie ook nog op het eind van de wereld hebben gestaan 😜, zet 'm op, jullie kunnen het!
Katrien en Marco 2016-06-12 20:19:11
Och Lieke een baal moment hebben we allemaal al eens, morgen weer opnieuw en een betere dag na wat jullie al hebben gepresteerd is dit niet verwonderlijk en ja het thuisfront komt ook elke dag een beetje dichter dus heel normaal dat je terug naar huis verlangt ,en je pa heeft vast alle begrip voor jou,ook hij heeft ook al wel eens in een dipje gezeten ,geniet nog van de laatste loodjes wat voor je het weet ben je weer in Alphen en begint het alledaagse leventje weer voor jullie en zijn dit mooie herinneringen, het ga jullie goed en tot morgen grtjs
Jan en Francine 2016-06-12 21:07:27
Probeer te genieten v/d wandeling en de eenvoud van het leven, niet meer van het doel. Je zult jezelf nog vaak genoeg een dagje terug wensen. Nu ben je er nog! Ik weet dat je het kan, 100% mindfullness. Zet hem op farmergirl!!!!
Linda 2016-06-12 21:09:01
Nog even volhouden en genieten! Voor je het weet zit het er echt op en wat kunnen jullie dan terug kijken op een geweldig avontuur/ervaring. Kom op toppers!!!
Denise 2016-06-12 22:41:25
Kom op hè Lieke! Nog even volhouden! Ik snap dat jullie hoofdjes op thuis staan maar, probeer toch nog even van de 'rust' en vrijheid te genieten! Hier in het 'gewone leven', raast de trein weer snel voorbij! Succes ome Piet & Lieke 😘😘
Fay, Thyn, Osc & Soph 2016-06-12 23:14:20
Kom op kanjers, jullie kunnen het! Samen al zoveel beleefd en doorstaan, dus dit lukt ook vast nog wel. Dat jullie een sterk karakter hebben is al bewezen!
Constance 2016-06-12 23:18:58
Hè kanjer vindt ook Linda van de pacific. Ik ben weer thuis van de pacific ze vinden het daar ook een felicitatie waard .ik heb ze voorbereid op jullie komst zaterdag de koffie of iets anders staat klaar.alleen zouden ze daar graag weten hoe laat jullie daar denken aan te komen en weer te vertrokken groetjes van bets en toon en tot zaterdag?
bets en toon havermans 2016-06-13 12:45:12
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
